Η Κατερίνα Κοσκινά είναι Ιστορικός Τέχνης - Μουσειολόγος, Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Ιδρύματος Ιωάννου Φ. Κωστόπουλου. Γεννήθηκε στην Kέρκυρα. Σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στο Eθνικό Kαποδιστριακό Πανεπιστήμιο Aθηνών και Iστορία Tέχνης, Aρχαιολογία, Eλληνική Λογοτεχνία και Φιλοσοφία της Tέχνης στη Σορβόννη στο Παρίσι. Σπούδασε επίσης Μουσειολογία στη Σχολή του Λούβρου. Είναι Διδάκτωρ της ιστορίας της τέχνης. Εργάστηκε για τέσσερα χρόνια ως Ειδικός Σύμβουλος στο Eυρωπαϊκό Πολιτιστικό Kέντρο Δελφών. Έχει επιμεληθεί πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις τέχνης και διετέλεσε Εθνική Επίτροπος της 23ης Μπιενάλε του Σάο Πάολο το 1996 και της 51ης Μπιενάλε της Βενετίας το 2005. Έχει επίσης συγγράψει κείμενα σε βιβλία και καταλόγους εκθέσεων, καθώς και άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά τέχνης. Eίναι μέλος του ICOM και της AICA Hellas. Από το 2000 έως το 2004 διετέλεσε Καλλιτεχνικός Σύμβουλος της Οργανωτικής Επιτροπής των Ολυμπιακών Αγώνων / Αθήνα 2004 Α.Ε.. Είναι επίσης μέλος της Επιτροπής Αισθητικής Πλαισίωσης της ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ Α.Ε. από το 1998 και Επιμελητής της Συλλογής Έργων Tέχνης της Alpha Bank από το 1992. Aνέλαβε καθήκοντα Προέδρου Δ.Σ. του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης τον Δεκέμβριο του 2008.

O Βίκτωρ Κοέν γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1967. Σπούδασε στη σχολή καλών τεχνών Bezalel Academy of Arts & Design στην Ιερουσαλήμ και τέλειωσε το μεταπτυχιακό του με έπαινο στη σχολή School of Visual Arts στη Νέα Υόρκη. Έργα του δημοσιεύονται τακτικα΄στο New York Times Book Review, Time, Newsweek, Money, Forbes και Esquire, ενώ στο πελατολόγιό του συμπεριλαμβάνονται η Penguin Puntam, Random House, Harper Collins, National Geographic, Fortune, Business Week, Man's Journal, Wall Street Journal, The Boston Globe, Chicago Tribune, Los Angeles Times και Atlantic Records. Διδάσκει στη σχολή Parsons School of Design και είναι σύμβουλος μεταπτυχιακού για το School of Visual Arts. Πίνακες και χαρακτικά του έχουν κερδίσει πολυάριθμα βραβεία και εκτίθονται σε μουσεία και αίθουσες τέχνης στην Ευρώπη, Αμερική, Ιαπωνία και Αυσταλία.

Ο Τάσος Σύντελης γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε ζωγραφική κοντά στο ζωγράφο Πάνο Σαραφιανό (1960-1962) και στην ΑΣΚΤ (1963-67), ενώ παράλληλα παρακολούθησε διετές εργαστήριο με αντικείμενο την τεχνική του μωσαϊκού. Το 1970 φεύγει για τις ΗΠΑ και εγκαθίσταται μόνιμα στη Νέα Υόρκη μέχρι το 1999. Έχει παρουσιάσει τη δουλειά του σε δεκάδες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις

Η Χριστίνα Δάρρα γεννήθηκε στην Αθήνα το 1968. Σπούδασε στο Παρίσι και στο Λονδίνο. Έχει εκθέσει ατομικά ενώ έχει λάβει μέρος και σε πολλές ομαδικές εκθέσεις. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Ο Στέλιος Παρλιάρος γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1959. Τελειώνοντας το γυμνάσιο ήρθε στην Αθήνα για να σπουδάσει. Ανακαλύπτει τη ζαχαροπλαστική και της αφιερώνεται. Το 1980 δημιουργεί το Fresh και αλλάζει την πορεία της ζαχαροπλαστικής στην Ελλάδα. Σπουδάζει στο Παρίσι στον Ecole Le Notre, στη σχολή ζαχαροπλαστικής Escoffier του ξενοδοχείου Ritz, στη Λυών στη σχολή Valrhona και τέλος στον διάσημο Fauchon. Διδάσκει τα μυστικά της τεχνικής του σε σεμινάρια και εμφανίζεται συχνά στην τηλεόραση αποκαλύπτωντας τη... γλυκιά ζωή.

