Ο Ντέιβιντ Σεντάρις έγινε διάσημος γράφοντας την αυτοβιογραφία του. Οι ιστορίες που διηγείται είναι αστείες, παράξενες, πολλές φορές σχεδόν εξωφρενικές, αλλά ταυτόχρονα απίστευτα τρυφερές, είτε μιλάει για την παράδοξη παιδική του ηλικία στη Βόρεια Καρολίνα και την ιδιόρρυθμη οικογένειά του είτε για την ανορθόδοξη καριέρα του ως καθαριστής, καλλιτέχνης, καθηγητής δημιουργικής γραφής. Στο βιβλίο αυτό έρχεται να προστεθεί και η εμπειρία της μετανάστευσης καθώς μετακομίζει με τον φίλο του στο Παρίσι και προσπαθεί να μάθει γαλλικά.
Όλοι είναι ευπρόσδεκτοι στον παράξενο κόσμο του Σεντάρις, και είναι σίγουρο ότι ο καθένας θα αναγνωρίσει κάποιο κομμάτι του εαυτού του, των φίλων του, της οικογένειάς του.
Ίσως ο Ντέιβιντ Σεντάρις να μη μιλάει ακόμη ωραία γαλλικά, αλλά σίγουρα γράφει καταπληκτικά.
Η Ιταλίδα γκουβερνάντα προσπαθούσε να απαντήσει την τελευταία ερώτηση της δασκάλας όταν η Μαροκινή μαθήτρια διέκοψε, φωνάζοντας, "Συγγνώμη, αλλά τι είναι ένα Πάσχα;" (...)
Η δασκάλα ζήτησε από τους υπόλοιπους να εξηγήσουμε. (...)
"Λέει τον εαυτό του Ιησού και μετά αυτός πεθάνει μια μέρα σε δύο... κομμάτια από... ξύλα".
Η υπόλοιπη τάξη άρχισε να συμμετέχει, προσφέροντας αποσπασματικές πληροφορίες που θα έκαναν τον Πάπα να πάθει εγκεφαλικό.
"Αυτός πεθάνει μια μέρα και μετά πάει πάνω από το κεφάλι μου να ζει με τον πατέρα σου".
"Είχε στον εαυτό του μακριά μαλλιά και μετά που πεθάνει, πρώτη μέρα αυτός έρθει πίσω εδώ να πει γεια σου στους ανθρώποι".
"Αυτός καλός, Ιησούς".
"Αυτός κάνεις καλά πράγματα, και στο Πάσχα εμείς είμαστε στενάχωροι γιατί κάποιος τον κάνει νεκρό σήμερα".