Ο Γιώργος Σφήκας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939, όπου τελείωσε το Δημοτικό και το Γυμνάσιο. Ακολούθησε το επάγγελμα του γραφίστα και δούλεψε σε διάφορα διαφημιστικά γραφεία μέχρι το 1980. Από το 1970 άρχισε να στρέφεται προς την οικολογία, να γράφει για την ελληνική φύση και να ζωγραφίζει τα φυτά, τα ζώα, τους βιότοπους και τους παραδοσιακούς οικισμούς. Μέχρι σήμερα έχει γράψει είκοσι βιβλία σχετικά με την ελληνική φύση. Παράλληλα με όλα αυτά, ο συγγραφέας εξελίχθηκε σε άριστο μελετητή της ελληνικής χλωρίδας. Η συλλογή του με φυτά απ' όλη την Ελλάδα περιλαμβάνει γύρω στις 12.000 δείγματα φυτών και πολλές χιλιάδες διαφάνειες με αγριολούλουδα και βιότοπους. Έχει ανακαλύψει αρκετά νέα για την επιστήμη είδη φυτών και σε δύο από αυτά έχει δοθεί το όνομα του (Viola sfikasiana και Colchicum sfikasianum). Από το 1992 δημιούργησε το κέντρο "Ανθοφόρος", με στόχο την προστασία της ελληνικής χλωρίδας, όπου εκτός των άλλων στεγάζεται και το πλήρες αρχείο για τα 5.700 είδη και υποείδη φυτών της χώρας μας. Στον εικονογραφικό τομέα ο Γ. Σφήκας έχει εικονογραφήσει τον τόμο "Φυτολογία" της Εκδοτικής Αθηνών, έχει εκδώσει πολλές σειρές καρτ-ποστάλ και πόστερς με θέμα τα ελληνικά αγριολούλουδα, τα πουλιά και τους παραδοσιακούς οικισμούς, έχει ζωγραφίσει συλλεκτικά πιάτα και άλλα πορσελάνινα αντικείμενα, και έχει φιλοτεχνήσει ημερολόγια τραπεζών και άλλων οργανισμών.

Ο Κώστας Σφήκας (1927-2009), γεννήθηκε στην Αθήνα. Εργάστηκε ως ταχυδρομικός υπάλληλος από τα εφηβικά του χρόνια. Το 1961 με τα "Εγκαίνια", μια μικρού μήκους ταινία, ξεκίνησε την περιπέτεια του αυτοδίδακτου κινηματογραφιστή. Το 1962 σκηνοθέτησε το ντοκιμαντέρ "Αναμονή" και επτά χρόνια αργότερα μαζί με τον Σταύρο Τορνέ το μεσαίου μήκους ντοκιμαντέρ "Θηραϊκός όρθρος", που αγοράστηκε, αργότερα, από το ΜΟΜΑ της Νέας Υόρκης. Ταγμένος στον πειραματικό κινηματογράφο, ο Σφήκας γύρισε ταινίες μυθοπλασίας που προκάλεσαν συζητήσεις και τάραξαν τα νερά του μεταπολιτευτικού "Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου" ("Μοντέλο", 1974, "Μητροπόλεις", 1975, "Αλληγορία", 1986, "Το προφητικό πουλί των θλίψεων του Πάουλ Κλέε", 1995, "Προμηθεύς Εναντιοδρόμων", 1998, "Η γυναίκα της... και ο συλλέκτης - Αλληγορία ΙΙΙ", 2002, "Μεταμόρφωση", 2007). Μέχρι το τέλος, παρέμεινε μια σταθερή, μοναχική, εναλλακτική φωνή στα κινηματογραφικά τεκταινόμενα. Ανέλαβε, επίσης, τη σκηνοθεσία μιας σειράς εκπομπών για την κρατική τηλεόραση, οι οποίες συνθέτουν μια σπάνια ανθολογία εναλλακτικής-εικαστικής διαπραγμάτευσης των θεμάτων τους ("Κατά Μάρκον Ευαγγέλιο", 1979, "Θρήνος για τον Γιάννη Χρήστου", 1980, "Ο εξπρεσιονισμός στον κινηματογράφο", 1982, "Η ποίησις του Ανδρέα Εμπειρίκου", 1982, "Το μοντάζ του Αϊζενστάιν", 1983, "Η αποκάλυψη του Ηγεμόνα", 1992, "Ο αινιγματικός κύριος Ιούλιος Βερν - Νεμο- Αλληγορία ΙΙΙ", 1993). Το 2004 το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης διοργάνωσε αναδρομικό αφιέρωμα στο σύνολο του έργου του και τον τίμησε με τον "Χρυσό Αλέξανδρο", "για τον κρίσιμο και γόνιμο ρόλο του, στο βαθμό που, παρά τις αντιξοότητες, κατάφερε να αναπτύξει ένα σημαντικό έργο". Πάντα χαμηλού προφίλ, ο Κώστας Σφήκας υπήρξε, επίσης, δραστήριος μεταφραστής λογοτεχνίας -συγγραφέων, μεταξύ άλλων, όπως ο Δάντης και ο Μπαλζάκ. Για τη μετάφρασή του των "Χαμένων ονείρων" του Μπαλζάκ, βραβεύτηκε με το Α΄ κρατικό βραβείο μετάφρασης το 2001. Πέθανε στην Αθήνα στις 25 Μαΐου 2009, σε ηλικία 82 ετών.