Ο Μάρκος Χατζηπατέρας γεννήθηκε το 1953 στο Λονδίνο. Σπούδασε Καλές Τέχνες στο Hammersmith και St. Martins School of Art του Λονδίνου, καθώς και στο Liverpool School of Art από όπου πήρε το πτυχίο του. Από το 1982 έως το 2002 έζησε και εργάστηκε στη Νέα Υόρκη. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε 20 ατομικές και σε 80 ομαδικές εκθέσεις (Ελλάδα, Ιαπωνία, Βρετανία, ΗΠΑ). Έργα του υπάρχουν σε ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές στην Ευρώπη, την Αμερική και την Ιαπωνία. Στην Αμερική έχει κάνει επεμβάσεις σε δημόσιους χώρους. Το 2000 η Υπηρεσία Μεταφορών της Νέας Υόρκης του ανέθεσε, μετά από διαγωνισμό, τη διακόσμηση με ψηφιδωτά ενός σταθμού της γραμμής Broadway, έργο που πραγματοποιήθηκε το 2002.

Ο Γιάννης Λογοθέτης (ΛΟΓΟ) γεννήθηκε στη Θάσο. Άρχισε να δημοσιεύει γελοιογραφίες του από 17 χρονών. Συνεργάστηκε με εφημερίδες όπως: Τα Νέα, Το Βήμα, Ελευθεροτυπία, Έθνος, Αυγή, Daily Mirror, Sunday Telegraph και περιοδικά όπως: Ταχυδρόμος, Εικόνες και άλλα. Έχει πάρει μέρος σε διεθνείς εκθέσεις σκίτσου στον Καναδά, στη Γερμανία, στην Ιταλία και στη Βουλγαρία. Στην Ελλάδα έχει κάνει ατομικές εκθέσεις με γελοιογραφίες και συμμετείχε και σε ομαδικές. Τελευταία έχει κάνει 6 ατομικές εκθέσεις σε γνωστές γκαλερί της Αθήνας με ζωγραφικά έργα. Στη δισκογραφία εμφανίστηκε το 1971 γράφοντας στίχους για τραγούδια. Αργότερα μέσα στη δεκαετία του '70 καθιέρωσε το γελοιογραφικό τραγούδι με τρεις μεγάλους δίσκους που έκανε με μεγάλη επιτυχία για τον Θέμη Ανδρεάδη. Τα τελευταία χρόνια τραγουδάει τα τραγούδια του και ο ίδιος.

O Πάρις Κούτσικος γεννήθηκε το 1967, είναι γραφίστας και καλλιτεχνικός υπεύθυνος των εκδόσεων "Οξύ".

Ο Μιχάλης Μανουσάκης γεννήθηκε το 1953 στα Χανιά της Κρήτης. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας στο εργαστήριο του Δ. Κοκκινίδη και αποφοίτησε το 1984, ενώ το 2009 εξελέγη αναπληρωτής καθηγητής της Α.Σ.Κ.Τ.

Ο Φώτης Πεχλιβανίδης είναι γραφίστας και σχεδιαστής κόμικ. Κόμικς του έχουν δημοσιευτεί στα περιοδικά Βαβέλ, Πρόσωπα, Παρά Πέντε και στην Ελευθεροτυπία. Έχει εικονογραφήσει βιβλία και περιοδικά και έχει συνεργαστεί με τα περιοδικά Ένα, Τηλέραμα, Και, Έψιλον και 01. Επίσης έχει κάνει πολιτικές γελοιογραφίες, τηλεοπτικά σποτ και διαφημιστικά. Είναι art director των περιοδικών Κλικ και Men, θέση που είχε παλιότερα και στα περιοδικά M2 και Madame Figaro.

Ο Poka-Yio (Πολύδωρος Καρυοφύλλης) είναι εικαστικός καλλιτέχνης. Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε καλές τέχνες και ψηφιακές μορφές τέχνης στην ΑΣΚΤ. Έχει εκθέσει στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Υπήρξε μέλος του συγκροτήματος πειραματικής μουσικής "Ilios" (1991-1996). Μεταξύ 2003-2010 δίδαξε στη Σχολή Άκτο. Μαζί με την Ξένια Καλπακτσόγλου και τον Αυγουστίνο Ζενάκο υπήρξαν curators της 1η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης της Αθήνας, "Destroy Athens" (2007), την οποία συνδιευθύνει από τον Νοέμβριο του 2005 ως σήμερα. Από τον Ιανουάριο του 2009 συνεργάζεται με την εταιρεία καινοτόμου branding, lovetofly (www.lovetofly.eu). Η ισοσελίδα του στο διαδίκτυο είναι: www.poka-yio.com.

