Ο Γιώργος Παρμενίδης είναι δρ. αρχιτέκτων μηχανικός, καθηγητής της Σχολής Αρχιτεκτόνων Ε.Μ.Π., στον Τομέα Αρχιτεκτονικής Γλώσσας, Επικοινωνίας και Σχεδιασμού. Επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον του στην κατανόηση της διαδικασίας του σχεδιασμού, εφαρμόζει τη θεωρία και πρακτική σχεδιασμού του αντικειμένου καθημερινής χρήσης για μια εις βάθος προσέγγιση του φαινομένου. Κυριότερες μελέτες: "Ιδεολογία, τεχνική και οικονομικές διακυμάνσεις στην παραγωγή του βιομηχανικού αντικειμένου: Το κάθισμα στη δεκαετία 1920" (1983), "Η μορφή του σχεδιασμένου αντικειμένου. Το πρόβλημα της περιγραφής" (1989). Ακολουθούν επιστημονικές δημοσιεύσεις ερευνητικού έργου, άρθρα και ανακοινώσεις σε θέματα θεωρίας και μεθοδολογίας του σχεδιασμού, συμμετοχές σε εκθέσεις σχεδιασμού επίπλων και αντικειμένων, συμμετοχές σε ερευνητικά προγράμματα με δημόσιους φορείς, διακρίσεις σε διαγωνισμούς αρχιτεκτονικής, σχεδιασμού αντικειμένων και εικονογράφησης βιβλίων. Εφαρμοσμένη επιστημονική δραστηριότητα: αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων, σχεδιασμός εκθέσεων, σχεδιασμός επίπλων και αντικειμένων, σχεδιασμός βιομηχανικών προϊόντων.

Ιστορικός εικαστικών, εφαρμοσμένων τεχνών και σχεδίασης, πτυχιούχος του Πανεπιστημίου της Μινεσότα. Διπλωματούχος Masters από το τμήμα Design, Housing and Apparel του ίδιου Πανεπιστημίου. Από το 1990 ασχολείται με πρωτογενή έρευνα στους τομείς των εφαρμοσμένων τεχνών και της σχεδίασης. Εκπόνησε έρευνα για την ιστορία της υφαντουργίας στη Θεσσαλονίκη, από την οποία δημοσίευσε το τμήμα που αφορά στην ταπητουργία. Σε συνεργασία με τον Ευάγγελο Χεκίμογλου, εξέδωσε την ιστορία της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης και του Παπαφείου Ορφανοτροφείου. Σε συνεργασία με τον Γιώργο Παρμενίδη, συνέγραψαν ιστορία του ελληνικού επίπλου (υπό έκδοση από το ΕΜΠ). Διδάσκει την ιστορική εξέλιξη των εικαστικών, των εφαρμοσμένων τεχνών και της σχεδίασης σε δημόσια και ιδιωτικά ιδρύματα.