Πώς πάνε στον "παράδεισο" του Αρκά Εκδόσεις Ύψιλον Βιβλιοπωλείο Λεμόνι

Διαθέσιμο

*Αποστολή σε 2-4 εργάσιμες μέρες

Αρχική τιμή: 11,94 €
Τιμή Λεμόνι: 8,36 €

H τελική τιμή συμπεριλαμβάνει ΦΠΑ.

*Ενδέχεται κάποια βιβλία που δεν είναι σε απόθεμα στο βιβλιοπωλείο να προκύψουν ως εξαντλημένα στον εκδότη τους, στην περίπτωση αυτή θα λάβετε ενημέρωση εντός 2 ημερών

Πώς πάνε στον "παράδεισο" του Αρκά

Ανατρέχοντας στην ιστορία του γέλιου

Συγγραφή: · Πέτρος Μαρτινίδης
Πέτρος Μαρτινίδης

Martinídis, Pétros
Ο Πέτρος Μαρτινίδης διδάσκει θεωρία και κριτική της αρχιτεκτονικής και σχεδιασμό θεατρικών χώρων στο τμήμα Αρχιτεκτόνων του Α.Π.Θ. Έχει επίσης διδάξει, για πολλά εξάμηνα, στα Τμήματα Εικαστικών και Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών καθώς και στο Τμήμα Δημοσιογραφίας του ίδιου πανεπιστημίου. Πρώτο του βιβλίο τα δοκίμια "Συνηγορία της παραλογοτεχνίας" (1982), "Οι λέξεις στην αρχιτεκτονική και την επιστημονική σκέψη" (1990), "Κόμικς, τέχνη και τεχνικές της εικονογράφησης" (1990), "Η υψηλή τέχνη της απελπισίας: γύρω από τον Ισοβίτη του Αρκά" (1992), "Μεσιτείες του ορατού: ζητήματα θεωρίας της κριτικής στην αρχιτεκτονική και την τέχνη" (1997) και "Μεταμορφώσεις του θεατρικού χώρου: τυπικές φάσεις κατά την εξέλιξη των θεάτρων στη Δύση" (1999). Η έντονη παρουσία του στο αστυνομικό μυθιστόρημα ξεκινά με την τετραλογία "Κατά συρροήν" (1998), "Σε περίπτωση πυρκαϊάς" (1999), "Παιχνίδια μνήμης" (2001) και "Δεύτερη φορά νεκρός" (2002). Ακολούθησε η τριλογία "Μοιραίοι αντίκατοπτρισμοί" (2003), "Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία" (2005) και "Ο Θεός φυλάει τους άθεους" (2006). Το 2007 κυκλοφόρησε το κείμενο του "Πώς πάνε στον "παράδεισο" του Αρκά. "Ανατρέχοντας στην ιστορία του γέλιου" και το 2011 το βιβλίο "Κριτική και ευαισθησία". "Η εξέλιξη του κριτικού στοχασμού για την τέχνη". Το 2000 τιμήθηκε με το Βραβείο της Ένωσης Κριτικών θεάτρου για το έργο του "Μεταμορφώσεις του θεατρικού χώρου: τυπικές φάσεις κατά την εξέλιξη των θεάτρων στη Δύση". Έλαβε μέρος, με διηγήματα του, και στους τρεις πρώτους τόμους των Ελληνικών εγκλημάτων (2007, 2008 και 2009). (φωτογραφία: Κώστας Μητρόπουλος)

Έκδοση: Νοέμβριος 2007 από "Ύψιλον"
Σελ.:99 (25χ17), Σκληρό εξώφυλλο, ISBN: 960-17-0229-6

Θέμα: "Κόμικς - Ιστορία"