Γεννήθηκε το 1944 στη Θεσσαλονίκη. Έκανε σπουδές στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και απόκτησε πτυχίο αρχιτεκτονικής το '68. Φοίτησε στην E.U.P. στο Παρίσι και απόκτησε πτυχίο πολεοδομίας το ΄72. Εργάστηκε σε αρχιτεκτονικό γραφείο στο Παρίσι έως το ΄75. Την ίδια χρονιά δημοσίευσε για πρώτη φορά γελοιογραφίες στο πολιτικό περιοδικό "Αντί". Δούλεψε σαν γελοιογράφος, πρώτα στο καθημερινό "Βήμα", με το ψευδώνυμο "ΙΩΑΝΝΟΥ" (76). Στη συνέχεια, δημοσίευσε στο σατιρικό "Ποντίκι", και έκανε το πολιτικό κόμικ "Ο Τρίτος Δρόμος" (΄82). Δούλεψε στις εφημερίδες "Πρώτη", "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία", και συνεργάστηκε με τα περιοδικά "Ταχυδρόμος", "Σχολιαστής", κ.λ.π..., με κόμικ όπως "Το Θαύμα", "Ο Ευρωπαίος", και άλλα... Από το ΄90 εργάζεται στις εκδόσεις της εφημερίδας "Έθνος". Έχει εκδώσει πολλά άλμπουμ με σκίτσα του και έχει συμμετάσχει σε διεθνείς εκθέσεις γελοιογραφίας. Eίναι μέλος της Λέσχης Ελλήνων Γελοιογράφων και τα σκίτσα του δημοσιεύονται καθημερινά στο blog του, http//:yannis-ioannou.com. (σκίτσο: Πέτρος Ζερβός)

Ο Διαμαντής Αϊδίνης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1954. Σπούδασε στη σχολή Βακαλό και στη Bayam Show του Λονδίνου. Συνεργάστηκε με διάφορα περιοδικά όπως τα ''Frigidaire'', ''Tempisupplementari'', ''Nuova ecologia'' στην Ιταλία και ''Βαβέλ'', ''Κλικ'', ''Τέταρτο'' στην Αθήνα. Επίσης, έχει κάνει εικονογραφήσεις για βιβλία, αφίσες και εξώφυλλα δίσκων και CDs.

Ο Δημήτρης Μυταράς γεννήθηκε το 1934 στη Χαλκίδα. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών και σκηνογραφία στην Ecole des Arts Decoratifs του Παρισιού. Η ζωγραφική του χαρακτηρίζεται από έντονο κινησιακό σχέδιο και χρωματική διαύγεια. Σε όλες τις περιόδους της ζωγραφικής του τα τελευταία τριάντα χρόνια υπάρχει μια διάχυτη εξπρεσιονιστική ατμόσφαιρα με φανερή κοινωνική κριτική διάθεση. Οι πλαστικές του αξίες έχουν κλασική δομή και η επαφή με την ελληνική παράδοση είναι φανερή. Οι σημαντικές περίοδοι της ζωγραφικής του είναι: "Καθρέφτες" (1960-1964) "Δικτατορία" (1966-1970) "Επιτύμβια" (1971-1976) "Πορτραίτα" (1977-1987) "Σκηνές θεάτρου" (1988-1991). Καθηγητής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών των Αθηνών, ο Δημήτρης Μυταράς έχει εκθέσει σε πολλές πρωτεύουσες του κόσμου και έχει πάρει μέρος σε όλες σχεδόν τις σημαντικές Μπιεννάλε.

