Στο κατώφλι του 21ου αιώνα η ελληνική βιβλιογραφία έχει να παρουσιάσει λιγοστά συγγράμματα που να εκθέτουν με επαρκή επιστημονική τεκμηρίωση τις πρόσφατες αναζητήσεις και εξελίξεις στον κλάδο της θεωρίας της μουσικής διεθνώς.
Ένα μέρος αυτού του κενού φιλοδοξεί να καλύψει το βιβλίο του Γιώργου Φιτσιώρη το οποίο παραπέμπει συστηματικά και με κριτική διάθεση, στο σύνολο σχεδόν της διεθνούς βιβλιογραφίας περί της τονικής μουσικής, επιχειρώντας μια δημιουργική σύνθεση των επικρατέστερων τάσεων της σύγχρονης θεωρητικής σκέψης. Αρχίζοντας από τους μεγάλους θεωρητικούς του πρώτου μισού του 20ού αιώνα, Schenker και Schonberg, ο συγγραφέας σχολιάζει θέσεις μεταγενέστερων θεωρητικών όπως οι Ratz, Dahlhaus, Jonas, Ratner, Meyer και Rosen, για να φθάσει σε ηγετικές μορφές της σημερινής, κυρίως αγγλόφωνης θεωρίας (Lester, Harrison, Forte, Morgan, Schachter, Westergaard, Cook κ.ά.). Αξιοποιώντας την συνεισφορά της σύγχρονης Μουσικής Αφηγηματολογίας, ο συγγραφέας διαμορφώνει τη θεωρητική και αναλυτική του σκέψη με αναφορές στους θεωρητικούς της μουσικής όσο και σ' αυτούς της λογοτεχνίας. Έτσι, μέσα στις σελίδες αυτού του βιβλίου ο αναγνώστης θα έχει την ευκαιρία να έρθει σε επαφή και με απόψεις όπως αυτές των Ρολάν Μπαρτ, Πωλ Ρίκερ, Φρανκ Κέρμοουντ, Έντγκαρ Άλαν Πόε, ακόμα και του Στάνλεϊ Κιούμπρικ.
Ο Γιώργος Φιτσιώρης καταθέτει μια εμπεριστατωμένη μελέτη, που μας παρέχει τη δυνατότητα να προσεγγίσουμε και να κατανοήσουμε τα μουσικά δρώμενα ενός τονικού έργου με κριτήριο την τελική του έκβαση, θεωρώντας το έργο ως ένα ενιαίο σύνολο με ειρμό, συνοχή, συνέχεια και στόχο.