Μεγαλώνει μέσα στον εμφύλιο πόλεμο. Παίρνει τα όπλα στα είκοσί της χρόνια. Πυροβολεί τον αρχηγό του Στρατού του Νότιου Λιβάνου. Επιβιώνει μετά από δέκα χρόνια σ' ένα κελί μέσα στην κόλαση του Κιάμ. Αυτή είναι η συγκλονιστική αυτοβιογραφία μιας γυναίκας που δεν σταμάτησε ποτέ να αγωνίζεται.
Και οι Λιβανέζοι έχουν τη δική τους Ζαν Ντ' Αρκ. Γι' αυτούς, η Σούχα Μπεσάρα είναι το ζωντανό σύμβολο της Αντίστασης. Το 1988, στο τέλος της εφηβείας της, αποπειράται να δολοφονήσει τον Αντουάν Λαχάντ, τον αρχηγό του Στρατού του Νότιου Λιβάνου, της εφεδρικής εθνοφρουράς που ελέγχει το Νότο για λογαριασμό του Ισραηλινού κατακτητή. Συλλαμβάνεται, δεν δικάζεται ποτέ, βασανίζεται. Η Σούχα θα φυλακιστεί στο Κιάμ, στρατόπεδο, φυλακή, κάτεργο, που καταγγέλλεται ασταμάτητα από τους ανθρωπιστικούς οργανισμούς.
Καθώς αρνείται να συνεργαστεί με τις αρχές, η Σούχα περνάει εκεί δέκα χρόνια, εκ των οποίων τα έξι σε απόλυτη απομόνωση.
Η χώρα της σκαμμένη από τον τρόμο, η εσωτερική της πορεία, η αμετάκλητη στράτευσή της, η φλόγα που της επέτρεψε να επιβιώσει μέσα στη βαρβαρότητα: όλα αυτά αφηγείται εδώ, με γλαφυρό τρόπο, η Σούχα Μπεσάρα. Μια μοναδική μαρτυρία, ένα μάθημα ζωής, που μας θυμίζει ότι πάντοτε δικαιούμαστε να αντιστεκόμαστε, και ότι για να είμαστε ελεύθεροι, πρέπει να υπερβαίνουμε τον εαυτό μας.
Αφού απελευθερώθηκε το 1998, μετά από μια μεγάλη διεθνή καμπάνια στην Εγγύς Ανατολή, στην Ευρώπη, αλλά επίσης και στο Ισραήλ, η Σούχα Μπεσάρα σπουδάζει στο Παρίσι, όπου προσπαθεί να αναπληρώσει το χαμένο χρόνο. Ο Ζιλ Παρί, δημοσιογράφος στη Monde, τη βοήθησε στη συγγραφή του βιβλίου της.