Ο Λάκης Λαζόπουλος γεννήθηκε στη Λάρισα. Σπούδασε νομικά στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. Με τη θεατρική ομάδα της σχολής παρουσίασε και τα πρώτα του κείμενα. Έκανε μεταπτυχιακό στο ποινικό δίκαιο και στην εγκληματολογία στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Έγραψε επιθεωρησιακά κείμενα για το Θεσσαλικό Θέατρο ("Κάτι τρέχει στα γύφτικα", 1979, "Χαιρέτα μου τον πλάτανο", 1980). Συνέχισε στην Αθήνα με την Ελεύθερη Σκηνή ("Της Ελλάδας το κάγκελο", "Αλλαγή και πάνω τούρλα"). Με τον Γιάννη Ξανθούλη έγραψε μεταξύ 1982-1986 τα "Το ΠΑΣΟΚ της Χάιδως", "Του ΠΑΣΟΚ τους τον χαβά", "Μια στο καρφί και μια στο πέταλο" και "Χαράτσι από τον Ανδρέα τον Απάτσι", που έδωσαν νέα πνοή στην επιθεώρηση. Το 1983 έγραψε με τον Παντελή Βούλγαρη την τηλεοπτική σειρά "Οι απόμαχοι". Το 1984 έπαιξε στην ταινία του Γιάννη Σμαραγδή "Σιγά, η πατρίδα κοιμάται". Το 1986 υποδύθηκε τη Λυσιστράτη στην ομώνυμη παράσταση του Ανδρέα Βουτσινά. Συνέχισε γράφοντας και παρουσιάζοντας τις επιθεωρήσεις και μετ-επιθεωρήσεις, όπως τις χαρακτηρίζει, "Τι είδε ο Γιαπωνέζος" (1987), "Ελλάς κατόπιν αορτής" (1989), "Ήταν ένα μικρό καράβι" (1990), "Κάτι έχω να σας πω" (1991), "Επιτέλους μόνοι" (1994), "Η Κυριακή των παπουτσιών" (1997), "Τα λέμε" (2002), "Κι αέρας στα πανιά μας!" (2003), "Πού πάει αυτό το λεωφορείο;" (2004) και "Ο βιοπαλαιστής στη στέγη" (2008), που τον καταξίωσαν ως ανανεωτή του είδους με μεγάλη λαϊκή απήχηση. Το 1988 ανέβασε το "'Ημερολόγιο ενός τρελού" του Γκόγκολ σε σκηνοθεσία Μίνωα Βολανάκη, το 1993 πρωταγωνίστησε στην "Όπερα της πεντάρας" σε σκηνοθεσία Ζυλ Ντασσέν, υποδύθηκε τον αφηγητή στο "O Πέτρος και ο λύκος" του Προκόφιεφ και άρχισε στο Mega την πιο πετυχημένη τηλεοπτική σειρά, "Δέκα μικροί Μήτσοι". Το 1994 πρωταγωνίστησε στην τηλεταινία του Νίκου Νικολαΐδη "Το κορίτσι με τις βαλίτσες" και στην ταινία του Γιάννη Σμαραγδή "Καβάφης". To 1999 γύρισε στην Αυστραλία και στην Κρήτη την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία "Φοβού τους Έλληνες" σε σκηνοθεσία ΤζωνΤατούλης. Ακολούθησαν οι ταινίες "Ο καλύτερός μου φίλος" (2001) που σκηνοθέτησε με τον Γιώργο Λάνθιμο και "Ρ20" (2004) που σκηνοθέτησε ο ίδιος. Το καλοκαίρι του 2002 παρουσίασε το μονόλογο "Οι ηλικίες του γελοίου" σε δραματουργική σύνθεση Κ. Χ. Μύρη και σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη. Το 2004 εμφανίστηκε στην Επίδαυρο στον "Πλούτο" του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη. Επανήλθε στο αργολικό θέατρο το 2005 με τους "Αχαρνής" του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου. Από το 2004 παρουσιάζει μέσα από τον Alpha το σατιρικό δελτίο ειδήσεων "Αλ-Τσαντίρι Νιουζ". Το 2005 ανέβασε το έργο "Hysteria" του Τέρυ Τζόνσον σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Αρβανιτάκη. Το 2007 πρωταγωνίστησε στο "El Greco" του Γιάννη Σμαραγδή. Το 2012 πραγματοποιεί την πρώτη του διεθνή περιοδεία με την παράσταση "Sorry, I'm Greek". Στίχους του έχουν μελοποιήσει οι Σταμάτης Κραουνάκης, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Θάνος Μικρούτσικος, Διονύσης Τσακνής και έχουν τραγουδήσει οι Χάρις Αλεξίου, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Δημήτρης Μητροπάνος, Βασίλης Παπακωνσταντίνου κ.ά.

Ο Τάσος Παυλόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1955, όπου ζει και εργάζεται σήμερα. Σπούδασε γραφιστική και ζωγραφική (1978-83) στην θρυλική Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βαρσοβίας, όπου φοίτησε δίπλα σε καλλιτέχνες όπως οι Henryk Tomaszewski και Teresa Pagowska. Ήταν υπότροφος του ΙΚΥ από το 1987 μέχρι το 1990. Το 1996 φιλοτέχνησε ένα από τα δώδεκα γλυπτά της σειράς "Art Clock Towers" που κατασκεύασε η Swatch για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα. Έχει κάνει πολλές ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε δεκάδες ομαδικές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Εκτός από τις εκθέσεις, ο Τάσος Παυλόπουλος έχει εκδώσει από το 1992 μέχρι σήμερα έξι βιβλία τέχνης και έργα του υπάρχουν σε πολλές δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. (φωτογραφία: Αγγελική Τσόκογλου)

Ο Γιάννης Δ. Στεφανάκις γεννήθηκε στη Γρηγοριά Ηρακλείου Κρήτης το 1951. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών ζωγραφική, χαρακτική, αγιογραφία, τέχνη του βιβλίου και τυπογραφία. Το 1980 με τον ποιητή Μιχάλη Κατσαρό εκδίδει την εφημερίδα ποίησης "Επίπεδο". Από το 1989 εκδίδει το περιοδικό για το λόγο και τα εικαστικά "Νέο Επίπεδο" και από το 2003 το συλλεκτικό περιοδικό "Τεχνοπαίγνιον". Από το 1996 εκδίδει συλλεκτικά βιβλία (εκδ. "Χειροκίνητο").Το 1997 εκδίδει σε 35 αντίτυπα το βιβλίο σε σχήμα in folio "Αποκάλυψις Ιωάννου" με επτά έγχρωμα χαρακτικά. Έχει διοργανώσει σεμινάρια χαρακτικής και έχει συνεργαστεί με εκδοτικούς οίκους και λογοτεχνικά περιοδικά. Διδάσκει σχέδιο και χαρακτική στη σχολή στη σχολή ΑΚΤΟ. Το 1994 διοργάνωσε το Α΄ Πανελλήνιο Φεστιβάλ Κόμικς στο Πάρκο Ελευθερίας. Το 2002 μίλησε για τα συλλεκτικά βιβλία στο 1ο Διεθνές Συνέδριο Τυπογραφίας και Οπτικής Επικοινωνίας στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας στη Θεσσαλονίκη. Το 2004 στο 2ο Συνέδριο Τυπογραφίας και Οπτικής Επικοινωνίας στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας στη Θεσσαλονίκη, πρόβαλε ένα φιλμ για την κλασική τυπογραφία. Έργα του βρίσκονται σε μουσεία, πινακοθήκες, στο Υπουργείο Πολιτισμού, καθώς και σε σημαντικές ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Ο Χρίστος Βουγιουκλής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1956. Σπούδασε Ζωγραφική και Χαρακτική στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της πόλης των Βρυξελλών (1976-1984). Έλαβε μέρος σε πολυάριθμες ομαδικές εκθέσεις και υπήρξε ιδρυτικό μέλος των εικαστικών ομάδων ΣΥΝ (Αθήνα) και ΝΕΟΝ (Βρυξέλλες). Από το 1985 είναι καθηγητής στο εργαστήριο Ζωγραφικής της Ακαδημίας Καλών Τεχνών του Watermael-Boitsfort (Βρυξέλλες). Το Φεβρουάριο του 2004 παρουσίασε στην γκαλερί Titanium - Yiayiannos πρόσφατη δουλειά του με το γενικό τίτλο "Οικογενειακά πορτραίτα".

