Περιδιαβαίνοντας τα κοιμητήρια ο Ηλίας Πετρόπουλος απ' τα εφηβικά του χρόνια παρατηρεί, καταγράφει τους στοχασμούς του, σχεδιάζει, συλλέγει εικονογραφικό υλικό, πληροφορίες απ' τη λογοτεχνία σε μια προσπάθεια και μεσ' από τα μνήματα να διαβάσει την ιστορία, τη γλώσσα, την κοινωνία, τις πολιτιστικές εκφράσεις των ανθρώπων. Η εμμονή του σ' αυτές τις σκέψεις, που επανέρχονται άλλοτε στα ποιήματά του κι άλλοτε σε ποιητικά δοκίμια ή σε συνεντεύξεις που δίνει, είναι εμφανής. Οργανώνει ένα έργο ζωής στο τρίπτυχο Ελλάδος Τάφοι, Ελλάδος Κοιμητήρια, Πεθαμενατζίδικα. Ένα πρώτο λεύκωμα με τάφους που σχεδίασε με το χέρι κυκλοφόρησε σε βιβλιοφιλική έκδοση και αφιερώνεται στη μνήμη του Άρη Αλεξάνδρου.

Το λεύκωμα "Ελλάδος Κοιμητήρια" -και όχι νεκροταφεία- που φιλοτέχνησε και επιμελήθηκε σχεδόν μέχρι τέλους αλλά δεν πρόλαβε να δει τυπωμένο, εκδίδεται όπως το άφησε. Διατηρούνται οι χειρόγραφες οδηγίες εργασίες, ώστε ο αναγνώστης, ξεφυλλίζοντάς το, να επωφεληθεί όχι μόνον ενός περιπάτου στα μνήματά της με οδηγό τις τυπωμένες λεζάντες του Ηλία Πετρόπουλου, αλλά και ενός τρόπου επιμέλειας, μιας δηλαδή επιπλέον ανάγνωσης του έργου. Ατόφιες διατηρούνται και οι σπαραχτικές χειρόγραφες καταγραφές του συγγραφέα που αναφέρονται στις εξελίξεις της αρρώστιας του και τον επερχόμενο θάνατο.