Σε αντίθεση με την κατά κανόνα λιτή και συγκρατημένη δυτική παράδοση της ars poetica, οι Κινέζοι συγγραφείς έχουν διαμορφώσει στο πέρασμα του χρόνου και των εκάστοτε αυτοκρατορικών δυναστειών μια λογοτεχνική παρουσία υψηλών απαιτήσεων. Οι Κινέζοι πίστευαν στην ικανότητα του γραπτού λόγου να μεταμορφώνει μια αφηρημένη σκέψη σε μια συγκροτημένη ιδέα, στη δύναμή του να κινεί γη και ουρανό και να φέρνει σε επαφή τον αναγνώστη με την πηγή όλων των πραγμάτων: το Τάο. Η τέχνη της συγγραφής, ιδιαίτερα της ποίησης, αναδεικνύεται στο συγκεκριμένο βιβλίο μέσα από εξαιρετικά κείμενα που συνδυάζουν τη θεωρητική εμβάθυνση με την πρακτική εφαρμογή:
- "Η τέχνη της συγγραφής" του Λου Τζι αποκαλύπτει την εσωτερική διαδικασία την οποία περνάει κάθε συγγραφέας προτού φτάσει στη δημιουργία.
- "Οι είκοσι τέσσερις κατηγορίες ύφους της ποίησης" του Σικόνγκ Του πρεσβεύουν ότι οι ποιητές πρέπει να τελειοποιήσουν τα εσωτερικά τους χαρίσματα για να κατορθώσουν να δημιουργήσουν ένα υψηλής ποιότητας έργο.
- "Τα ρινίσματα νεφρίτη του ποιητή", με την επιμέλεια του Γουέι Κινγκτσί, περιέχουν αφορισμούς και έξυπνα ανέκδοτα για την ποίηση, τους ποιητές και τους κανόνες της σύνθεσης.
- Στο τέταρτο μέρος του βιβλίου παρατίθενται σχόλια και κριτικές για την κινέζικη λυρική ποίηση.