Η Κάρσον Μακ Κάλερς ανήκει στην καλύτερη παράδοση της μεταπολεμικής αμερικανικής πεζογραφίας. Γεννήθηκε στο Κολόμπους της πολιτείας της Τζόρτζια το 1917. Το πρώτο της μυθιστόρημα, "The Heart is a Lonely Hunter", κυκλοφόρησε το 1940 (ελλ. εκδ. "Η καρδιά κυνηγάει μονάχη", Εξάντας, 1981). Ακολούθησαν τα "Reflections in a Golden Eye" ("Ανταύγειες σε χρυσό μάτι", 1941), "The Member of the Wedding" (1946, ελλ. εκδ. "Πρόσκληση σε γάμο", Γράμματα, 1981, μτφρ. Τζένης Μαστοράκη), που γνώρισε μεγάλη επιτυχία και παίχτηκε, διασκευασμένο από τη συγγραφέα, στο Βασιλικό Θέατρο του Λονδίνου, "The Ballad of the Sad Cafe" (1951, ελλ. εκδ. "Η μπαλλάντα του λυπημένου καφενείου", Κέδρος, 1988, μτφρ. Μένη Κουμανταρέα), "A Clock Without Hands" ("Ρολόι χωρίς χέρια", 1961), "Sweet as a Pickle and Clean as a Pig" ("Γλυκός σαν τουρσί και καθαρός σαν γουρούνι", ποιήματα, 1964), "The Mortgaged Heart" ("Η υποθηκευμένη καρδιά", 1971), κ.ά.. Το 1945 τιμήθηκε με το Βραβείο της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Γραμμάτων, της οποίας αργότερα έγινε μέλος, και το 1950 με το Βραβείο Κριτικών της Νέας Υόρκης. Η "Μπαλλάντα του λυπημένου καφενείου" διασκευάστηκε για το θέατρο από τον Έντουαρντ Άλμπι. Έγραψε πολλά διηγήματα καθώς και το "A Tree; a Rock; a Cloud" ("Ένα δέντρο, ένας βράχος, ένα σύννεφο", δημοσιευμένο στο περιοδικό "Harpers Bazaar" το 1942), που βρίσκεται σε πολλές ανθολογίες αμερικανικού διηγήματος. Πέθανε στη Νέα Υόρκη το 1967. Περισσότερα βιογραφικά στοιχεία και πλήρης εργογραφία της Κάρσον Μακ Κάλερς βρίσκονται στην ιστοσελίδα του "The Carson McCullers Project": www.carson-mccullers.com.

Η Τζένη Μαστοράκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1949. Σπούδασε βυζαντινή και μεσαιωνική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα με ένα ποίημά της που περιλήφθηκε στην "Αντι-ανθολογία" του Δημήτρη Ιατρόπουλου, το 1971. Την επόμενη χρονιά τα ποιήματά της κίνησαν το ενδιαφέρον του Γιάννη Ρίτσου και της Νανάς Καλλιανέση, και εκδόθηκε από τον "Κέδρο" το πρώτο της βιβλίο, "Διόδια", με τίτλο που επέλεξε ο ποιητής. Έχουν εκδοθεί μέχρι σήμερα τέσσερα βιβλία ποίησης ("Διόδια", 1972, "Το σόι", 1978, "Ιστορίες για τα βαθιά", 1983 και "Μ' ένα στεφάνι φως", 1989), με το τελευταίο βιβλίο της, εμπνευσμένο από το έργο του Δ. Σολωμού, να έχει συγκεντρώσει την καθολική, σχεδόν, αποδοχή κριτικής και κοινού και να έχει επαινεθεί, μεταξύ άλλων, για την αριστοτεχνική χρήση της ελληνικής γλώσσας (Γ. Π. Σαββίδης) και της μυθοποιητικής παράδοσης (Δ. Μαρωνίτης). Τα ποιήματά της μεταφράστηκαν σε διάφορες γλώσσες και δημοσιεύθηκαν σε ανθολογίες και περιοδικά. Η διευθύντρια του προγράμματος ελληνικών σπουδών στο Columbia University της Νέας Υόρκης, Karen Van Dyck, αφιερώνει στη Τζένη Μαστοράκη ένα ολόκληρο κεφάλαιο του βιβλίου της "Η Κασσάνδρα και οι λογοκριτές" (1998), θεωρώντας την "μία από τις κορυφαίες ποιήτριες και μεταφράστριες της Ελλάδας". Δεινή μεταφράστρια, η Τζένη Μαστοράκη έχει μεταφράσει συγγραφείς πολύ διαφορετικούς μεταξύ τους, όπως οι Τζέι-Ντι Σάλιντζερ, Κάρσον ΜακΚάλερς, Ελίας Κανέττι, Χάινριχ Μπελ, Χάινριχ φον Κλάιστ, Καρλ Μαρξ, Κάρλο Γκολντόνι, Έντγκαρ Άλαν Πόε, Άπτον Σίνκλαιρ, Λιούις Κάρολ, Τζόρτζιο Μανγκανέλλι, Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, Χάρολντ Πίντερ, Σάρα Κέην, Μιγέλ δε Θερβάντες, Χάουαρντ Μπάρκερ, Πωλ Σουήζι, Άγκνες Χέλερ, κι ακόμη τον "Πετροτσουλούφη" του Χάινριχ Χόφμαν και παραμύθια των Αδελφών Γκριμ. Το 1989 τιμήθηκε με το Thornton Niven Wilder Prize του Columbia University (Translation Center) για το σύνολο του μεταφραστικού της έργου και το 1992 με το ειδικό βραβείο του ΙΒΒΥ (International Board on Books for Young People) για τη μετάφραση του παιδικού βιβλίου "Ο ταξιδιώτης της αυγής", του Σι-Ες Λιούις (εκδόσεις Kέδρος). Ποιήματά της στα ελληνικά και σε γαλλική μετάφραση, επιλεγμένα από την ίδια, περιλαμβάνονται στο ιστολόγιό της: http://mastorakilfh2007.blogspot.com.