Γεννήθηκε στην Λαμία το 1898. Παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής στην Πολυτεχνική Σχολή. Άρχισε την ενασχόλησή της με τη φωτογραφία το 1940-1944. Μετά την κήρυξη του πολέμου φωτογράφισε τη ζωή εκείνων που έμειναν στην πρωτεύουσα. Εργάστηκε για τον Ερυθρό Σταυρό. Διηύθυνε το τμήμα φωτογραφίας της UNRRA (1946-1950). Ήταν ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Φωτογραφικής Εταιρείας (1952). Μια πάθηση των ματιών την ανάγκασε να σταματήσει τη φωτογραφία. Δώρισε το αρχείο των φωτογραφιών της στο Μουσείο Μπενάκη (1978). Πέθανε στην Αθήνα το 1990. Η Βούλα Παπαϊωάννου μυήθηκε στην τέχνη της φωτογραφίας από τον φωτογράφο Πάνο Γεραλή. Στα πρώτα της βήματα ασκήθηκε με επιτυχία σε λήψεις μουσειακών εκθεμάτων, τοπίου και αρχαιοτήτων. Μετά την είσοδο της Ελλάδας στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο και κατά τη γερμανική Κατοχή κατέγραψε τη ζωή του άμαχου πληθυσμού της Αθήνας, αποτυπώνοντας τη φρίκη του πολέμου με τις συγκλονιστικές φωτογραφίες των σκελετωμένων από την πείνα παιδιών. Κατά την περίοδο του εμφυλίου (1947-1949) κατέγραψε τη ρημαγμένη ύπαιθρο, τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης των κατοίκων της αλλά και τις προσπάθειες ανασυγκρότησης της χώρας, συνεργαζόμενη με την UNRRA και τις αμερικανικές αποστολές. Μετά το 1950 συμμετείχε με την προσωπική της ματιά, συχνά ως μέλος της ΕΦΕ (Ελληνική Φωτογραφική Εταιρεία), στη διαμόρφωση της μεταπολεμικής εικόνας της Ελλάδας όπως προβλήθηκε μέσα από τα τουριστικά έντυπα και φωτογραφικά βιβλία. Δύο μάλιστα σημαντικές εκδόσεις από τον ελβετικό οίκο Clairefontaine / Guide du Livre, "La Grece a ciel ouvert" και "Iles Greques", διέδωσαν τις φωτογραφίες της πέρα από τα σύνορα της χώρας μας. Το έργο της, με την κατάθεσή του από την ίδια στο Φωτογραφικό Αρχείο του Μουσείου Μπενάκη το 1976, είδε πάλι το φως και επανεκτιμήθηκε κυρίως την τελευταία εικοσαετία. (φωτογραφία: 1950, συλλογή Φίλη Αρναούτογλου)

Γεννήθηκε στην Σμύρνη το 1899. Ήταν μαθήτρια του ζωγράφου Παύλου Μαθιόπουλου. Αποφοίτησε από τη Σχολή Εθελοντριών Αδελφών του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού (1926) τον οποίο υπηρέτησε για πολλά χρόνια. Περιηγήθηκε με τις αποστολές στις οποίες υπηρέτησε ολόκληρη την Ελλάδα. Με τη φωτογραφία προσπάθησε να συνδυάσει καλλιτεχνική χρήση και μαρτυρία. Υπήρξε από τα πρώτα μέλη της Ελληνικής Φωτογραφικής Εταιρείας. Δώρισε το αρχείο της στην Εθνική Πινακοθήκη το 1971 η οποία στη συνέχεια εξέδωσε ένα λεύκωμα -μικρή επιλογή- από του αρχείο της Χρουσάκη (2000).

Γεννήθηκε στην Καβάλα το 1911. Εργάστηκε ως Χημικός. Αφιερώθηκε στη φωτογραφία το 1940. Στη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας στην Ήπειρο είναι ο επίσημος φωτογράφος του Ερυθρού Σταυρού και στη συνέχεια ο ανταποκριτής για πρακτορεία και περιοδικά του και περιοδικά του εξωτερικού, όπως το περιοδικό "Life" και το πρακτορείο "Assosiated Press". Πρωτοστατεί στην ίδρυση της Ελληνικής Φωτογραφικής Εταιρείας (1952). Πέθανε στην Αθήνα το 1993. Το φωτογραφικό αρχείο του Μουσείου Μπενάκη γίνεται κάτοχος του αρχείου Χαρισιάδη το 1997.

Γεννήθηκε στο Κολύρι Ηλείας το 1922. Πραγματοποίησε τα πρώτα βήματα στη φωτογραφία στο πρακτορείο του Μεγαλοοικονόμου (1945). Ίδρυσε το Πρακτορείο Φωτορεπορτάζ Hellas Press (1955) και στη συνέχεια συνεργάστηκε με τα πρακτορεία Keystone και Gamma. Προσλήφθηκε στη ΔΕΗ (1958) όπου επί είκοσι χρόνια είναι ο δημιουργός και προϊστάμενος του φωτογραφικού εργαστηρίου, ο υπεύθυνος για τη διοργάνωση εκθέσεων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό με στόχο την προβολή του έργου του.

Γεννήθηκε το 1922 στο Βόλο, όπου ζει και εργάζεται μέχρι σήμερα. Ασχολήθηκε με τη φωτογραφία σε ηλικία 19 ετών στο εργαστήριο του πατέρα του, ζωγράφου και φωτογράφου Κ. Ζημέρη (έτος ιδρύσεως 1918, σε συνεργασία με το Ραφανίδη). Ασχολήθηκε με την τοπιογραφία και τη βιομηχανική φωτογραφία, γύρω από την περιοχή της Θεσσαλίας με έμφαση το Βόλο και το Πήλιο.