Ο Αντώνης Κυριακούλης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Άρχισε τις εγκύκλιες σπουδές του στην Αναργύρειο και Κοριαλένειο Σχολή Σπετσών. Στα 1960-64 παρακολούθησε μαθήματα γραφικών τεχνών στη Σχολή Δοξιάδη, δίπλα στον χαράκτη Α. Τάσσο. Το 1964-65 και από το 1966 έως τον Απρίλιο του 1967, ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο London College of Printing στο Λονδίνο. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, προσανατολίζεται επαγγελματικά στη ζωγραφική. Το 1971 πραγματοποιεί την πρώτη του ατομική έκθεση, στη Fondazione Europa στο Μιλάνο, για την οποία το περιοδικό Mondo Giovine του αφιέρωσε ειδικό τεύχος. Κατά τη δεκαετία του '70 και '80, έργα του δημοσιεύτηκαν στα περιοδικά: Ζυγός, Ταχυδρόμος, Χρονικό του Α. Μπαχαριάν, Ρόδι, ΒαΒέλ και στις εκδόσεις: "Tourism in Greece", 1971, "Boundary 2. A Journal of Post Modern Literature", State University of New York, 1973 (όπου περιλαμβάνεται ειδικό πολυσέλιδο άρθρο), Ανοιχτό Θέατρο "Μηνιαία Επιθεώρηση Πολιτικού Θεάτρου", 1973 του Γ. Μιχαηλίδη, Μ. Harlow, "Εvents. Greece 1967-1974", Αθήνα, 1974, "Ελληνική Πεζογραφία", Αθήνα, 1976. Από το 1972 θα ασχοληθεί συστηματικά με τη σκηνογραφία και την ενδυματολογία. Έχει κάνει σκηνικά και κοστούμια για έργα από το κλασικό ρεπερτόριο, το κρητικό και το αναγεννησιακό θέατρο, καθώς και πολλές επιθεωρήσεις. Συνεργάστηκε με όλες τις κρατικές σκηνές και την Εθνική Λυρική Σκηνή, της οποίας διετέλεσε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου κατά την περίοδο 1983-85, καθώς και με θιάσους του ελεύθερου θεάτρου. Στον κινηματογράφο έχει συνεργαστεί στις ταινίες "Άρχοντες" του Μανούσου Μανουσάκη (βραβείο σκηνογραφίας, Φεστιβάλ θεσσαλονίκης, 1977) και "Sweet Country" του Μιχάλη Κακογιάννη το 1984. Έχει κάνει 38 εκθέσεις και έχει κυκλοφορήσει σειρές από χρηστικά αντικείμενα τέχνης. Το 2000 φιλοτέχνησε μία μνημειακή τοιχογραφία 16 μέτρων για το εστιατόριο-καφέ του ανακαινισμένου Μουσείου Μπενάκη. Η συγγραφική του καριέρα ξεκίνησε με κωμικοτραγικά λιμπρέτα από γνωστές όπερες, όπως "Η Κυρία με τας Καμέλιας", "Οθέλλος", "Ρωμαίος και Ιουλιέτα", που έγραφε στο Λονδίνο για τους φίλους του, καθώς και τα "ανοησιολογικά" Limericks. Τα πρώτα του επαγγελματικά κείμενα βασίστηκαν σε τίτλους που επέλεξε Μάνος Χατζηδάκις: "Οι Τέσσερεις Φωνές", "Les Lettres Amoureux", "Τα Μεγάφωνα", "Η Πέστροφα και ο Κηπουρός", "Ερμαφρόδιτος ή Πάολα", που παρουσιάστηκαν το 1981 στο Τρίτο Πρόγραμμα και τα εκφωνούσε ο ίδιος. Την ίδια εποχή συνέγραψε -για το Τρίτο Πρόγραμμα- δύο ραδιοφωνικές σειρές: "Ο Μικρός Νικήτας Κοντέ Κίκι Ντιάμπολι πηγαίνει να συναντήσει τη Μεγάλη Αικατερίνη", σε 16 επεισόδια που τα διάβαζε ο Λευτέρης Βογιατζής με την προσθήκη αυτοσχεδιαστικού προλόγου σε κάθε επεισόδιο, καθώς και τη σειρά "Όθων και Αμαλία", που επίσης εκφώνησε ο Λευτέρης Βογιατζής Το 1982 γράφει για την "Πορνογραφία" του Μάνου Χατζηδάκι δύο κείμενα με τους τίτλους "Η Διάλεξη των Αναμνήσεων" και "Οι 9 Μούσες" (η μουσική του τελευταίου περιλαμβάνεται στο δίσκο "Πορνογραφία" με τον τίτλο "Ο Eric Satie ζωγραφίζει τις 9 Μούσες"). Έγραψε επίσης ένα θρίλερ για το Κανάλι 15 του Ρούσσου Κούνδουρου. Το 1986 δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Ταχυδρόμος οι "Ανισόρροπες Ιστορίες" -συνοδευόμενες από σχετική εικονογράφηση- με τους τίτλους: "Η Αναδόμηση της Ιωσηφίνας", "Λίτσα Κωνσταντινίδη Μπαρμπαρόσα", "Ένα Καυτό δάκρυ Κύλησε", "Εντός Κάλαθου και εν μέσω θαλάσσης", "Ιστορικές Πόλεις Αλέξις/Αλεξάνδρεια-Χελιδόνες/Σεράγιεβο", "Ο Μυστικός Κόσμος των Κατσαρίδων", "Οι Μύτες των Μεδίκκων". Σατιρικά, εικονογραφημένα κείμενά του δημοσιεύτηκαν επίσης στην Ελευθεροτυπία με τίτλο "Διαχρονικές Ιστορίες Τρέλλας". Παράλληλα δημιούργησε, για το περιοδικό Figaro, μία σειρά κόμικς με πρωταγωνίστρια την "Κυρία Σουρλίνγκα, απόγονο της Mme Σουσού" και πρόσφατα σχεδίασε διάφορες εικονογραφήσεις για το Athens Voice και το Lifo. Το 1995 έγραψε μία παρλάτα με τον τίτλο "Οι Δύο μικρές Καμπούρες", που παίχτηκε στο θέατρο Μ. Ριάλδη. Το 1993 εκδίδεται το λεύκωμα "Αντώνης Κυριακούλης. Σχέδια και Κείμενα" (εκδόσεις Ηρίνα). Το 2001 εκδίδεται από τον Ίκαρο το βιβλίο "Αχ, αυτή η Ευρώπη, τι Κυρία", με μικρά κείμενα του και ιδιότυπες συνταγές μαγειρικής. Κείμενο του με τον τίτλο "Βίοι Παράλληλοι" συμπεριλαμβάνεται στην έκδοση "Χάριν Παιδιάς" (Ίκαρος, 2001).

