Ο Ευθύμιος Τσιγαρίδας γεννήθηκε στην Βλάστη Κοζάνης το 1937. Σπούδασε ιστορία και αρχαιολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και θεολογία στην Θεολογικής Σχολή του ίδιου πανεπιστημίου. Το 1966 εισήλθε στον κλάδο των αρχαιολόγων της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας του Υπουργείου Πολιτισμού, στην οποία υπηρέτησε έως το 1996, στην αρχή ως Επιμελητής και αργότερα ως Έφορος Βυζαντινών Αρχαιοτήτων. Με την ιδιότητα αυτή εργάστηκε στο Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών, στην Ήπειρο, στην Αιτωλοακαρνανία, στα Επτάνησα, στην Μακεδονία και επί μακρόν στο Άγιον Όρος. Το 1984 αναγορεύτηκε διδάκτωρ του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ενώ το 1989 εκλέχτηκε καθηγητής της χριστιανικής αρχαιολογίας και τέχνης στο Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, θέση από την οποία απεχώρησε το 2004 ως ομότιμος καθηγητής. Η επιστημονική του δραστηριότητα είναι πλούσια. Έχει πραγματοποιήσει πολλές δημοσιεύσεις σε ελληνικά και διεθνή επιστημονικά περιοδικά που αναφέρονται κυρίως σε θέματα βυζαντινής και μεταβυζαντινής ζωγραφικής. Το 1987, για το βιβλίο του "Οι τοιχογραφίες της Μονής Λατόμου (Όσιος Δαβίδ) Θεσσαλονίκης και η βυζαντινή ζωγραφική του 12ου αιώνα" τιμήθηκε με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών. Έχει λάβει μέρος σε πολλά συνέδρια και συμπόσια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Ο Κρίτων Χρυσοχοΐδης είναι ιστορικός, διευθυντής ερευνών στο Ινστιτούτο Βυζαντινών Ερευνών του Ε.Ι.Ε.

Ο Δημήτριος Γ. Αμπόνης είναι αρχιτέκτονας.

Ο δρ. Ιωάννης Ταβλάκης είναι προϊστάμενος της 10ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, στη Θεσσαλονίκη.

Η Χρυσάνθη Μαυροπούλου - Τσιούμη γεννήθηκε το 1939. Σπούδασε ιστορία και αρχαιολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης και ιστορία της τέχνης στη Χαϊδελβέργη. Πήρε το διδακτορικό δίπλωμά της το 1973 από το Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Η θητεία της στην Αρχαιολογική Υπηρεσία άρχισε το 1965 και διεκόπη για πέντε χρόνια από το 1969 έως το 1975, οπότε εργάστηκε ως ερευνήτρια στο Πατριαρχικό Ίδρυμα Πατερικών Μελετών και δύο χρόνια στη Γερμανία ως υπότροφος του Ιδρύματος Αlexander von Humboldt. Το 1975 επανήλθε στην Αρχαιολογική Υπηρεσία και το 1981, όταν πέρασαν αποκλειστικά στην Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων οι αναστηλώσεις των μνημείων της Θεσσαλονίκης μετά τους σεισμούς του 1978, ανέλαβε τη διεύθυνση της Εφορείας και συνέχισε το αναστηλωτικό έργο. Το διάστημα 1986-2006 ήταν καθηγήτρια της αισθητικής παιδείας στο τμήμα Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Από το 2007 είναι ομότιμη καθηγήτρια του ίδιου πανεπιστημίου. Επιστημονικά ασχολήθηκε με όλα σχεδόν τα είδη της βυζαντινής τέχνης, ιδιαίτερα όμως με τη βυζαντινή ζωγραφική.

Ο Γιώργος Τριανταφυλλίδης είναι αρχιτέκτων μηχανικός, επίκουρος καθηγητής του τμήματος Αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

Η Δήμητρα Γουργιώτη είναι αρχιτέκτων μηχανικός.

