Ο καθηγητής Χαράλαμπος Π. Συμεωνίδης σπούδασε κλασική φιλολογία και γλωσσολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (1952-1956). Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές ως υπότροφος της Alexander von Humboldt-Stiftung και της Deutsche Forschungsgemeinschaft στα Πανεπιστήμια Βόννης, Κολωνίας και Μονάχου (1965-1970) στις ειδικεύσεις γενική γλωσσολογία, ιστορικοσυγκριτική γλωσσολογία και βαλκανική γλωσσολογία. Υπηρέτησε στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης από το 1960 και εξής πάνω από 40 χρόνια. Από το 2001 δίδαξε ως επισκέπτης καθηγητής εναλλάξ στο Τμήμα Τουρκικών Σπουδών και το Τμήμα Κλασικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κύπρου, όπου διδάσκει και σήμερα κυρίως σε μεταπτυχιακό επίπεδο. Είναι ο εισηγητής της βαλκανικής γλωσσολογίας στην Ελλάδα από τις αρχές της δεκαετίας 1970 με πολλά βαλκανικού ενδιαφέροντος άρθρα και ιδίως με τα βιβλία "Lautlehre der turkischen Lehnworter im neugriechischen Dialekt des Pontos (1968-1972)" και "Der Vokalismus der griechischen Lehworter im Turkischen (1970-1974)". Μέλος (πολλές φορές ιδρυτικό) ελληνικών και ευρωπαϊκών γλωσσικών εταιρειών. Τιμητικές διακρίσεις: 1966-1968, υπότροφος έρευνας της Alexander von Humboldt-Stiftung, Παν/ια Κολωνίας και Βόννης 1969-1970, υπότροφος υφηγεσίας της Deutsche Forschungs-gemeinschaft, Πανεπιστήμιο Μονάχου 1970, πρώτο βραβείο (με χρηματικό έπαθλο) της Gesellschaft fur Sudosteuropa-Forschung για την καλύτερη εργασία στην περιοχή της βαλκανολογίας "Der Vokalismus der griechischen Lehworter im Turkischen" (= Ο φωνηεντισμός των ελληνικών δάνειων λέξεων της Τουρκικής, διατριβή επί υφηγεσία) 1988, απονομή τιμητικής διάκρισης (του μεταλλίου "1300 χρόνια από την ίδρυση του βουλγαρικού κράτους") για την προσφορά του στην περιοχή των αμοιβαίων ελληνοσλαβικών γλωσσικών επαφών. Δημοσίευσε 18 βιβλία και πάνω από 100 άρθρα σε ελληνικά και ξένα περιοδικά. Το έργο του αναφέρεται στην ιστορία της Ελληνικής και των διαλέκτων της από τους αρχαιότατους χρόνους έως σήμερα. Ένα μεγάλο μέρος του έργου του εξετάζει τις αμοιβαίες επαφές της Ελληνικής με τις βαλκανικές γλώσσες και ιδιαίτερα την Τουρκική, τη Βουλγαρική και την Αλβανική. Επιστημονικό του χόμπι αποτελεί η έρευνα των ανθρωπωνυμίων και τοπωνυμίων. Το δίτομο "Ετυμολογικό λεξικό των νεοελληνικών οικωνυμίων", του οποίου ο θεμέλιος λίθος (δηλ. τα πρώτα δελτία) τέθηκε το 1960, όταν ο συγγραφέας υπηρετούσε ως επιστημονικός συνεργάτης στο Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη του Α.Π.Θ., είναι το αποτέλεσμα μιας εντατικής και απόλυτα προσωπικής δουλειάς και αποτελεί το δια βίου έργο ενός παθιασμένου ονοματολόγου. Η διδασκαλία του Χ. Συμεωνίδη ως επισκέπτη καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Κύπρου έστρεψε το ερευνητικό του ενδιαφέρον και στην κυπριακή διάλεκτο. Έτσι το 2001 κυκλοφόρησε το βιβλίο του "Η ελληνική γλωσσική επίδραση στο σύστημα κύριων ονομάτων της Παλαιοσλαβικής και ιδιαίτερα της Βουλγαρικής", Λευκωσία 2001 (Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών, αρ. ΧΧΧΙΙ), (183 σελ.). Το βιβλίο αυτό μεταφράστηκε το 2006 στα βουλγαρικά από το Τμήμα Σλαβικών Γλωσσών και Φιλολογιών του Πανεπιστημίου Σόφιας. Το 2006 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις του Κέντρου Μελετών της Ιεράς Μονής Κύκκου η "Ιστορία της κυπριακής διαλέκτου από τον 7ο αιώνα π.Χ. έως σήμερα". Στο κυπριακού ενδιαφέροντος ερευνητικό πρόγραμμα του Χ. Συμεωνίδη περιλαμβάνεται μια σειρά βασικών έργων υποδομής, που αποσκοπούν στο να διευκολύνουν τη μελέτη της διαλέκτου σήμερα που η Κύπρος με την πρόσφατη ίδρυση του Πανεπιστημίου της δεν είναι πια ετερόφωτη αλλά στοχεύει να αποκτήσει ερευνητική αυτοτέλεια.

Ο Αλέξανδρος Ασλά (Ashla) γεννήθηκε το 1943 στο χωριό Σαρτανά, κοντά στη Μαριούπολη της Ουκρανίας. Το 1962 αποφοίτησε από το Κρατικό Μουσικό Κολέγιο της πόλης Αρτέμοβσκ (τμήμα λαϊκών οργάνων). Εργάστηκε σε διάφορα μέρη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, ενώ μεταξύ 1972-1992 δίδαξε μουσική φιλολογία στη μουσική σχολή της Μαριούπολης. Το διάστημα 1992-1996 σπούδασε ελληνική γλώσσα και πολιτισμό στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Κατά τη διάρκεια του 1998 συμμετείχε ως ειδικός συνεργάτης σε πρόγραμμα του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διετέλεσε ιδρυτής και πρόεδρος του συλλόγου των Ελλήνων της Μαριούπολης (Ιανουάριος 1989-Μάρτιος 1990), αντιπρόεδρος της ένωσης των Ελλήνων της Ουκρανίας (Ιανουάριος 1990-Μάρτιος 1991) και σύμβουλος ειδικής επιτροπής του Ανωτάτου Σοβιέτ της ΕΣΣΔ για τα ζητήματα των Ελλήνων (Δεκέμβριος 1990-Αύγουστος 1991). Έλαβε μέρος στην πρώτη οργανωτική συνέλευση του Συμβουλίου Αποδήμου Ελληνισμού (Θεσσαλονίκη, Δεκέμβριος 1995). Συνεργάστηκε σε πολυάριθμες εκπομπές, συνεντεύξεις και δημοσιεύματα πάνω στο θέμα "Ιστορία, πολιτισμός και προβλήματα αναγέννησης του Ελληνισμού της Ουκρανίας", μετά το 1982, στα ΜΜΕ της Σοβιετικής Ένωσης, Ελλάδας, Αγγλίας και Γερμανίας. Επιμελητής των δισκογραφικών εκδόσεων: "Τα τραγούδια των Ελλήνων της Αζοφικής", εταιρεία Μελωδία, Μόσχα 1988, και "Μουσικό φολκλόρ των Ελλήνων της Αζοφικής", Μελωδία, Μόσχα 1991. Τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο Ιόνωφ για τη διάσωση και διατήρηση της παραδοσιακής μουσικής (1988, Ντονιέτσκ Ουκρανίας).