Η Μάρω Θεοδωράκη γεννήθηκε στην Αθήνα το Σεπτέμβριο του 1969. Μεγάλωσε μέσα σε μια δημοσιογραφική οικογένεια αλλά και συνάμα μέσα στην ποίηση και τη μουσική. Η μουσική την κέρδισε πολύ γρήγορα. Αρχικά μπήκε με άριστα παμψηφεί στο Ωδείο Αθηνών και στη συνέχεια τελείωσε τις μουσικές της σπουδές στο Εθνικό Ωδείο παίρνοντας πτυχίο πιάνου με βαθμό άριστα παμψηφεί στην τάξη της Ρίτας Βούρτση. Παράλληλα έκανε μαθήματα τραγουδιού στην τάξη της Φωτεινής Ορφανίδου στο Πρότυπο Πειραματικό Ωδείο. Παρακολούθησε μουσικοπαιδαγωγικά προγράμματα του συστήματος Orff, καθώς και πιανιστικά σεμινάρια Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών. Εργάστηκε στην ΕΡΑ 2 ως μουσικός παραγωγός (1988-90) και ως καθηγήτρια πιάνου στο Δημοτικό Ωδείο Πάρου (1992-94) και στο Εθνικό Ωδείο Αγίας Παρασκευής (1995-98). Από το 1998 μέχρι σήμερα διδάσκει υποκριτικό τραγούδι στη Δραματική Σχολή Αθηνών Γ. Θεοδοσιάδη και από το 2001 στην Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης Ν.Ε.Θ. Γιώργου Αρμένη. Κατά καιρούς συνεργάζεται επί σκηνής είτε ως μουσικός διδάσκαλος είτε ως μουσικός επιμελητής. Συνεργάστηκε με τον Άγγλο σκηνοθέτη Robert Crombie, γράφοντας μουσική για δύο ταινίες του (Yalta Film Productions). Τον Απρίλιο του 1999 κυκλοφόρησε το πρώτο της παιδικό βιβλίο, με τίτλο "Η παραμυθάδα με τις νότες", από τα "Ελληνικά Γράμματα". Ακολούθησαν από τις ίδιες εκδόσεις τα βιβλία: "Η Σερενάτα για το Κανταδοχώρι" (2000), "Τα παράξενα Χριστούγεννα του Ορέστη" (2000), "Θα σ' το πω μ' ένα τραγούδι (2001), "Το παιδί με το ακορντεόν" (2003). Στην ίδια ανήκει η τρίτομη σειρά βιβλίων, που περιλαμβάνει και CD, με τίτλο "Θέατρο και Μουσικοκινητική" α) για τα Χριστούγεννα (2002), β) για τις καλοκαιρινές παραστάσεις, γ) για γιορτές στο Νηπιαγωγείο και στο Δημοτικό Σχολείο (2003, "Διάπλαση").

Γεννήθηκε στον Πειραιά. Μικρός ταλαιπωρούσε τη μαμά του, γιατί κάθε πρωί έτρεχε η δύστυχη να καθαρίσει τους τοίχους από περίεργα χρώματα μπουρδουκλωμένα με σκίτσα από παπιά που κάνανε τούμπες, από αλλήθωρους γάτους που το σκάγανε με διαστημόπλοιο από τον Άρη, γρύλους και ακρίδες που κάνανε γυμναστικές επιδείξεις, μυρμήγκια που καταστρώνανε σχέδια να κατακτήσουν τον πλανήτη και άλλα τρομερά. Οι γονείς του ξόδευαν περισσότερα χρήματα για απορρυπαντικά παρά για φαγώσιμα. Μετά μεγάλωσε κι έφυγε για τη Γερμανία. Μέχρι σήμερα δε γνωρίζουμε αν σ' αυτό επηρεάστηκε από τα άσματα του Καζαντζίδη για την ξενιτιά. Την επόμενη μέρα ο γερμανικός Τύπος έγραψε: "Βαθύ μυστήριο καλύπτει το πώς βάφτηκαν ροζ τα φτερά και κίτρινη η μύτη του αεροπλάνου που έφτασε χθες από την Ελλάδα". Άρχισε να σκιτσάρει, να ζωγραφίζει και να εικονογραφεί ό,τι έβρισκε στο διάβα του. Έντρομοι οι εκδότες του πρόσφεραν εργασία για ν' αφήσει ήσυχο το Τείχος του Βερολίνου. Εφημερίδες, περιοδικά και βιβλία φιλοξένησαν δουλειές του. Μέχρι και το παντελόνι ενός διάσημου εκδότη, που σήμερα έχει τεράστια συλλεκτική αξία. Έπειτα από σοβαρό σκιτσογραφικοδιπλωματικό επεισόδιο επέστρεψε στην Ελλάδα. Την ημέρα της άφιξής του πάμπολλα τα σωματεία, ανάμεσα στα οποία των ελαιοχρωματιστών, των εκδοτών και των φιλόζωων, του ετοίμασαν θερμή υποδοχή, την οποία τα κρατικά κανάλια λογόκριναν, γιατί ήθελαν να αποφύγουν οι θεατές τις συγκρίσεις με κάποες άλλες αφίξεις πολιτικών στη μεταπολίτευση. Όσοι εκδότες και συγγραφείς συνεργάζονται από τότε μαζί του έχουν ακόμα πράσινη μύτη...