Ο Άλντους Χάξλεϋ γεννήθηκε στις 26 Ιουλίου 1894 στο Γκόνταλμινγκ του Σάρεϋ στην Αγγλία. Ανήκε σε οικογένεια επιστημόνων και μεγάλων ταλέντων. Σπούδασε στο Ήτον και το Μπάλιολ. Πριν αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στο συγγραφικό έργο, εργάστηκε ως δημοσιογράφος και κριτικός δραματικών έργων. Ο πατέρας του ήταν διευθυντής και εκδότης της Κόρχιλ-Μάγκαζιν. Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας του '20 στην Ιταλία· οι εμπειρίες του από τη διαμονή του εκεί περιλαμβάνονται στο "Κατά μήκος του δρόμου" ("Along the road"). To 1937 o Χάξλεϋ έφυγε από την Ευρώπη για να ζήσει στην Καλιφόρνια. Από τότε, η εξερεύνηση του ψυχικού του κόσμου μέσω του μυστικισμού και των παραισθησιογόνων αποτέλεσε το κυρίαρχο στοιχείο στο έργο του. Παρουσιάστηκε στα γράμματα με δύο ποιητικές συλλογές αλλά αργότερα στράφηκε στο μυθιστόρημα και στο δοκίμιο. Στα μυθιστορήματά του ανήκουν: "Κίτρινο του χρωμίου" (1921), "Γκροτέσκ" (1923), "Στο περιθώριο" (1923), "Αυτά τα γυμνά φύλλα" (1923 και 1925), "Ο μικρός Μεξικανός" (1925), "Κατά μήκος του δρόμου" (1925), "Δύο ή τρεις Χάριτες" (1926), "Στίξη και αντίστιξη" (1928),, "Νυχτερινή μουσική και ο κόσμος του φωτός" (1931), "Κείμενα και προσχήματα" (1932), "Θαυμαστός καινούριος κόσμος" (1921 και 1959) κ.ά. Στα δοκίμια του συμπεριλαμβάνονται τα : "Θέματα και ποικιλίες" (1950), "Συλλογή δοκιμίων" (1960), "Για την τέχνη και τους καλλιτέχνες" (1961), "Το νησί" (1962), "Λογοτεχνία και επιστήμη" (1963) κ.ά. Ο Χάξλεϋ έγραψε επίσης ταξιδιωτικά κείμενα και ιστορικές μελέτες όπως: "Οι διάβολοι του Λονδίνου". Στις μελέτες του ανήκουν "Οι πύλες της αίσθησης" και "Ουρανός και Άδης". Τα επόμενα έργα του έχουν χαρακτηριστεί σαν έργα ηθικού και φιλοσοφικού χαρακτήρα: "Σκοποί και μέσα", "Έπειτα από πολλά καλοκαίρια" (1939), "Η γκρίζα Εξοχότης" (1941), "Η αιώνια φιλοσοφία" (1946). Ο Χάξλεϋ στη ζωή του επισκέφτηκε πολλές χώρες. Ταξίδεψε στην Ινδία, την Ιταλία, τη Γαλλία και την Αμερική. Παρέμεινε γαλήνιος μακριά από συγκρούσεις και αντιθέσεις. Πέθανε στην Καλιφόρνια στις 22 Νοεμβρίου του 1963.

Ο Στέφανος Παϊπέτης είναι καθηγητής της μηχανικής του Τμήματος Μηχανολόγων και Αεροναυπηγών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών. Είναι μηχανολόγος μηχανικός του Ε.Μ.Π., μηχανολόγος μηχανικός του Imperial College του Λονδίνου και διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Τα προηγμένα αεροδιαστημικά υλικά και η ερευνητική περιοχή του, όπου είναι υπεύθυνος διεθνών συνεργαστικών προγραμμάτων. Έχει δημοσιεύσει πλήθος ερευνητικών εργασιών. Τα γενικότερα ενδιαφέροντά του περιλαμβάνουν την αρχαία τεχνολογία, τη φιλοσοφία, την ποίηση, τη λογοτεχνία και φυσικά την υψηλού επιπέδου μαγειρική. Είναι άνθρωπος με φρικτά και ακατονόμαστα πάθη, από τα οποία οι μακαρονάδες είναι το χειρότερο.

Ο Στέφανος Παϊπέτης είναι καθηγητής της μηχανικής του Τμήματος Μηχανολόγων και Αεροναυπηγών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών. Είναι μηχανολόγος μηχανικός του Ε.Μ.Π., μηχανολόγος μηχανικός του Imperial College του Λονδίνου και διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Τα προηγμένα αεροδιαστημικά υλικά και η ερευνητική περιοχή του, όπου είναι υπεύθυνος διεθνών συνεργαστικών προγραμμάτων. Έχει δημοσιεύσει πλήθος ερευνητικών εργασιών. Τα γενικότερα ενδιαφέροντά του περιλαμβάνουν την αρχαία τεχνολογία, τη φιλοσοφία, την ποίηση, τη λογοτεχνία και φυσικά την υψηλού επιπέδου μαγειρική. Είναι άνθρωπος με φρικτά και ακατονόμαστα πάθη, από τα οποία οι μακαρονάδες είναι το χειρότερο.