Καθηγητής της κλασικής και της συγκριτικής λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο του Ντιουκ. Έχει δημοσιεύσει σειρά θεωρητικών δοκιμίων για τους τρεις αρχαίους έλληνες τραγικούς και μεταφράσεις κειμένων του Αισχύλου και του Ευριπίδη. Επιμελητής του συλλογικού τόμου "Κατευθύνσεις της ερμηνευτικής κριτικής του Ευριπίδη" ("Directions in Euripidean Criticism", Duke University Press 1985).

O Paul Cartledge σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Έλαβε το πτυχίο και το διδακτορικό του ολοκληρώνοντας μια διατριβή σχετικά με την αρχαιολογία και την ιστορία της πρώιμης Σπάρτης, υπό την εποπτεία του καθηγητή Σερ Tζον Mπόρντμαν. Είναι καθηγητής Eλληνικής Iστορίας στη Σχολή Kλασικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Kέιμπριτζ, όπου διδάσκει από το 1979 και διευθυντής κλασικών σπουδών στο Clare College του Καίμπριτζ. Είναι επίσης μέλος της συντακτικής επιτροπής των επιθεωρήσεων "Dialogos", "International History Review" και "History of Political Thought". Έχει γράψει, έχει δημοσιεύσει κι έχει συμμετάσχει στη συγγραφή πολλών βιβλίων πάνω στο αντικείμενό του. Ανάμεσα στις πλέον πρόσφατες εργασίες του συγκαταλέγονται τα εξής: "The Greeks: A Portrait of Self and Others (1997), "Democritus" (1998), "Political Thought in Ancient Greece: Elite and Mass from Homer to Plutarch", "The Spartans", "Spartan Reflections", "Alexander the Great: The Hunt for a New Past", καθώς και το "The Cambridge Illustrated History of Ancient Greece". Eίναι συν-επιμελητής δύο σειρών μονογραφιών, μέλος των συντακτικών επιτροπών τριών επιστημονικών περιοδικών και σύμβουλος αρχαίας ιστορίας του εκδοτικού οίκου Nτάκγουερθ. Eίναι μέλος της Eνώσεως Aρχαιοφίλων του Λονδίνου και έχει τιμηθεί με το παράσημο του Xρυσού Σταυρού του Tάγματος Aριστείας της Tιμής από τον Πρόεδρο της Eλληνικής Δημοκρατίας.

Καθηγήτρια της Βασιλικής Έδρας των Αρχαίων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ και μέλος του Κολεγίου Newnham. Συνεπιμελήτρια των δύο τόμων με τίτλο "Ιστορία της κλασικής λογοτεχνίας από το Πανεπιστήμιο τον Καίμπριτζ" ("The Cambridge History of Classical Literature"), γενική επιμελήτρια της σειράς "Αρχαίοι Έλληνες και Λατίνοι Κλασικοί από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις του Καίμπριτζ" ("Cambridge Greek and Latin Classics"), στην οποία έχει δημοσιεύσει τη σχολιασμένη έκδοση των "Τραχινίων" του Σοφοκλή (1982). Για την ίδια σειρά ετοιμάζει τώρα μία σχολιασμένη έκδοση του "Οιδίποδα επί Κολωνώ" του Σοφοκλή.

Ο Σάιμον Γκόλντχιλ είναι καθηγητής της Ελληνικής λογοτεχνίας και Πολιτισμού στο πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, μέλος του Βασιλικού Κολεγίου και επισκέπτης καθηγητής στα πανεπιστήμια Στάνφορντ και Μίσιγκαν. Είναι συγγραφέας πολλών βιβλίων, μεταξύ των οποίων: "Reading Greek Traged" (1986), "The poet's voice" (1991), "Aeschylus: The Oresteia" (1992), "Foucault's virginity" (1995) και "Being Greek Under Rome: Cultural Identity in the Second Sophistic" (2001)

Λέκτορας κλασικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, μέλος του Κολεγίου Somerville. Στα έργα της συμπεριλαμβάνονται το βιβλίο "Επινοώντας τον βάρβαρο: ο αυτοπροσδιορισμός των αρχαίων Ελλήνων στην τραγωδία" ("Inventing the Barbarian: Greek Self-Definition through Tragedy", Oxford University Press 1989) και μία σχολιασμένη έκδοση των "Περσών" του Αισχύλου (Aris & Phillips 1996).

Λέκτορας αγγλικής φιλολογίας στο Κολέγιο Goldsmith's του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Έχει γράψει τις μελέτες "Πράξεις θανάτου: ο θάνατος στο αρχαίο ελληνικό και στο μοντέρνο ιρλανδικό δράμα" ("Dying Acts: Death in Ancient Greek and Modern Irish Tragic Drama", Cork University Press 1994), "Ο Οιδίπους τύραννος του Σοφοκλή: Ιστορία των θεατρικών παραστάσεων" ("Sophocle's Oedipus Rex: A Production History", Cambridge University Press, υπό δημοσίευση) και μαζί με την Edith Hall το βιβλίο "Η αρχαία ελληνική τραγωδία και το βρετανικό θέατρο 1660-1914" ("Greek Tragedy and the British Theatre 1660-1914", Oxford University Press, 2005).

