Ο Nicolas Bourriaud, κριτικός τέχνης, είναι συνιδρυτής της επιθεώρησης "La Revue Perpendiculaire" και έχει διατελέσει εκδότης του περιοδικού "Documents sur l' Art". Είναι συνδιευθυντής του Palais de Tokyo στο Παρίσι, ενώ έχει χρηματίσει επιμελητής σημαντικών εκθέσεων, όπως η 1η Μπιενάλε της Μόσχας, 2005 (μαζί με τους Τζόζεφ Μπάκσταϊν, Ντάνιελ Μπέρνμπαουμ, Ρόσα Μαρτίνες και Χανς Ούλριχ Όμπριστ) και η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης της Λυών (μαζί με τον συνδιευθυντή του Palais de Tokyo, Ζερόμ Σανς). Με τα βιβλία του, "L' esthetique relationelle" ("Σχεσιακή αισθητική", 1998) και "Post production" ("Μεταπαραγωγή", 2004), τάραξε τα νερά της σύγχρονης θεωρίας της τέχνης. Το 2005 συμμετείχε στην κριτική επιτροπή για το 4ο Βραβείο του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ, στην Αθήνα.

Ο Boris Groys, ρωσικής καταγωγής, γεννήθηκε στο πρ. Αν. Βερολίνο το 1947. Σπούδασε φιλοσοφία και μαθηματικά στα Πανεπιστήμια του Λένινγκραντ και του Μύνστερ. Από το 1981 ζει και εργάζεται στη Γερμανία. Είναι τακτικός καθηγητής του Κέντρου για την Τέχνη και την Τεχνολογία των Μέσων (ZKM) του Πανεπιστημίου της Καρλσρούης, ενώ έχει διδάξει σε πανεπιστήμια των Η.Π.Α. και της Αυστρίας. Το βασικό του σύγγραμμα "The Total Art of Stalinism: Avant-Garde, Aesthetic Dictatorship and Beyond" έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Άλλα συγγράμματά του είναι: "Gesamtkunstwerk Stalin" (1988), "Uber das Neue" (1992) και "Die Erfindung Russlands" (1995).

Ο Arthur C. Danto, καθηγητής φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης έχει διατελέσει αντιπρόεδρος και πρόεδρος της Αμερικανικής Φιλοσοφικής Ένωσης και πρόεδρος της Αμερικανικής Εταιρείας Αισθητικής. Είναι εκδότης του περιοδικού "Journal of Philosophy" και μόνιμος κριτικός τέχνης στο περιοδικό "The Nation". Η συλλογή άρθρων του "Encounters and Reflections: Art in the Historical Present", κέρδισε το National Book Critics Circle Prize for Criticism το 1990. Είναι συγγραφέας πολλών βιβλίων, μεταξύ των οποίων είναι τα: "Embodied Meanings: Critical Essays and Aesthetic Meditations", "Beyond the Βrillo Box: The Visual Arts in Post-historical Perspective" και "The Abuse of Beauty: Aesthetics and the Concept of Art".

Ο Γιώργος Τζιρτζιλάκης είναι επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και καλλιτεχνικός σύμβουλος του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ. Επιμελήθηκε εκθέσεις σύγχρονης τέχνης και αρχιτεκτονικής, εκδόσεις, μονογραφίες, ειδικά αφιερώματα και δημοσίευσε άρθρα σε περιοδικά, συλλογικούς τόμους και καταλόγους εκθέσεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Ο Daniel Birnbaum είναι διδάκτορας φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης. Κριτικός τέχνης και επιμελητής εκθέσεων, από το 2003 διευθύνει το πρόγραμμα IASPIS ("International Artist's Studio Programme in Sweden") της σουηδικής κυβέρνησης. Επίσης, είναι πρύτανης της Stadelschule Art Academy και διευθυντής του "Portikus" της Φραγκφούρτης.