Ο Μανώλης Χάρος γεννήθηκε στα Κύθηρα το 1960. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική στο Παρίσι, στην Ecole Nationale Superieure des Beaux Arts. Έκανε μεταπτυχιακό στην Ecole Nationale Superieure des Arts Decoratifs, πάνω στην επικοινωνία της εικόνας (visual communication). Γαλλικό εθνικό βραβείο Prix des Fondations στον τομέα της λιθογραφίας. Σχέδια αντικειμένων καθώς και αντικείμενα εκτίθενται σε ειδικές εκθέσεις στο Μιλάνο, το Παρίσι και την Φρανκφούρτη. Έχει επίσης εικονογραφήσει βιβλία με χαλκογραφίες και λιθογραφίες, εκδόσεις ελληνικές και γαλλικές. Είκοσι-δύο ατομικές εκθέσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Παρίσι, Λονδίνο καθώς και ομαδικές εκθέσεις.

Ο Γιώργος Σταθόπουλος σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές και ατομικές εκθέσεις. Φιλοτέχνησε μεταξοτυπίες, εξώφυλλα δίσκων, καλλιτεχνικές αφίσες, εικονογράφησε βιβλία, σκηνικά θεάτρου, χρηστικά αντικείμενα. Επίσης έχει χαράξει περισσότερα των 300 έργων σε χαλκό και λινόλαιο.

