Ο Λευτέρης Παπαγιαννάκης (1944-2008) γεννήθηκε στην Καλαμάτα με καταγωγή από την Κίσαμο του νομού Χανίων. Σπούδασε χημικός στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Γαλλία σε θέματα ενεργειακής και βιομηχανικής οικονομίας (1974-1981). Εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στο Πανεπιστήμιο της Grenoble με θέμα την εκβιομηχάνιση της ελληνικής οικονομίας. Εργάσθηκε, επίσης, ως διευθυντικό στέλεχος στην ελληνική βιομηχανία και σε μελετητικούς φορείς (ΜΕΤΕΚ). Στη συνέχεια εκλέχτηκε επίκουρος, αναπληρωτής και τακτικός καθηγητής βιομηχανικής οικονομίας στο ΕΜΠ και διετέλεσε, επί μία εικοσαετία, διευθυντής του Εργαστηρίου Βιομηχανικής και Ενεργειακής Οικονομίας του Τμήματος Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ. Διετέλεσε Αντιπρύτανης Οικονομικού Προγραμματισμού και Ανάπτυξης του ΕΜΠ, μεταξύ 1997-2000, ενώ υπήρξε επίσης, επιστημονικός υπεύθυνος του Γραφείου Διασύνδεσης του ΕΜΠ και του Προγράμματος "Τεχνολογία και Επιχειρηματικότητα". Στο πλαίσιο της ακαδημαϊκής του συνεισφοράς, καθιέρωσε τη συστηματική μελέτη των επαγγελματικών προοπτικών των αποφοίτων του ΕΜΠ και των αποφοίτων μηχανικών ευρύτερα, ενώ πρόσφατα υπήρξε μέλος του προεδρείου διοργάνωσης του συνεδρίου του ΤΕΕ για την ελληνική βιομηχανία, "Προς την οικονομία της γνώσης". Ο Λ. Παπαγιαννάκης είχε αναπτύξει ένα πλούσιο ερευνητικό και μελετητικό έργο σε θέματα σχετικά με τη βιομηχανική και την περιφερειακή ανάπτυξη, την ανάλυση του ενεργειακού συστήματος, την εισαγωγή του φυσικού αερίου, τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, την εξοικονόμηση ενέργειας, τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, τις ερευνητικές και τεχνολογικές συνεργασίες, την αγορά εργασίας των μηχανικών, τη διασύνδεση της καινοτομίας με την επιχειρηματικότητα κ.α. Δημοσίευσε -μόνος ή σε συνεργασία- περί τις 200 εργασίες σε επιστημονικά περιοδικά, συλλογικούς τόμους και πρακτικά συνεδρίων. Από τα βιβλία του τα σημαντικότερα ήταν για τους ελληνικούς σιδηροδρόμους (1880-1910), την ελληνική βιομηχανία στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, το ελληνικό μάνατζμεντ, την ανάπτυξη της Θράκης. Πλην της καθαρά επιστημονικής του συνεισφοράς, συμμετείχε ενεργά στο δημόσιο διάλογο. Στο πλαίσιο αυτό συνεργάσθηκε με πολλές εφημερίδες ("Αυγή", "Ελευθεροτυπία", "Καθημερινή", κ.α.), καθώς και με περιοδικά ("Πολίτης", "Σύγχρονα Θέματα", "Οικονομικός Ταχυδρόμος", κ.α.). Ιδιαίτερη ήταν η συμβολή του στον διάλογο που έχει ανοίξει για την εξέλιξη και την προοπτική του ελληνικού πανεπιστημίου -συνιδρυτής της Πρωτοβουλίας Πανεπιστημιακών για την Αναβάθμιση του Δημοσίου Πανεπιστημίου και του Παρατηρητηρίου Έρευνας και Διαλόγου του ελληνικού Πανεπιστημίου, αλλά επίσης ιδρυτικό μέλος του Ομίλου Προβληματισμού "Η Αριστερά Σήμερα" ("ΑΡ.ΣΗ"), το 2006 προετοίμασε και διατύπωσε μια εναλλακτική πρόταση για την οργάνωση και τη λειτουργία της ανώτατης εκπαίδευσης και της έρευνας στην Ελλάδα, που συζητήθηκε ευρύτατα και συνέβαλε στο δημόσιο διάλογο. Από μαθητής ασχολήθηκε με το αριστερό κίνημα και υπήρξε μέλος της Νεολαίας της ΕΔΑ. Το 1964 εξελέγη μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της ΕΦΕΕ. Το 1969, αν και έλαβε υποτροφία από τη Γαλλική Κυβέρνηση με συστατική επιστολή του διακεκριμένου διεθνώς καθηγητή Ζέρβα, το δικτατορικό καθεστώς αρνήθηκε να του δώσει διαβατήριο. Μετά τη μεταπολίτευση δραστηριοποιήθηκε στον χώρο της Ανανεωτικής Αριστεράς και διετέλεσε μέλος της Κ.Ε. της ΕΑΡ και του ΣΥΝ. Το 1982 εκδόθηκε από το Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τράπεζας η πρωτότυπη εργασία του: "Οι Ελληνικοί Σιδηρόδρομοι (1882-1910): γεωπολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές διαστάσεις", επανέκδοση: 1990. Το 1995 μαζί με τους Γιάννη Σκουλά, Τίτο Πατρίκιο και Χριστόφορο Σακελλαρόπουλο, εξέδωσε στις εκδόσεις "Θεμέλιο" το βιβλίο "Τραίνα και ορίζοντες: φωτογραφικές συλλογές". 'Ηταν παντρεμένος με τη φαρμακοποιό Φωτούλα Τόγια και πατέρας δύο παιδιών της Κατερίνας και του Γιώργου. "Έφυγε" πρόωρα στην Αθήνα, τα ξημερώματα της Τρίτης 16 Δεκεμβρίου 2008, ύστερα από σύντομη μάχη με τον καρκίνο.

Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο ΕΜΠ, Πολεοδομία-Χωροταξία στο Τμήμα Σχεδιασμού της Αρχιτεκτονικής Σχολής Architectural Association του Λονδίνου (μεταπτυχιακό δίπλωμα planning) και Γεωγραφία στο London School of Economics (PhD). Είναι ομότιμος καθηγητής Πολεοδομίας-Χωροταξίας στο ΕΜΠ. Διετέλεσε για πολλά χρόνια διευθυντής του Σπουδαστηρίου Χωροταξίας και Οικιστικής Ανάπτυξης του ΕΜΠ.

Ο Σαράντης - Ευάγγελος Γ. Λώλος είναι Καθηγητής Οικονομικών στο Τμήμα Οικονομικής και Περιφερειακής Ανάπτυξης του Πάντειου Πανεπιστημίου. Σπούδασε στο Warwick University της Μ. Βρετανίας και απέκτησε πτυχίο μηχανολόγου (B.Sc.) και οικονομολόγου (Β.Α.). Το 1981 έλαβε διδακτορικό δίπλωμα (Ph.D.) στα Οικονομικά από το CNAA σε συνεργασία με το Imperial College του Λονδίνου. Υπήρξε στέλεχος της Διεύθυνσης Οικονομικών Μελετών της Τράπεζας της Ελλάδος (1985-1997), ενώ συνεργάσθηκε ως εμπειρογνώμων με συμβουλευτικό και ερευνητικό ρόλο σε οικονομικά Υπουργεία. Το ερευνητικό και δημοσιευμένο έργο του εντοπίζεται κυρίως σε θέματα οικονομικής ανάπτυξης, μακροοικονομικής και διαρθρωτικής πολιτικής και λειτουργίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Ο Λόης Λαμπριανίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1954. Είναι οικονομικός γεωγράφος με σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Sussex (ΜΑ) και στο LSE (PhD). Σήμερα είναι καθηγητής στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και επικεφαλής της Ερευνητικής Μονάδας Περιφερειακής Ανάπτυξης και Πολιτικής (ΕΜΠΑΠ). Έχει συγγράψει κεφάλαια σε ελληνικά και ξενόγλωσσα βιβλία, καθώς και τα βιβλία: "Η γεωγραφική διάσταση των υπεργολαβικών σχέσεων παραγωγής στη βιομηχανία" (Παρατηρητής, 2003), "Περιφερειακά πανεπιστήμια στην Ελλάδα" (Παρατηρητής, 1993), "Οικονομική γεωγραφία" (Πατάκης, 2001), "Αλβανοί μετανάστες στη Θεσσαλονίκη: Διαδρομές ευημερίας και παραδρομές δημόσιας εικόνας" (σε συνεργασία με την Α. Λυμπεράκη, Πατάκης, 2001), "Η επιχειρηματικότητα στην ευρωπαϊκή ύπαιθρο" (Πατάκης, 2005). Επίσης έχει δημοσιεύσει άρθρα σε ελληνικά και ξενόγλωσσα περιοδικά. Τα κύρια επιστημονικά του ενδιαφέροντα αφορούν γνωστικά αντικείμενα όπως: η νέα οικονομική γεωγραφία της υπαίθρου, η χωροθέτηση της βιομηχανίας, τα κίνητρα περιφερειακής ανάπτυξης, τα προγράμματα ανάπτυξης περιοχών, η γεωγραφική διάσταση των υπεργολαβικών σχέσεων, οι επιπτώσεις των περιφερειακών πανεπιστημίων στις τοπικές οικονομίες, οι οικονομικές επιπτώσεις του ανοίγματος των ελληνικών επιχειρήσεων στις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, καθώς και οι συνέπειες της εισροής οικονομικών μεταναστών στην Ελλάδα.

