Ακολουθώντας τα βήματα του Goya στην Ιταλία, ένα ταξίδι που πρόσφατα τεκμηριώθηκε, το βιβλίο αυτό εστιάζει στις επιρροές που δέχτηκε από τη βενετσιάνικη τέχνη, επιχειρώντας μία πρωτότυπη προσέγγιση της ματιάς του Ισπανού καλλιτέχνη στον κόσμο του τέλους του 18ου αιώνα.
Την εποχή που ο Goya επισκέφτηκε τη Βενετία, η πόλη είχε ήδη παραδοθεί σε μία καρναβαλική γιορτή δίχως τέλος. Η θεατρικότητα διείπε την καθημερινότητα και οι απολαύσεις αποτελούσαν σκοπό ύπαρξης της εκθαμβωτικά όμορφης αλλά συνάμα παρακμάζουσας πόλης.
Οι Βενετσιάνοι καλλιτέχνες Giambattista και Domenico Tiepolo αποτυπώνουν στις εικόνες τους το κλίμα αυτό με τρόπο ανεπανάληπτο στην ιστορία της τέχνης: αμφίσημα, με καυστική ειρωνεία, χλευάζοντας και κρίνοντας διαβρωτικά.
Στα χαρακτικά και τα σχέδια των Tiepolo, και ιδίως του Domenico, ο Goya φαίνεται ότι ανακάλυψε ένα μοναδικό τρόπο μέσα από τον οποίο θα μπορούσε να μορφοποιήσει την κριτική του για την επίσης παρακμιακή ισπανική αυλή των Βουρβώνων και τις κοινωνικά προβληματικές καταστάσεις που αντίκρυζε, παραδίδοντάς μας τα ασύγκριτης κριτικής οξύτητας Caprichos.
Πρόκειται για την αξιοποίηση της θεατρικότητας και της δραματουργίας της Commedia dell' Arte, της καρναβαλικής γιορτής ενός "κόσμου από την ανάποδη", στον οποίο κυριαρχούν η μάσκα και η μεταμφίεση, η αμφισημία της μορφής και το παιχνίδι ανάμεσα στο φανερό και το αθέατο, το πραγματικό και το φανταστικό.