Ο Κώστας Τσόκλης είναι Έλληνας εικαστικός καλλιτέχνης. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1930. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών έως το 1954. Από το 1957 έως το 1960 συνέχισε τις σπουδές του στη Ρώμη με υποτροφία του Ι.Κ.Υ. Από το 1960 έως το 1984 έζησε και εργάστηκε στο Παρίσι, με μια μικρή διακοπή το 1971-72 όπου έμεινε στο Βερολίνο καλεσμένος από τη D.A.A.D. Το 1984 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα. Το έργο του απέκτησε διεθνή απήχηση από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 όταν άρχισε να εκθέτει τα προοπτικά "Αντικείμενα". Από τότε συνέχισε να πειραματίζεται συστηματικά με διάφορα μέσα έκφρασης, τη ζωγραφική, τη γλυπτική, το σχέδιο, τη φωτογραφία, τις κατασκευές, το βίντεο, την performance, το φως και τον ήχο, αναζητώντας νέους τρόπους προσέγγισης των αντικειμένων, της φύσης, των μύθων αλλά και των κοινωνικών προβλημάτων. Σταθμό σε αυτόν τον αδιάκοπο προβληματισμό αποτέλεσε η συμμετοχή του στη Μπιενάλε της Βενετίας του 1986, όπου εκπροσώπησε την Ελλάδα με μια σειρά έργων όπως το "Καμακωμένο ψάρι" και τα "Πορτρέτα", ζωγραφικούς πίνακες πάνω στους οποίους προβαλλόταν η βιντεογραφημένη εικόνα. Αυτά αποτέλεσαν την πρόταση για μια "ζωντανή ζωγραφική" (living painting), την οποία εξέλιξε το 1990 με την εισαγωγή του συγκεκριμένου χρόνου θέασης στο εικαστικό έργο τέχνης, για το σύνθετο πολυθέαμα "Μήδεια", που παρουσιάστηκε στο Cadran Solaire στην πόλη Troyes (Γαλλία). Ο Κώστας Τσόκλης έχει πραγματοποιήσει πάνω από εκατό ατομικές εκθέσεις σε Μουσεία και γκαλερί όλου του κόσμου, στο Palais des Beaux-Arts στις Βρυξέλλες (1971), στην Kunsthalle του Ντίσελντορφ (1972), στην Πινακοθήκη Πιερίδη στην Αθήνα (1983), στο Μουσείο Luigi Pecci στο Πράτο της Ιταλίας (2000), στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Αθήνας (2000-2001), στο Palazzo Strozzi της Φλωρεντίας (2003) κ.ά. Παρουσίασε το έργο του σε ατομικές εκθέσεις στις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές και αμερικανικές πόλεις και συμμετείχε σε σημαντικές ομαδικές διεθνείς διοργανώσεις, όπως η Μπιενάλε του Παρισιού (1963 και 1965), του Sao Paulo (1965) και η Documenta του Κάσσελ (1975). Το 1986 εκπροσώπησε, μαζί με το Χρίστο Καρά, την Ελλάδα στη Biennale της Βενετίας. Το Μουσείο Φρυσίρα παρουσίασε αφιέρωμα στα νεανικά του έργα (1950-59) το 2001. Την ίδια χρονιά πραγματοποιήθηκε μεγάλη αναδρομική του έργου του στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Μαζί με τους Βλάση Κανιάρη, Γιάννη Γαΐτη, Νίκο Κεσσανλή και Δημήτρη Κοντό, συμμετείχε στην καλλιτεχνική ομάδα Gruppo Sigma, στη Ρώμη στα τέλη της δεκαετίας του 1950. Έργα του κοσμούν δημόσιους χώρους, όπως το προαύλιο του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης (Αφιέρωμα στον Αλέξανδρο Ιόλα) και το Σταθμό Εθνικής Αμύνης του Μετρό της Αθήνας (Υπόγειο πάρκο).