Ο Νiκος Δασκαλοθανάσης γεννήθηκε στην Aθήνα το 1961. Σπούδασε αρχαιολογία στην Aθήνα (Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο) και ιστορία της τέχνης στις Βρυξέλλες (Universite Libre de Bruxelles), το Παρίσι (Universite de Paris I, Pantheon-Sorbonne) και τη Νέα Υόρκη (The Graduate School and University Center of The City University of New York). Είναι διδάκτωρ Ιστορίας της Τέχνης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και τακτικός καθηγητής Ιστορίας της μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης στο Τμήμα Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών. Aπό το 1994 υπήρξε αναπληρωτής αρχισυντάκτης του περιοδικού "The Art Magazine". Έχει δημοσιεύσει μια μονογραφία για τον Giorgio de Chirico ("Η ζωγραφική του Giorgio de Chirico: η άρθρωση του μεταφυσικού χώρου", εκδόσεις Opera/Critica, 2001), ένα δοκίμιο για τη θεωρία του Clement Greenberg ("Aριάδνη", τ. 9, 2003) και μια μελέτη για τον ιστορικό ρόλο του καλλιτέχνη ("Ο καλλιτέχνης ως ιστορικό υποκείμενο: από τον 19ο στον 21ο αιώνα", εκδόσεις Άγρα, 2004), ενώ ήταν ένας από τους συγγραφείς του καταλόγου της έκθεσης σύγχρονης τέχνης "Outlook" (Aθήνα, ΑΣΚΤ-Τεχνόπολις-Μουσείο Μπενάκη, 2003). Έχει επίσης επιμεληθεί την ελληνική έκδοση των Πρακτικών της δίκης του Brancusi κατά του αμερικανικού Δημοσίου ("Brancusi κατά ΗΠΑ", Aθήνα, εκδόσεις Ύψιλον, 2004), τον κατάλογο της έκθεσης στην ΑΣΚΤ "Συνομιλία; Τελευταία αποκτήματα του μουσείου Van Abbe" (Aθήνα, εκδόσεις Άγρα και Γκαλερί Bernier/ Eliades, 2002) καθώς και τις εκθέσεις και τους καταλόγους "Γιώργος Χατζημιχάλης. Έργα 1985-2000" (Aθήνα, Eθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, 2001) και "Διδάσκοντας την τέχνη. H ιστορία της Aνωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών μέσα από το έργο των δασκάλων της" (Aθήνα, ΑΣΚΤ, 2004).

Η Έφη Γιαννοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1967. Σπούδασε στο τμήμα Φιλοσοφίας-Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και αποφοίτησε από το Τμήμα Λογοτεχνικής Μετάφρασης του Γαλλικού Ινστιτούτου. Από το 1993 ασχολείται επαγγελματικά με τη λογοτεχνική μετάφραση από τα γαλλικά, τα ισπανικά και τα αγγλικά. Έχει μεταφράσει, μεταξύ άλλων, Theophile Gautier, Lydie Salvaire, Montesquieu, Beaumarchais, Samuel Beckett, Pierre Bourdieu, Pascale Casanova, Jean Cournut, Javier Marias, Carlos Fuentes, Juan Rulfo, Roberto Bolano, Federico Garcia Lorca κ.ά. Ως μεταφράστρια και επιμελήτρια έχει συνεργαστεί με το Μέγαρο Μουσικής, την Μπιενάλε της Αθήνας, την Εθνική Πινακοθήκη, το Εθνικό Θέατρο και άλλους φορείς στην έκδοση καταλόγων τέχνης και προγραμμάτων. Για τη μετάφραση του βιβλίου Κονστάνσια και άλλες ιστορίες για παρθένους του Κάρλος Φουέντες τιμήθηκε με το Βραβείο Λογοτεχνικής Μετάφρασης ισπανόφωνης λογοτεχνίας του ΕΚΕΜΕΛ. Έχει διδάξει λογοτεχνική μετάφραση στο ΕΚΕΜΕΛ. Ως κριτικός ξένης λογοτεχνίας συνεργάζεται με την εφημερίδα Καθημερινή. Συμμετέχει στη συντακτική ομάδα του περιοδικού Unfollow.