Ο Πιερ Πάολο Παζολίνι γεννήθηκε στην Μπολόνια το 1922. Έζησε τα παιδικά του χρόνια σε διάφορες ιταλικές πόλεις (Μπολόνια, Πάρμα, Μπελούνο, Κρεμόνα, Ρέτζιο Εμίλια), και σπούδασε Ιστορία της Τέχνης και Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια. Το 1943 κατέφυγε στην Καζάρσα, το χωριό της μητέρας του στην επαρχία του Φριούλι, όπου άρχισε να εργάζεται ως καθηγητής. Στην Καζάρσα αρχίζει να γράφει τα πρώτα του ποιήματα (θα κυκλοφορήσουν το 1954 στον τόμο "Η καλύτερη νιότη") και προσχωρεί στο Κομμουνιστικό Κόμμα. Το 1949 κατηγορείται για αποπλάνηση ανηλίκου. Αν και η κατηγορία θα θεωρηθεί ανυπόστατη, το γεγονός θα του στοιχίσει την αποπομπή του τόσο από το σχολείο όσο και από το Ι.Κ.Κ. Την ίδια χρονιά εγκαθίσταται, μαζί με τη μητέρα του, στη Ρώμη. Οι λαϊκές συνοικίες της περιφέρειας της Ρώμης θα του εμπνεύσουν τα δύο πρώτα του μυθιστορήματα, "Τα παιδιά της ζωής" (1955) και το "Μια βίαιη ζωή" (1959). Παράλληλα εκδίδει τις ποιητικές συλλογές "Οι στάχτες του Γκράμσι"(1957), "Το αηδόνι της καθολικής εκκλησίας" (1958) και "Η θρησκεία του καιρού μας" (1961). Διευθύνει την επιθεώρηση Nuovi argomenti με τον Αλμπέρτο Μοράβια, ο οποίος τον θεωρεί, ήδη από το τέλος της δεκαετίας του '50, ως τον σημαντικότερο Ιταλό ποιητή της γενιάς του. Την ίδια εποχή αρχίζει να ασχολείται με τον κινηματογράφο ως σεναριογράφος και συνεργάζεται με τον Μπολονίνι, τον Μπερτολούτσι και τον Ρόσσι. Το 1961 σκηνοθετεί την πρώτη του ταινία, το "Ακατόνε". Ακολουθούν οι ταινίες "Μάμα Ρόμα" (1962), "Το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο" (1964), "Οιδίπους Τύραννος" (1967), "Θεώρημα" (1969),"Χοιροστάσιο" (1969), "Μήδεια" (1970), καθώς και η λεγόμενη "τριλογία της ζωής" με το "Δεκαήμερο" (1971), "Οι ιστορίες του Καντέρμπουρυ" (1972) και " Χίλιες και μια νύχτες" (1974). Τελευταία του ταινία το "Σαλό ή 120 μέρες στα Σόδομα" (1975). Από τους σημαντικότερους διανοούμενους της εποχής του, ο Παζολίνι άλλοτε με τις ταινίες του, άλλοτε με τα βιβλία του και άλλοτε με τα άρθρα του προκαλούσε σκάνδαλο με τις αντισυμβατικές, επαναστατικές απόψεις του. Δολοφονήθηκε το 1975 από έναν εκπορνευόμενο νεαρό στην Όστια, έξω από τη Ρώμη.

H Μπουμπουλίνα Νικάκη, κριτικός θεάτρου, μεταφράστρια (βραβευμένη το 2008 για τη μετάφραση του "Το μακρύ ταξίδι της άμμου" του Πιερ Πάολο Παζολίνι, μέλος των ελληνικών επιτροπών του Διεθνούς κέντρου θεατρικής μετάφρασης και του Maison d'Europe et d'Orient στο Παρίσι), δραστηριοποιείται στο χώρο των πολιτισμικών ανταλλαγών, προβάλλοντας τον ελληνικό πολιτισμό στο εξωτερικό. Το 2009 τιμήθηκε από το θέατρο Maria Filotti στη Βραΐλα, στη γενέτειρα του Παναΐτ Ιστράτι, ολοκληρώνοντας τότε έναν διετή κύκλο πολιτισμικών εμπειριών από την Αίγυπτο στη Ρουμανία, από όπου προέκυψε και η πρόταση στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών για τον Παναΐτ Ιστράτι με την οποία εγκαινιάστηκε ο κύκλος Άγνωστος Ελληνισμός. Το 2010 ίδρυσε την εταιρεία πολιτισμού anagnosis η οποία στεγάζει τις παραπάνω δραστηριότητες, συμπεριλαμβάνοντας στο πλαίσιό τους κάποιες παραστάσεις του Δήμου Αβδελιώδη και η οποία μεταξύ άλλων κλήθηκε να εκπροσωπήσει την Ελλάδα για τον Ιούνιο του 2011 στο Διεθνές Φεστιβάλ Σμύρνης και για τον Μάϊο του 2012 στο φεστιβάλ θεάτρου της Μαύρης Θάλασσας στην Τραπεζούντα, με την παράσταση "Ιχνευτές", σατυρικό δράμα του Σοφοκλή, μτφρ-διασκευή Γιάγκου Ανδρεάδη, σε σκηνοθεσία Δήμου Αβδελιώδη.