Ο Παντελής Πουλιόπουλος γεννήθηκε στη Θήβα το 1900. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εργάστηκε ως δικηγόρος. Το 1919 έγινε μέλος του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδας (ΣΕΚΕ). Στον μικρασιατικό πόλεμο, όπου βρέθηκε ως φαντάρος, ανέπτυξε αντιπολεμική δράση, συνελήφθη και καταδικάστηκε από έκτακτο στρατοδικείο. Υπήρξε από τους πρωταγωνιστές της κίνησης των Παλαιών Πολεμιστών της οποίας εκλέχτηκε πρόεδρος. Υποστηρικτής των θέσεων και αρχών της Κομμουνιστικής Διεθνούς ανέλαβε το 1924 την διεύθυνση του θεωρητικού οργάνου του ΣΕΚΕ "Κομμουνιστική Επιθεώρηση". Στα τέλη του ίδιου έτους το 3ο Έκτακτο Συνέδριο του κόμματος αποφάσισε το νέο του όνομα, Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΚΚΕ). Σ' αυτό το συνέδριο ο Πουλιόπουλο, σε ηλικία 24 χρόνων, εκλέχτηκε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και στη συνέχεια Γενικός Γραμματέας του κόμματος. Το 1925 συνελήφθη με άλλα στελέχη με αφορμή την θέση του ΚΚΕ για το "Μακεδονικό". Από το 1927 ο Πουλιόπουλος προσανατολίσθηκε προς τη Διεθνή Αριστερή Αντιπολίτευση (Λ. Τρότσκι) και μέσα από το έντυπο "Σπάρτακος" - πότε εφημερίδα και πότε περιοδικό - ανέλαβε την θεωρητική προβολή των θέσεών της. Την περίοδο 1934-37 πρωταγωνιστεί στην συγκέντρωση των τροτσκιστικών τάσεων στην Ελλάδα και βρίσκεται επικεφαλής μιας εκ των δύο τροτσκιστικών οργανώσεων, της Ενιαίας Οργάνωσης Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας (ΕΟΚΔΕ). Στη δικτατορία του Μεταξά ο Πουλιόπουλος επικηρύχθηκε και συνελήφθη το 1938. Φυλακίσθηκε στην Αίγινα και στη συνέχεια στο στρατόπεδο της Ακροναυπλίας. Το 1942 μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο της Λάρισας. Στις 6 Ιουνίου 1943, σε ηλικία 43 ετών, εκτελέσθηκε από τους Ιταλούς στο Νεζερό μαζί με άλλους 105 φυλακισμένους. Ο Παντελής Πουλιόπουλος άφησε πλούσιο συγγραφικό έργο.

Ο Δημήτρης Κατσορίδας γεννήθηκε το 1963 στην Αθήνα. Είναι Επιστημονικός Συνεργάτης του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ (ΙΝΕ/ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ). Υπήρξε μέλος του ΠΑΣΟΚ και της μαθητικής του κίνησης (ΠΑΜΚ) από το 1980 με συμμετοχή στους μαθητικούς αγώνες. Είχε συνδικαλιστική δράση ως φοιτητής στο ΤΕΙ Μεσολογγίου, διετέλεσε πρόεδρος του συλλόγου σπουδαστών της ΣΔΟ και ήταν γραμματέας της σπουδάζουσας Νεολαίας ΠΑΣΟΚ Μεσολογγίου (1984-1986). Υπήρξε μέλος του γραφείου της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ του 7ου Διαμερίσματος Αθήνας (1989-1990) και του Νομαρχιακού Συμβουλίου της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ Α΄ Αθήνας (1990-1991). Διαγράφηκε από το ΠΑΣΟΚ το 1986, επανήλθε το 1989 με την ανασυγκρότηση και αποχώρησε το 1996 μετά το 4ο συνέδριο. Ήταν υποστηρικτής της εφημερίδας "Ξεκίνημα" μέχρι το 1992 και της "Σοσιαλιστικής Έκφρασης" μέχρι το 1996. Έχει συγγράψει πληθώρα άρθρων σε ελληνικά περιοδικά και εφημερίδες, καθώς και τα εξής βιβλία: "Ξένοι (;) εργάτες στην Ελλάδα", Αθήνα, Εκδ. Ίαμος, 1994, "Νέες τεχνολογίες και απασχόληση", Αθήνα, Εναλλακτικές Εκδόσεις/Ρωγμή, 1998, "Ο μύθος της παγκοσμιοποίησης. Οι μεταμορφώσεις του ιμπεριαλισμού", Αθήνα, εκδ. Καμπύλη/Ρωγμή, 1999, "Ο ελληνικός τροτσκισμός. Ένα χρονικό 1923-1946" (μαζί με τους Δ. Λιβιεράτο και Κ. Παλούκη), Αθήνα, εκδ. Φιλίστωρ, 2003, "Σελίδες από τη Γρανίτσα" (Διακόπι Φωκίδος), Αθήνα, εκδ. Ρωγμή, 2005.

Ο Θεόδωρος Μπενάκης γεννήθηκε το 1959 και σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες. Ήταν αρχισυντάκτης του περιοδικού "Διεθνής Επιθεώρηση" (1990-93). Συνεργάστηκε με την "Καθημερινή" (1988-1989) και τα περιοδικά "Εποπτεία", "Τέταρτο" και "Spotkanie" της Βαρσοβίας. Συνεργάζεται με το περιοδικό "Τετράδια". Έγραψε το "Η Άλλη Όψη του ελληνικού εργατικού κινήματος (1918-1930)" (1983, β΄ έκδοση 2003), "Κρίση στα Βαλκάνια. Μια προσέγγιση" (1993) και μαζί με τον Ραμίζ Αλία το "Συζητώντας για την Αλβανία" (2000). Επιμελήθηκε τις εκδόσεις Αβραάμ Μπεναρόγια "Ελπίδες και πλάνες", Πλάτωνα Δρακούλη "Το Εγχειρίδιον του Εργάτου", Μαρίνου Αντύπα "Προς τον Λαό" και Νικόλαου Γιαννιού "Ο Σοσιαλισμός του Κράτους".