Η Άννα Ταμπάκη είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Υπήρξε ερευνήτρια στο Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (1980-2000), όπου παραμένει υπεύθυνη του ερευνητικού προγράμματος "Νεοελληνικές Μεταφράσεις". Δίδαξε στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών (1995-2000). Συνεργάστηκε με το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο στην ενότητα "Ευρωπαϊκός πολιτισμός". Έχει δημοσιεύσει (μόνη και σε συνεργασία) δέκα αυτοτελή βιβλία και περισσότερες από ογδόντα μελέτες σε ελληνικά και διεθνή περιοδικά για θέματα που άπτονται της συγκριτικής φιλολογίας, με έμφαση στην ιστορία των ιδεών, στην ιστορία των μεταφράσεων και στην ιστορία του νεοελληνικού θεάτρου (18ος - 19ος αι.). Πρόσφατες δημοσιεύσεις: "Νέος Ανάχαρσις", με ανάθεση της Βουλής των Ελλήνων, στη σειρά "Ρήγα Βελεστινλή Άπαντα τα Σωζόμενα" (Εκδ. Ιδεόγραμμα, 2000)· στην ίδια σειρά "Ο Ηθικός Τρίπους", Εισαγωγή: Άννα Ταμπάκη, Φιλολογική επιμέλεια: Ines Di Salvo (2000), και σε συνεργασία με τη Στέση Αθήνη (εκδ.), "Μετάφραση και διαπολιτισμικές σχέσεις / Translation and Intercultural Relations" [Πρακτικά] Β΄ Διεθνές Συνέδριο Ταυτότητα και Ετερότητα στη Λογοτεχνία, 18ος-20ός αι., τόμος Γ΄ (Δόμος 2001).

Ο Πασχάλης Μ. Κιτρομηλίδης σπούδασε πολιτικές επιστήμες και νεότερη ιστορία στα Πανεπιστήμια Wesleyan και Harvard των ΗΠΑ. Διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Harvard (1979), από το 1980 διδάσκει ιστορία των πολιτικών θεωριών στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου από το 1987 είναι καθηγητής της πολιτικής επιστήμης. Μεταξύ 1980-1995 διετέλεσε διευθυντής του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών και εν συνεχεία γενικός γραμματέας του Δ.Σ. του. Το 2000 εκλέχτηκε διευθυντής του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (ΙΝΕ/ΕΙΕ).

Η Άννα Ταμπάκη είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Υπήρξε ερευνήτρια στο Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (1980-2000), όπου παραμένει υπεύθυνη του ερευνητικού προγράμματος "Νεοελληνικές Μεταφράσεις". Δίδαξε στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών (1995-2000). Συνεργάστηκε με το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο στην ενότητα "Ευρωπαϊκός πολιτισμός". Έχει δημοσιεύσει (μόνη και σε συνεργασία) δέκα αυτοτελή βιβλία και περισσότερες από ογδόντα μελέτες σε ελληνικά και διεθνή περιοδικά για θέματα που άπτονται της συγκριτικής φιλολογίας, με έμφαση στην ιστορία των ιδεών, στην ιστορία των μεταφράσεων και στην ιστορία του νεοελληνικού θεάτρου (18ος - 19ος αι.). Πρόσφατες δημοσιεύσεις: "Νέος Ανάχαρσις", με ανάθεση της Βουλής των Ελλήνων, στη σειρά "Ρήγα Βελεστινλή Άπαντα τα Σωζόμενα" (Εκδ. Ιδεόγραμμα, 2000)· στην ίδια σειρά "Ο Ηθικός Τρίπους", Εισαγωγή: Άννα Ταμπάκη, Φιλολογική επιμέλεια: Ines Di Salvo (2000), και σε συνεργασία με τη Στέση Αθήνη (εκδ.), "Μετάφραση και διαπολιτισμικές σχέσεις / Translation and Intercultural Relations" [Πρακτικά] Β΄ Διεθνές Συνέδριο Ταυτότητα και Ετερότητα στη Λογοτεχνία, 18ος-20ός αι., τόμος Γ΄ (Δόμος 2001).

Ο Πασχάλης Μ. Κιτρομηλίδης σπούδασε πολιτικές επιστήμες και νεότερη ιστορία στα Πανεπιστήμια Wesleyan και Harvard των ΗΠΑ. Διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Harvard (1979), από το 1980 διδάσκει ιστορία των πολιτικών θεωριών στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου από το 1987 είναι καθηγητής της πολιτικής επιστήμης. Μεταξύ 1980-1995 διετέλεσε διευθυντής του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών και εν συνεχεία γενικός γραμματέας του Δ.Σ. του. Το 2000 εκλέχτηκε διευθυντής του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (ΙΝΕ/ΕΙΕ).

Η Αγγελική Λαΐου γεννήθηκε το 1941. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και κατόπιν συνέχισε τις σπουδές της στις ΗΠΑ. Το 1966 αναγορεύτηκε διδάκτορας του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ. Διετέλεσε καθηγήτρια των Πανεπιστημίων Rutgers, Πρίνστον, Σορβόννης, College de France, καθώς και καθηγήτρια ιστορίας του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ και διευθύντρια του Κέντρου Βυζαντινών Ερευνών (Dumbarton Oaks) του ίδιου Πανεπιστημίου. Ήταν μέλος της Medieval Academy of America, της American Academy of Arts and Sciences, της Academia Europaea και αντεπιστέλλον μέλος της Academie des Inscriptions et Belles Lettres και τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Οι δημοσιεύσεις της περιλαμβάνουν άρθρα και βιβλία σε θέματα βυζαντινής ιστορίας, μεταξύ των οποίων τα "Αγροτική κοινωνία στην Ύστερη Βυζαντινή Εποχή", ΜΙΕΤ, 1987, "Gender, Society and Economic Life in Byzantium", Λονδίνο, 1992, "Le marriage, l'amour et la parente a Byzance: XI - XIIeme siecles", College de France. Για την περίοδο της Κατοχής έχει δημοσιεύσει άρθρα όπως "The Polities of Hunger: Economic Aid to Greece 1943-45", Journal of the Hellenic Diaspora, 1980 και "The Resistance in Evros", Journal of the Hellenic Diaspora, 1984.

Η Μαρία Νυσταζοπούλου - Πελεκίδου, ομότιμη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στο Παρίσι στην Ecole des Hautes Etudes, στη Σορβόννη και στην Ecole des Langues Orientales· εργάστηκε ως ερευνήτρια στο Κέντρο Βυζαντινών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (1961-1975) και διετέλεσε καθηγήτρια της Ιστορίας των Λαών της Χερσονήσου του Αίμου στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων (1975-1996). Είναι μέλος ελληνικών και διεθνών επιστημονικών επιτροπών, αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ενώσεως Βυζαντινών Σπουδών και της Ελληνικής Επιτροπής Σπουδών ΝΑ Ευρώπης. Έχει γράψει μελέτες και άρθρα σχετικά με τους θεσμούς και τη διπλωματική του Βυζαντίου και με την Ιστορία και τους θεσμούς των Βυζαντινών λαών κατά τους μέσους και νεώτερους χρόνους.