Ο Νάνος Βαλαωρίτης γεννήθηκε στη Λωζάνη της Ελβετίας το 1921. Σπούδασε φιλολογία και νομικά στα πανεπιστήμια Αθηνών, Λονδίνου, Σορβόνης. Παρουσίασε άρθρα και μετέφρασε πρώτος στο Λονδίνο εκτενώς Έλληνες ποιητές του 1930 -Σεφέρη, Ελύτη, Εμπειρίκο, Εγγονόπουλο, Γκάτσο. Στην Αγγλία έζησε από το 1944 έως το 1953 και γνώρισε τον Έλιοτ και όλο τον κύκλο του. Το διάστημα 1954-60 έμεινε στο Παρίσι και γνώρισε τον Αντρέ Μπρετόν και τους υπερρεαλιστές. Το 1960 γύρισε στην Ελλάδα και διηύθυνε το περιοδικό "Πάλι" (1963-1966). Το 1969 παρουσίασε ελληνική ποίηση στο γαλλικό περιοδικό "Lettres Nouvelles". Από το 1968 έως το 1993 δίδαξε συγκριτική λογοτεχνία και δημιουργική γραφή στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Σαν Φρανσίσκο. Εκεί, ποιητικά του κείμενα εκδόθηκαν από τον οίκο City Lights του Λώρενς Φερλινγκέττι. Οργάνωσε παρουσίαση των Ελλήνων υπερρεαλιστών στο Κέντρο Πομπιντού το 1990-91. Διηύθυνε από το 1989 έως το 1995 με τον ποιητή Αντρέα Παγουλάτο το περιοδικό "Συντέλεια", το οποίο επανεκδόθηκε το 2004 με τίτλο "Νέα Συντέλεια". Το 1959 βραβεύτηκε με το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης το οποίο και αρνήθηκε. Πήρε το Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1982) και το Κρατικό Βραβείο Χρονικού - Μαρτυρίας (1998). Επίσης έλαβε κι ένα βραβείο του Ν.Ρ.Α. [National Poetry Association (Αμερικανική Εταιρεία Ποίησης)] το 1996 -βραβείο που είχε δοθεί προηγουμένως στους Φερλινγκέττι, Γκίνσμπεργκ και άλλους. Έχει λάβει το Βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών για το ποιητικό του έργο (2006). Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας του απένειμε τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος Τιμής (2006). Το 2009 τιμήθηκε με το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του. Βιβλία του έχουν εκδοθεί στο εξωτερικό σε αγγλικές και γαλλικές μεταφράσεις. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Στην Ελλάδα επέστρεψε μόνιμα το 2004. Εργογραφία: Ποίηση - "Η τιμωρία των μάγων", Λονδίνο 1947 - "Κεντρική στοά", Αθήνα 1958 - "Εστίες μικροβίων", εκδ. Καλώδιο, Σαν Φρανσίσκο 1977 - "Ανώνυμο ποίημα του Φωτεινού Αηγιάννη", Ίκαρος 1978 - "Ο ήρωας του τυχαίου", Τραμ, Θεσσαλονίκη 1979 - "Η πουπουλένια εξομολόγηση", Ίκαρος 1982 - "Στο κάτω κάτω της γραφής", Νεφέλη 1984 - "Ο έγχρωμος στυλογράφος", Δωδώνη 1986 - "Ποιήματα Ι", Ύψιλον 1987, "Ποιήματα ΙΙ", Ύψιλον 1987 - "Ανιδεογράμματα", Καστανιώτης 1996 - "Ήλιος ο δήμιος μιας πράσινης σκέψης", Καστανιώτης 1996 - "Αλληγορική Κασσάνδρα", Καστανιώτης 1998 - "Η κάθοδος των Μ", Ύψιλον 2002 - "Μια αλφάβητος των κωφαλάλων", Άγκυρα 2003 - "Άστεγος ο Μέγας", Ύψιλον 2004 - "Το ξανανοιγμένο κουτί της Πανδώρας", Άγκυρα 2006 Πεζογραφία - "Ο προδότης του γραπτού λόγου", Ίκαρος 1980 - "Απ' τα κόκκαλα βγαλμένη", Νεφέλη 1982, β΄ έκδοση 1999 - "Μερικές γυναίκες", Θεμέλιο 1982 - "Ο θησαυρός του Ξέρξη", Εστία 1984, Άγκυρα 2008 - "Η δολοφονία", Θεμέλιο 1984 - "Η ζωή μου μετά θάνατον εγγυημένη", Νεφέλη 1995 - "Παραμυθολογία", Νεφέλη 1996 - "Ο σκύλος του Θεού", Καστανιώτης 1998, β΄ έκδοση 2004 - "Τα σπασμένα χέρια της Αφροδίτης της Μήλου", Άγρα 2002 - "Γνωρίζετε την Ελπινίκη;" Ηλέκτρα 2005 Δοκίμια - "Ανδρέας Εμπειρίκος", Ύψιλον 1989 - "Για μια θεωρία της γραφής", Εξάντας 1990 - "Μοντερνισμός, πρωτοπορία και πάλι", Καστανιώτης 1997 - "Αλληλογραφία Γ. Σεφέρη - Ν. Βαλαωρίτη 1945-1958", Ύψιλον 2004 - "Για μια θεωρία της γραφής, Β", Ηλέκτρα 2006

Ο Βασίλης Γρίβας γεννήθηκε στην Λαμία το 1967. Έχει σπουδάσει ιστορία της τέχνης στην Φλωρεντία και είναι μέλος του επιμελητηρίου εικαστικών τεχνών Ελλάδος καθώς και της καλλιτεχνικής εταιρίας εικονογράφησης Ελληνικού Παιδικού και Εφηβικού βιβλίου "O Αίσωπος". Ζει και εργάζεται στην Αθήνα, ως εικονογράφος παιδικών βιβλίων. Παράλληλα με την εικονογράφηση παιδικών βιβλίων και εντύπων ασχολείται και επαγγελματικά με την ζωγραφική. Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις κι έχει κάνει δυο ατομικές. Έχει συνεργαστεί με πολλούς εκδοτικούς οίκους, και έχει εικονογραφήσει πάνω από εκατό παιδικά βιβλία. Είναι στη λίστα του ΕΚΕΒΙ για το πρόγραμμα "το ΕΚΕΒΙ και το παιδί - Συγγραφείς και εικονογράφοι στα σχολεία". Έχει συνεργαστεί με τη διαφημιστική εταιρία SPA & SPA στο Ουντίνε Ιταλίας και πρόσφατα συμμετείχε στην έκθεση εικονογράφων Sharjah International Book Fair στα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα με τρία έργα του. Συνεργάζεται με τον Κινέζικο εκδοτικό οίκο Loyal Kids. hhtp://grivasillustration.blogspot.com