Το πιο φοβερό είναι η σιωπή που πέφτει ξαφνικά στον δρόμο. Κάτω από το χρυσαφένιο σεπτεμβριάτικο φως, τα δύο ξεκοιλιασμένα αυτοκίνητα μοιάζουν σαν ακίνητα από αιώνες. Αρχές φθινοπώρου, τέλος της μέρας, ένα συνηθισμένο σταυροδρόμι της βόρειας Καλιφόρνιας. Καταφτάνει ένα ασθενοφόρο. Ο οδηγός της Φορντ σώζεται. Όσο για τον οδηγό της ασημένιας Πόρσε με το νούμερο εκατόν τριάντα, δεν μπορεί να γίνει τίποτα πια. Από τη σύγκρουση, η σπονδυλική του στήλη έσπασε ακαριαία. Μοιάζει να κοιμάται μέσα στα τσαλακωμένα παλιοσίδερα, τα σημαδεμένα με το αίμα του. Με τις ξανθές ανταύγειες στα στραβοκουρεμένα μαλλιά του, το ελαφίσιο προσωπάκι του, τη χιλιοφορεμένη κόκκινη ζακέτα του, το τζην και τα μοκασίνια του, μοιάζει με όλους τους νέους της Αμερικής. Ανάμεσα στα άμορφα συντρίμμια, πάνω στο κόκκινο δερμάτινο μαξιλάρι, θα βρεθεί μια εικόνα του Άγιου Χριστόφορου. Αυτό το μηδαμινής αξίας φυλαχτό, το κηλιδωμένο με αίμα, είναι το απομεινάρι της μοναδικής αγάπης της ζωής του...
Εδώ και πενήντα χρόνια, ο άγγελος-επαναστάτης Τζέιμς Ντην αναπαύεται στο μικρό κοιμητήριο του Φαίρμαουντ. Στον τάφο του υπάρχει η εξής επιγραφή: "Τζέιμς Ντην. 1931-1955". Επί χρόνια, φανατικοί προσκυνητές παίρνουν κομμάτια απ' την πέτρα του τάφου του κι αφήνουν στο μάρμαρο ανεξίτηλα σημάδια από φιλιά. Οι μακρινοί θαυμαστές του αρκούνται αναγκαστικά, αντί αναμνηστικών, σε τρεμάμενες εικόνες και φωτογραφίες.
Όσο ζούσε, ο Τζέιμς Ντην δεν σταμάτησε ποτέ να αντικατοπτρίζεται στην αβεβαιότητα της εφηβείας και στα ψηλαφήματά της. Αν έφερε την επανάσταση στο παίξιμο των ηθοποιών της δεκαετίας του '50, είναι γιατί κατάφερε να προβάλει στην ερμηνεία του όλα τα άγχη και τις αμφιβολίες του. Κι όταν ο Χέμινγουεϋ, που δεν είχε καμία σχέση με τον Τζέιμς Ντην, ερωτήθηκε κάποτε για την προσωπικότητά του και για τη λατρεία της μνήμης του, ποιοι είναι κατά τη γνώμη του οι λόγοι αυτού του καταπληκτικού πάθους, πώς ασκούσε τέτοια δύναμη ο ηθοποιός αυτός, απάντησε με μια φράση: "Αυτό το αγόρι έπαιζε μέσα στην αίθουσα, κατέβαινε και έπαιζε ανάμεσα στους θεατές".