Ο Γιώργος Δ. Κουρούπης γεννήθηκε στην Αθήνα τον Μάιο του 1952. Σπούδασε ιστορία της τέχνης στην Αγγλία και παρακολούθησε πλήθος σχετικών σεμιναρίων στη Γαλλία, τη Γερμανία και την Ιταλία. Εργάστηκε επί χρόνια ως φωτογράφος και ιστορικός ερευνητής, με ειδίκευση στις αερολήψεις, κι ως χειριστής ελαφριών αεροπλάνων ασχολήθηκε με διάφορους τομείς της ναυτιλίας, της βιομηχανίας και του τουρισμού. Συνεργάστηκε με εκδοτικούς οργανισμούς στην Ελλάδα και στο εξωτερικό σε θέματα ιστορικής έρευνας και φωτογραφήσεως. Έχοντας ταξιδέψει σε όλη την Ελλάδα και στον ευρύτερο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου, ερευνώντας την ιστορία και μελετώντας την λαογραφία, δημιούργησε ένα από τα μεγαλύτερα φωτογραφικά αρχεία του διαχρονικού ελληνικού πολιτισμού παγκοσμίως. Ζώντας μεγάλα χρονικά διαστήματα στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας, έδωσε σειρά διαλέξεων στο τοπικό πανεπιστήμιο ιστορίας και γλωσσολογίας, μιλώντας περί της ελληνικής ιστορίας της αρχαιότητας και του βυζαντίου, καθώς και της ελληνικής λαλιάς από την αρχαιότητα μέχρι τη σύγχρονη ποιητική δημιουργία.

Ο Γιώργος Σφήκας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939, όπου τελείωσε το Δημοτικό και το Γυμνάσιο. Ακολούθησε το επάγγελμα του γραφίστα και δούλεψε σε διάφορα διαφημιστικά γραφεία μέχρι το 1980. Από το 1970 άρχισε να στρέφεται προς την οικολογία, να γράφει για την ελληνική φύση και να ζωγραφίζει τα φυτά, τα ζώα, τους βιότοπους και τους παραδοσιακούς οικισμούς. Μέχρι σήμερα έχει γράψει είκοσι βιβλία σχετικά με την ελληνική φύση. Παράλληλα με όλα αυτά, ο συγγραφέας εξελίχθηκε σε άριστο μελετητή της ελληνικής χλωρίδας. Η συλλογή του με φυτά απ' όλη την Ελλάδα περιλαμβάνει γύρω στις 12.000 δείγματα φυτών και πολλές χιλιάδες διαφάνειες με αγριολούλουδα και βιότοπους. Έχει ανακαλύψει αρκετά νέα για την επιστήμη είδη φυτών και σε δύο από αυτά έχει δοθεί το όνομα του (Viola sfikasiana και Colchicum sfikasianum). Από το 1992 δημιούργησε το κέντρο "Ανθοφόρος", με στόχο την προστασία της ελληνικής χλωρίδας, όπου εκτός των άλλων στεγάζεται και το πλήρες αρχείο για τα 5.700 είδη και υποείδη φυτών της χώρας μας. Στον εικονογραφικό τομέα ο Γ. Σφήκας έχει εικονογραφήσει τον τόμο "Φυτολογία" της Εκδοτικής Αθηνών, έχει εκδώσει πολλές σειρές καρτ-ποστάλ και πόστερς με θέμα τα ελληνικά αγριολούλουδα, τα πουλιά και τους παραδοσιακούς οικισμούς, έχει ζωγραφίσει συλλεκτικά πιάτα και άλλα πορσελάνινα αντικείμενα, και έχει φιλοτεχνήσει ημερολόγια τραπεζών και άλλων οργανισμών.