Το βιβλίο αρχίζει με την έξωση ενός παιδιού από τον κόσμο του μύθου και της φαντασίας, όπου ζούσε ως τότε. Στο διάστημα 1940-1945 το παιδί θα βρεθεί στο κέντρο ενός στροβίλου, όπου κυριαρχούν ο φόβος κι η στέρηση, η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα για το αύριο, η φρίκη και η απειλή του θανάτου.
Ταυτόχρονα όμως θα δεθεί με το χωριό της Κρήτης όπου το 'φερε ο πόλεμος. Θα γνωρίσει τη γη και τους ανθρώπους της, θα ζυμωθεί με την απλή μα στερεά σκέψη τους, με τον τρόπο που χαίρονται και πονούν. Θα ξεδιψάσει από την παρθενική πηγή του λόγου τους, θα μπολιαστεί με τις διηγήσεις και τα "χωρατά" τους, θα συγκινηθεί με τα τραγουδιά και τα μοιρολόγια τους. Θα μάθει να υπερασπίζεται ό,τι του ανήκει και ν' αντιστέκεται στ' άδικο. Θα εξοικιωθεί με τα σκαμπανεβάσματα της ζωής, με την εναλλαγή του αστείου με το τραγικό.
Στο τέλος του βιβλίου ο δωδεκάχρονος ήρωας-αφηγητής θα κάμει την είσοδό του σ' ένα κόσμο μύθων και φαντασίας. Με την πρόωρη ωριμότητα, που συγκόμισε στα χρόνια του πολέμου και της κατοχής, θα μπορέσει να νιώσει την άλλη πραγματικότητα -την πραγματικότητα της τέχνης- λαμπρή αντανάκλαση της ωμής πραγματικότητας που έχει ζήσει.