Στη "Νύχτα των μυστικών", ο Άκης Δήμου οργανώνει μια διπλή παγίδα: στη μια πλευρά της εγκλωβίζονται οι ήρωές του, στην άλλη οι ίδιοι οι θεατές του. Φλερτάροντας διακριτικά με την πιραντελλική γραφή, δημιουργεί δύο πεδία δράσης και κρατάει πάντα ανοιχτά τα όρια της μετάβασης από το ένα στο άλλο. Δύο κόσμοι γίνονται ένας, σε μια αναγκαστική συνύπαρξη με αναπόφευκτες συνέπειες. Ο "γήινος" κόσμος συναντά τον κόσμο του τσίρκου και της μαγείας. Οι "αληθινοί" άνθρωποι εισχωρούν στο πεδίο της ζωής των ιδιότυπων προσώπων ενός σύμπαντος που ζει κάτω από μία λινάτσα, προσφέροντας εκεί το θέαμά του. Στο θέαμα αυτό, θεατές δεν είναι μόνο οι θεατές του έργου. Θεατές (αλλά και ακούσιοι συμμετέχοντες) είναι και κάποιοι από τους ήρωες. Αυτό που ζωντανεύει είναι ένα διαφορετικό, ιδιότυπο τσίρκο. Το πρόγραμμα ξεφεύγει από τα συνηθισμένα. Είναι "ακατάλληλο δι' ανηλίκους". Υπάρχουν, είναι αλήθεια, κλόουν, μάγοι, θηριοδαμαστές, ισορροπιστές, υπάρχουν επικίνδυνα νούμερα και υπνωτισμός. Όμως για ποιον γίνονται όλα αυτά; Με τη φόρμα που υιοθετεί ο συγγραφέας, η απάντηση δεν είναι τόσο προφανής. [...]

Σάββας Κυριακίδης
Θεατρολόγος