Η Βίλμα Σινάνογλου είναι οικονομολόγος, απόφοιτος της Οικονομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι κάτοχος ΜΑ από το Πανεπιστήμιο του Reading για θέματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθώς και Μ.Ρhil από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου με θέμα έρευνας την ΟΝΕ. Έχει Diploma στη Διοίκηση Επιχειρήσεων. Εργάσθηκε ως Ειδικός Σύμβουλος στη Διεύθυνση Ευρωπαϊκών Υποθέσεων στο ΥΠΕΘΟ καθώς και στη ΜΕΑ της Ελληνικής Πρεσβείας στην Ουάσιγκτον. Μεταξύ των ετών 1987-92 ήταν Σύμβουλος στο Δήμο Αθηναίων και στα Υπουργεία Υγείας και Προεδρίας. Μέλος της Επιτροπής Προετοιμασίας των Πακέτων Ντελόρ Ι και II. Έχει εργασθεί για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Εκπροσώπησε την Ελλάδα σε Επιτροπές του ΟΟΣΑ και του ΔΝΤ. Ήταν μέλος του Επιστημονικού Συμβουλίου του European Institute for Public Administration (ΕΙΡΑ). Μέλος του Πολιτικού Γραφείου του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ). Καθηγήτρια στο ΕΙΡΑ του Maastricht (1992-94). Μέλος του ΔΣ του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης (1991-1994) και υπεύθυνη του Ευρωπαϊκού Κύκλου σπουδών του ΕΚΔΔ (1991-1995). Μέλος του Επιστημονικού Συμβουλίου του ΚΠΕΕ. Διδάσκει στο Deree από το 1984. Συνεργάτης της Εφημερίδας "Απογευματινή" για θέματα ΕΕ. Είναι συγγραφέας άρθρων και έχει συμμετάσχει σε πολλές εκδόσεις βιβλίων. Μέλος της Επιτροπής της Ακαδημίας Αθηνών για την ανάπτυξη της Θράκης.

Ο Ξενοφών Ζολώτας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1904. Παρέμεινε στον πρωθυπουργικό θώκο της Ελλάδας από τις 23 Νοεμβρίου του 1989 έως τις 11 Απριλίου του 1990 ως πρόεδρος της οικουμενικής κυβέρνησης. Φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές του στις Οικονομικές και Πολιτικές Επιστήμες στην Εμπορική Σχολή της Λειψίας (όπου αναγορεύτηκε διδάκτορας το 1926) και στη Νομική Σχολή του Παρισιού. Το 1928 εκλέχτηκε υφηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, τον ίδιο χρόνο εκλέχτηκε τακτικός καθηγητής της Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και το 1931 τακτικός καθηγητής στην αντίστοιχη έδρα της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου δίδαξε μέχρι την παραίτησή του, το 1968. Από το 1931 μέχρι το 1968 ήταν εκδότης της Ελληνικής Επιθεωρήσεως Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών. Το ογκώδες και πολύγλωσσο επιστημονικό συγγραφικό του έργο αφορά σε ζητήματα Οικονομικής Θεωρίας και Οικονομικής Πολιτικής, όπως επίσης και Κοινωνικής, Νομισματικής και Δημοσιονομικής Πολιτικής. Ο Ξενοφών Ζολώτας διατέλεσε μέλος του Ανωτάτου Οικονομικού Συμβουλίου (1932), αρχηγός της Ελληνικής Αντιπροσωπείας στο Οικονομικό Συμβούλιο της Βαλκανικής Συνεννοήσεως (1934-1939), πρόεδρος του ΔΣ της Αγροτικής Τράπεζας (1936-1939), συνδιοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος μετά την απελευθέρωση (1944-1945), μέλος του ΔΣ. της UNRRA (1946), διοικητής για την Ελλάδα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (1946-1967 και 1974-1981). Επίσης, διατέλεσε μέλος της Ελληνικής Αντιπροσωπείας στα Ηνωμένα Έθνη (1948-1953), αντιπρόσωπος της Ελλάδας στην Οικονομική Επιτροπή της Ευρώπης (1949-1953), μέλος, από το 1950, της Διεθνούς Εταιρίας Οικονομικών Επιστημών και από το 1980 επίτιμος πρόεδρός της, μέλος της Νομισματικής Επιτροπής (1950-1955). Διατέλεσε ακόμη υπουργός Συντονισμού (το 1952 στην υπηρεσιακή κυβέρνηση Δ. Κιουσόπουλου και αργότερα, στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας του Κ. Καραμανλή, το 1974). Ακόμη διατέλεσε διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος (1955-1967 και 1974-1981) και έκτοτε επίτιμος διοικητής, μέλος της Επιτροπής των «Τεσσάρων Σοφώ» για την αναδιοργάνωση του ΟΕΟΣ σε ΟΟΣΑ (1960). Υπήρξε μέλος της Επιτροπής για τη Νομισματική Ένωση της Ευρώπης (από το 1986). Έχει τιμηθεί με παράσημα και διακρίσεις στην Ελλάδα, στη Γερμανία, στη Γαλλία, στην Ιταλία, στην Ηνωμένη Αραβική Δημοκρατία και αλλού. Το 1952 εκλέχτηκε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών στην έδρα των Οικονομικών Επιστημών. Ο Ξενοφών Ζολώτας απεβίωσε στις 10 Ιουνίου 2004, σε ηλικία 100 ετών.