Περιγραφή
Άλλοι τίτλοι από Πέτρος Μαρτινίδης
Πέτρος Μαρτινίδης

Martinídis, Pétros
Ο Πέτρος Μαρτινίδης διδάσκει θεωρία και κριτική της αρχιτεκτονικής και σχεδιασμό θεατρικών χώρων στο τμήμα Αρχιτεκτόνων του Α.Π.Θ. Έχει επίσης διδάξει, για πολλά εξάμηνα, στα Τμήματα Εικαστικών και Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών καθώς και στο Τμήμα Δημοσιογραφίας του ίδιου πανεπιστημίου. Πρώτο του βιβλίο τα δοκίμια "Συνηγορία της παραλογοτεχνίας" (1982), "Οι λέξεις στην αρχιτεκτονική και την επιστημονική σκέψη" (1990), "Κόμικς, τέχνη και τεχνικές της εικονογράφησης" (1990), "Η υψηλή τέχνη της απελπισίας: γύρω από τον Ισοβίτη του Αρκά" (1992), "Μεσιτείες του ορατού: ζητήματα θεωρίας της κριτικής στην αρχιτεκτονική και την τέχνη" (1997) και "Μεταμορφώσεις του θεατρικού χώρου: τυπικές φάσεις κατά την εξέλιξη των θεάτρων στη Δύση" (1999). Η έντονη παρουσία του στο αστυνομικό μυθιστόρημα ξεκινά με την τετραλογία "Κατά συρροήν" (1998), "Σε περίπτωση πυρκαϊάς" (1999), "Παιχνίδια μνήμης" (2001) και "Δεύτερη φορά νεκρός" (2002). Ακολούθησε η τριλογία "Μοιραίοι αντίκατοπτρισμοί" (2003), "Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία" (2005) και "Ο Θεός φυλάει τους άθεους" (2006). Το 2007 κυκλοφόρησε το κείμενο του "Πώς πάνε στον "παράδεισο" του Αρκά. "Ανατρέχοντας στην ιστορία του γέλιου" και το 2011 το βιβλίο "Κριτική και ευαισθησία". "Η εξέλιξη του κριτικού στοχασμού για την τέχνη". Το 2000 τιμήθηκε με το Βραβείο της Ένωσης Κριτικών θεάτρου για το έργο του "Μεταμορφώσεις του θεατρικού χώρου: τυπικές φάσεις κατά την εξέλιξη των θεάτρων στη Δύση". Έλαβε μέρος, με διηγήματα του, και στους τρεις πρώτους τόμους των Ελληνικών εγκλημάτων (2007, 2008 και 2009). (φωτογραφία: Κώστας Μητρόπουλος)

Ξέρουμε όλοι γιατί γελάμε διαβάζοντας Αρκά. Θα γελούσαμε άραγε πριν 200 ή 2000 χρόνια; Κι ενδιάμεσα, μήπως φοβόμασταν μη χάσουμε την αθάνατη ψυχή μας γελώντας; Αν η ανεμελιά είναι το κέρδος του γέλιου, τι μας νοιάζουν τα 200, 2000 ή 1000 χρόνια πριν. Αρκεί που γελάμε. Είναι όμως η ανεμελιά το μόνο κέρδος;

"Η διακωμώδηση οτιδήποτε σοβαρού δεν επιτρέπει να ξεχνάμε κάθε σοβαρότητα στο ίδιο το γέλιο", γράφεται κάπου στο τέλος αυτού του βιβλίου. Γι' αυτό στις τρεις ενότητές του διατρέχει την ιστορία του γέλιου, εξετάζει τη γενεαλογία όλων των σειρών του Αρκά -από τον "Κόκκορα" του 1981 ως τη "Ζωή μετά" του 2007- κι επιχειρεί να εντοπίσει την ιδιοπροσωπία και το βεληνεκές του χιούμορ του.

Γελά καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος, λέμε συνήθως. Ακόμα καλύτερα γελάει ο πιο διαβασμένος. Κι εξασφαλίζει τον "Παράδεισο" του Αρκά ακριβώς όπως τον άλλο: εφόσον δεν... πηγαίνει αδιάβαστος.

Το γέλιο χρειάζεται τη γνώση όσο η εξουσία τη σύνεση, θα μπορούσε να είναι ο άλλος τίτλος αυτού του βιβλίου.

(2023) Το όπιο των διανοουμένων, The Athens Review of Books

(2020) Από το Απόκρυφα Κωνσταντινουπόλεως στο Οι Άθλιοι των Αθηνών, Νεφέλη

(2019) Η αρχιτεκτονική μετά το 1889, University Studio Press

(2016) 17 ΩΡΕΣ, Εκδόσεις Πατάκη

(2014) Σύρριζα, Νεφέλη

(2013) Από άλλοθι σε άλλοθι, Νεφέλη

(2011) Χωρίς αποζημίωση, Νεφέλη

(2011) Ελληνικά εγκλήματα 4, Εκδόσεις Καστανιώτη

(2011) Κριτική και ευαισθησία, Νεφέλη

(2009) Το τελευταίο ταξίδι, Μεταίχμιο

(2009) Ελληνικά εγκλήματα 3, Εκδόσεις Καστανιώτη

(2008) Ελληνικά εγκλήματα 2, Εκδόσεις Καστανιώτη