Ο Δημήτριος Κυριακίδης γεννήθηκε στην Προσοτσάνη Δράμας. Πήρε πτυχίο χημείας το 1972 και διδακτορικό δίπλωμα βιοχημείας το 1975. Εργάστηκε στο Πανεπιστήμιο Yale, ΗΠΑ, (1975-1979) ως Post-doctoral Research Associate. Έγινε καθηγητής βιοχημείας (1989) στο τμήμα Χημείας του Α.Π.Θ. Χρημάτισε διευθυντής Εργαστηρίου Βιοχημείας του τμήματος Χημείας του Α.Π.Θ. και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Βιοχημείας και Μοριακής Βιολογίας. Από το 2005 είναι πρόεδρος του Δ.Σ. και διευθυντής του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Συγγραφέας 400 δημοσιευμάτων μεταξύ των οποίων 11 βιβλίων, οι ερευνητικές του δραστηριότητες εστιάζονται στη ρύθμιση της δράσης μεταβολικών ενζύμων σε επίπεδο πρωτεϊνών και γονιδίων, στην τεχνολογία ενζύμων και στη μεταβολική μηχανική.

Ο Πασχάλης Μ. Κιτρομηλίδης σπούδασε πολιτικές επιστήμες και νεότερη ιστορία στα Πανεπιστήμια Wesleyan και Harvard των ΗΠΑ. Διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Harvard (1979), από το 1980 διδάσκει ιστορία των πολιτικών θεωριών στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου από το 1987 είναι καθηγητής της πολιτικής επιστήμης. Μεταξύ 1980-1995 διετέλεσε διευθυντής του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών και εν συνεχεία γενικός γραμματέας του Δ.Σ. του. Το 2000 εκλέχτηκε διευθυντής του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (ΙΝΕ/ΕΙΕ).

O Μιλτιάδης Χατζόπουλος (γενν. 1944) είναι ιστορικός, μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας (Inscriptions en Belles Letters), και διετέλεσε επί 19 χρόνια, μέχρι το 2011, Διευθυντής του Κέντρου Ελληνικής και Ρωμαϊκής Αρχαιότητας και αντιπρόεδρος του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Έχει εκδόσει είκοσι τόμους επιγραφικών συλλογών έργων, καθώς και άνω των εκατό μικρότερων επιστημονικών συμβολών. Τελευταίο βιβλίο του: "La Macedoine: Geographie historique, langue, cultes et croyances, institutions" (H Μακεδονία: Ιστορική γεωγραφία, γλώσσα, λατρείες και δοξασίες, θεσμοί. Εκδόσεις De Boccard, Παρίσι 2006). Για το σύνολο του έργου του έχει τιμηθεί με το μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών.

Γεννήθηκε στο Μανταμάδο Μυτιλήνης το 1948. Το 1972 αποφοίτησε από το Ιστορικό και Αρχαιολογικό τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών όπου το 1994 υποστήριξε την διδακτορική διατριβή του με αντικείμενο το επιτίμιο του Αφορισμού και τη χρήση του κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Από το 1976-1978 διετέλεσε υπότροφος-ερευνητής στο Ελληνικό Ινστιτούτο Βενετίας, όπου ασχολήθηκε με το εμπορικό αρχείο της αθηναϊκής οικογένειας Περούλη. Από το 1979 εργάζεται στο Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών με την ιδιότητα του Δόκιμου Ερευνητή (1990), εντεταλμένου ερευνητή (1995), κύριου ερευνητή (1998) και διευθυντή ερευνών (2003). Έχει εργαστεί στο ερευνητικό έργο που οδήγησε στην έκδοση του Αρχείου Αλή πασά της Γενναδείου Βιβλιοθήκης (υπεύθυνος Β. Παναγιωτόπουλος), στην επεξεργασία καταλόγου συνδρομητών βιβλίων της περιόδου του Νεοελληνικού Διαφωτισμού (1749-1821, υπεύθυνος Φ. Ηλιού), ενώ από το 1983 αποτελεί μέλος του Προγράμματος "Θεσμοί και ιδεολογία στη νεοελληνική κοινωνία, 15ος-19ος αιώνας" (υπεύθυνος Δ.Γ. Αποστολόπουλος). