Πόσο αφύσικος και ανόητος είναι ο θυμός και η οργή! Πόσο κοντά στη φύση μας είναι η πραότητα! Πρόσεξε το πρόσωπο ενός ανθρώπου που είναι πράος. Είναι τόσο όμορφο, καθαρό, γαλήνιο, ήρεμο και γοητευτικό! Το πρόσωπο του πράου σκορπάει στους γύρω του "οσμήν ευωδίας πνευματικής". Ακόμα κι ένας οργίλος άνθρωπος όταν τον δει μαθαίνει να είναι πράος. Κοίταξε μετά τον οργίλο άνθρωπο, τον κακότροπο. Το πρόσωπό το φαίνεται αλλοιωμένο, παραμορφωμένο, σκοτεινό. Μια ματιά να του ρίξει κανείς μερικές φορές είναι αρκετή για να ερεθιστεί κι ο ίδιος, γιατί μεταδίδει και στους άλλους το δηλητήριο που έχει στην καρδιά του. Άθελά του αποστρέφει τη ματιά του από πάνω του, για ν' αναπαυτεί ήρεμα σε κάποιο άλλο πρόσωπο. Αν τ' αποτελέσματα της οργής και του θυμού είναι τόσο άσχημα, από πού προέρχονται; Από την αμαρτωλή φιλαυτία μας, την υπερηφάνεια, τη ματαιότητα, τη φιλοδοξία, την απληστία, τη μέθη, τη λαγνεία και τη φιλαργυρία. Όλοι σας σχεδόν θα 'χετε παρατηρήσει και θα ξέρετε, πώς άνθρωποι μέθυσοι, υπερήφανοι και κενόδοξοι, που κυνηγούν το χρήμα και τ' άλλα εγκόσμια αγαθά, είναι συνήθως εκείνοι που χάνουν την ψυχραιμία τους κι εκνευρίζονται. Πόσες φιλονικίες και τσακωμοί γίνονται για το κρασί, για ακόλαστες γυναίκες, για ένα προσβλητικό λόγο ή για χρήματα!