Ο Αντρέας Σµαραγδής γεννήθηκε στην Κρήτη, σ' ένα µικρό χωριό στον Ψηλορείτη, το 1947. Μαθήτευσε, και κατόπιν συνεργάστηκε µε τον διεθνώς βραβευµένο φωτογράφο Δηµήτρη Χαρισιάδη. Από το 1976 έχει οργανώσει 3 ατοµικές εκθέσεις και έχει συµµετάσχει σε 8 οµαδικές. Yπήρξε καθηγητής φωτογραφίας και ίδρυσε σχολή φωτογραφίας, της οποίας υπήρξε διευθυντής σπουδών. Διευθύνει εταιρία κινηµατογραφικών και φωτογραφικών παραγωγών. Έχει εργαστεί ως φωτογράφος σκηνής στον κινηµατογράφο και την τηλεόραση, σε θεατρικές και τηλεοπτικές παραγωγές, στη διαφήµιση, έχει φωτογραφίσει αρχαιολογικά θέµατα και έργα τέχνης και έχει ασχοληθεί µε την αεροφωτογραφία και την παραγωγή CD ROM. Πάµπολλα βιβλία καταγράφουν τη δουλειά του. Συνεργάζεται µόνιµα µε το περιοδικό Γαιόραµα-Experiment, ενώ έχει αναλάβει τη φωτογραφική πλαισίωση των σταθµών του Μετρό της Αθήνας. Έχει βραβευτεί από τον ΕΟΤ για την ποιότητα της τουριστικής-καλλιτεχνικής φωτογραφίας.

Ο Ευθύμιος Τσιγαρίδας γεννήθηκε στην Βλάστη Κοζάνης το 1937. Σπούδασε ιστορία και αρχαιολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και θεολογία στην Θεολογικής Σχολή του ίδιου πανεπιστημίου. Το 1966 εισήλθε στον κλάδο των αρχαιολόγων της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας του Υπουργείου Πολιτισμού, στην οποία υπηρέτησε έως το 1996, στην αρχή ως Επιμελητής και αργότερα ως Έφορος Βυζαντινών Αρχαιοτήτων. Με την ιδιότητα αυτή εργάστηκε στο Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών, στην Ήπειρο, στην Αιτωλοακαρνανία, στα Επτάνησα, στην Μακεδονία και επί μακρόν στο Άγιον Όρος. Το 1984 αναγορεύτηκε διδάκτωρ του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ενώ το 1989 εκλέχτηκε καθηγητής της χριστιανικής αρχαιολογίας και τέχνης στο Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, θέση από την οποία απεχώρησε το 2004 ως ομότιμος καθηγητής. Η επιστημονική του δραστηριότητα είναι πλούσια. Έχει πραγματοποιήσει πολλές δημοσιεύσεις σε ελληνικά και διεθνή επιστημονικά περιοδικά που αναφέρονται κυρίως σε θέματα βυζαντινής και μεταβυζαντινής ζωγραφικής. Το 1987, για το βιβλίο του "Οι τοιχογραφίες της Μονής Λατόμου (Όσιος Δαβίδ) Θεσσαλονίκης και η βυζαντινή ζωγραφική του 12ου αιώνα" τιμήθηκε με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών. Έχει λάβει μέρος σε πολλά συνέδρια και συμπόσια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Ο Μανουήλ Πανσέληνος ήταν αγιογράφος της υστεροβυζαντινής περιόδου, που γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Δεν είναι γνωστά τα στοιχεία της ζωής του. Άφησε πολλές σημαντικές αγιογραφίες στο Άγιο Όρος, ιδίως στις μονές Βατοπεδίου, Λαύρας και Πρωτάτου των Καρυών. Τα έργα του κατατάσσονται χρονολογικά μεταξύ του 11ου και 13ου αιώνα. Έργο του θεωρείται και η εικονογράφηση στο παρεκκλήσι του Αγίου Ευθυμίου, στη Θεσσαλονίκη.