O Oliver Taplin είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Κολεγίου Μagdalen και καθηγητής της αρχαίας ελληνικής και λατινικής γλώσσας και λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Είναι επίσης ο δημιουργός του Αρχείου Παραστάσεων Ελληνικού και Ρωμαϊκού Δράματος (Archive of Performances of Greek and Roman Drama, βλ. www.apgrd.ox.ac.uk) στο ίδιο πανεπιστήμιο, και του δικτυακού τόπου με ειδήσεις, κείμενα, κ.ά. για το αρχαίο δράμα με τίτλο "Διδασκαλία" (http://didaskalia.open.ac.uk) . Μεταφράσεις του αρχαίων κειμένων έχουν παρουσιαστεί σκηνικά. Στα δοκιμιακά έργα του περιλαμβάνονται: "Η σκηνική τέχνη του Αισχύλου" (Οξφόρδη, 1977), "Αισχυλικές σιωπές και σιωπές στον Αισχύλο" (1972), "Ο Σοφοκλής στο θέατρό του" (1982), "Greek Tragedy in Action" (1978 & 1985, ελλ. "Η αρχαία ελληνική τραγωδία σε σκηνική παρουσίαση", Παπαδήμας, 1988), "Greek Fire" (1990, ελλ: "Ελληνικόν πυρ", Καστανιώτης, 1992), "Comic Angels, and Other Approaches to Greek Drama Through Vase-paintings" (1993), "Homeric Soundings: Shaping of the 'Iliad'" (1995), "Literature in the Greek World", "Literature in the Roman World", "Literature in the Greek and Roman Worlds: A New Perspective" (2000).

Η Λίνα Ρόζη γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, με μεταπτυχιακή ειδίκευση στις Θεατρικές Σπουδές (University of Essex) και τις Πολιτισμικές Σπουδές (The Open University) και διδακτορικό τίτλο στις Θεατρικές Σπουδές (Royal Holloway College, University of London). Η διδακτορική της διατριβή έχει θέμα την πολιτική διάσταση της δραματουργίας του "Παραλόγου" ("The evolution of a subversive parole in the plays of Arthur Adamov, Eugene Ionesco and Jean Genet", "Η ανάπτυξη ενός ανατρεπτικού λόγου στα θεατρικά έργα των Αρτύρ Ανταμώφ, Ευγένιου Ιονέσκο και Ζαν Ζενέ"). Είναι Επίκουρη Καθηγήτρια στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών. Το ερευνητικό και διδακτικό της έργο στρέφεται γύρω από τη θεωρία και την ερμηνεία του θεάτρου του 20ού αιώνα και ειδικότερα γύρω από τα μοντέλα ανάλυσης του θεατρικού φαινομένου που προέρχονται από διαφορετικά πεδία της θεωρητικής κριτικής (μεταδομισμός, ψυχανάλυση, πολιτισμικές σπουδές, μετααποικιακή θεωρία). Οι δημοσιεύσεις της περιλαμβάνουν μελέτες για τη σύγχρονη ελληνική δραματουργία (Βασίλης Ζιώγας, Παύλος Μάτεσις, Ιάκωβος Καμπανέλλης, Άκης Δήμου) και τη σύγχρονη γαλλόφωνη δραματουργία (Jean Genet, Samuel Beckett, Helene Cixous).

Δίδαξε στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης (1990-1997) και, από το 1998, διδάσκει ως Αναπληρωτής Καθηγητής της εμηνείας και της θεωρίας του αρχαίου ελληνικού δράματος, στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών. Η έρευνα και οι δημοσιεύσεις του για το αρχαίο ελληνικό δράμα, κυρίως την τραγωδία, αναφέρονται στην χρήση της μυθολογικής παράδοσης και του ποιητικού λόγου, στις παραστάσεις, στην πολιτική και αισθητική θεωρία του κλασσικού θεάτρου.

Καθηγήτρια της Βασιλικής Έδρας των Αρχαίων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ και μέλος του Κολεγίου Newnham. Συνεπιμελήτρια των δύο τόμων με τίτλο "Ιστορία της κλασικής λογοτεχνίας από το Πανεπιστήμιο τον Καίμπριτζ" ("The Cambridge History of Classical Literature"), γενική επιμελήτρια της σειράς "Αρχαίοι Έλληνες και Λατίνοι Κλασικοί από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις του Καίμπριτζ" ("Cambridge Greek and Latin Classics"), στην οποία έχει δημοσιεύσει τη σχολιασμένη έκδοση των "Τραχινίων" του Σοφοκλή (1982). Για την ίδια σειρά ετοιμάζει τώρα μία σχολιασμένη έκδοση του "Οιδίποδα επί Κολωνώ" του Σοφοκλή.

Ο Γ. Μ. Σηφάκης είναι ομότιμος καθηγητής της αρχαίας ελληνικής φιλολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και πρώην Alexander S. Onassis Professor της αρχαίας ελληνικής φιλολογίας και του νεοελληνικού πολιτισμού στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης (1992-2003). Έχει επίσης διδάξει στα Πανεπιστήμια της Καλιφόρνιας, της Θεσσαλονίκης και της Κρήτης. Οι ερευνητικές του δραστηριότητες και δημοσιεύσεις αφορούν στην από σκηνής ερμηνεία του αρχαίου δράματος, στην ποιητική της αφήγησης στην αρχαία, μεσαιωνική και νεώτερη λογοτεχνία, και στην παραδοσιακή λογοτεχνία. Μεταξύ των έργων του: "Parabasis and animal choruses" (1971)· "Για μια ποιητική του ελληνικού δημοτικού τραγουδιού" (1988)· "Aristotle on the function of the tragic poetry" (2003).