Η Κάρσον Μακ Κάλερς ανήκει στην καλύτερη παράδοση της μεταπολεμικής αμερικανικής πεζογραφίας. Γεννήθηκε στο Κολόμπους της πολιτείας της Τζόρτζια το 1917. Το πρώτο της μυθιστόρημα, "The Heart is a Lonely Hunter", κυκλοφόρησε το 1940 (ελλ. εκδ. "Η καρδιά κυνηγάει μονάχη", Εξάντας, 1981). Ακολούθησαν τα "Reflections in a Golden Eye" ("Ανταύγειες σε χρυσό μάτι", 1941), "The Member of the Wedding" (1946, ελλ. εκδ. "Πρόσκληση σε γάμο", Γράμματα, 1981, μτφρ. Τζένης Μαστοράκη), που γνώρισε μεγάλη επιτυχία και παίχτηκε, διασκευασμένο από τη συγγραφέα, στο Βασιλικό Θέατρο του Λονδίνου, "The Ballad of the Sad Cafe" (1951, ελλ. εκδ. "Η μπαλλάντα του λυπημένου καφενείου", Κέδρος, 1988, μτφρ. Μένη Κουμανταρέα), "A Clock Without Hands" ("Ρολόι χωρίς χέρια", 1961), "Sweet as a Pickle and Clean as a Pig" ("Γλυκός σαν τουρσί και καθαρός σαν γουρούνι", ποιήματα, 1964), "The Mortgaged Heart" ("Η υποθηκευμένη καρδιά", 1971), κ.ά.. Το 1945 τιμήθηκε με το Βραβείο της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Γραμμάτων, της οποίας αργότερα έγινε μέλος, και το 1950 με το Βραβείο Κριτικών της Νέας Υόρκης. Η "Μπαλλάντα του λυπημένου καφενείου" διασκευάστηκε για το θέατρο από τον Έντουαρντ Άλμπι. Έγραψε πολλά διηγήματα καθώς και το "A Tree; a Rock; a Cloud" ("Ένα δέντρο, ένας βράχος, ένα σύννεφο", δημοσιευμένο στο περιοδικό "Harpers Bazaar" το 1942), που βρίσκεται σε πολλές ανθολογίες αμερικανικού διηγήματος. Πέθανε στη Νέα Υόρκη το 1967. Περισσότερα βιογραφικά στοιχεία και πλήρης εργογραφία της Κάρσον Μακ Κάλερς βρίσκονται στην ιστοσελίδα του "The Carson McCullers Project": www.carson-mccullers.com.

Ο Μένης Κουμανταρέας, από τους σημαντικότερους συγγραφείς της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς της ελληνικής πεζογραφίας, γεννήθηκε το 1931 στην Αθήνα. Το 1949 αποφοίτησε από το Πρότυπο Λύκειο Αθηνών- δεν ακολούθησε συστηματικές πανεπιστημιακές σπουδές. Εργάστηκε επί είκοσι χρόνια σε ναυτιλιακές και ασφαλιστικές εταιρείες. Το 1961 άρχισε να συνεργάζεται με το περιοδικό "Ταχυδρόμος", και το 1962 εμφανίστηκε στη λογοτεχνία με τη συλλογή διηγημάτων "Τα μηχανάκια". Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας συμμετείχε στην αντιστασιακή έκδοση "18 Κείμενα" και οδηγήθηκε τρεις φορές σε δίκη βάσει του νόμου "περί ασέμνου δημοσιεύμα-τος" για το έργο του "Το αρμένισμα"- ωστόσο, το 1972 πήρε την υποτροφία RAAD για το Βερολίνο. Από το 1982 ασχολείται αποκλειστικά με τη συγγραφή και τη μετάφραση· έχει μεταφράσει, μεταξύ άλλων, Λιούις Κάρολ, Έντγκαρ Άλαν Πόε, Έρνεστ Χέμινγουεϊ, Ουίλιαμ Φώκνερ και Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ. Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος (1967, για το Αρμένισμα) και το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος (1976, για τη "Βιοτεχνία υαλικών" και, 2002, για το "Δύο φορές Έλληνας"). Είναι ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων, και τη δεκαετία του 1980 διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Έργα του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, τα γαλλικά και τα γερμανικά.