Όταν διαβάζει κανείς ένα βιβλίο του Ντέιβιντ Σεντάρις είναι σαν να ακούει τον συγγραφέα να σκέφτεται. Και το καλύτερο είναι πως αυτός ο εσωτερικός μονόλογος δεν αυτολογοκρίνεται ποτέ. Οι ιστορίες που διηγείται είναι αστείες, συγκινητικές, εξωφρενικές, και πέρα για πέρα αληθινές. Στο νέο του βιβλίο, ταξιδεύει μπρος πίσω στο χώρο και στο χρόνο. Τον συναντάμε στο γυμνάσιο, στο πανεπιστήμιο, εργαζόμενο, στη Βόρεια Καρολίνα ή στη Νέα Υόρκη, και τέλος στο Τόκυο, όπου όχι μόνο έρχεται αντιμέτωπος με τις ιδιαιτερότητες των Γιαπωνέζων, αλλά προσπαθεί ταυτόχρονα να κόψει και το κάπνισμα.

Ο Σεντάρις είναι ίσως ο πιο πνευματώδης Νεοϋορκέζος από την εποχή της Ντόροθι Πάρκερ.
(Helen Eisenbach, New York)

Καλώς ήρθατε στον ξεκαρδιστικό, αλλόκοτο, ελεγειακό, εξωφρενικό κόσμο του Ντέιβιντ Σεντάρις. Στο "Γυμνός", ο Σεντάρις μετατρέπει την πρόσφατη μανία με την αυτοβιογραφία σε κάτι καινούργιο, αντλώντας υλικό από το υπέρμετρα εύφορο έδαφος της ζωής του, της οικογένειάς του και της μοναδικής του άποψης για τον κόσμο, ισορροπώντας ανάμεσα στο ανελέητα καυστικό πνεύμα και σε μια βαθιά φιλευσπλαχνία.
("Sidesplitting" - New York Times Book Review)

Μία από τις πιο παρατεταμένες εξάρσεις χιούμορ στην πρόσφατη μνήμη... Ο Σεντάρις καταφέρνει μέσα από το χιούμορ του να δημιουργήσει κάτι μεγαλύτερο και ανθεκτικότερο, με τον ίδιο τρόπο που ο Μαρκ Τουέιν χρησιμοποιούσε το χιούμορ σαν μεγεθυντικό φακό μέσα από τον οποίο εξετάζει κανείς την ανθρωπότητα.
(John Foyston, Portland Oregonian)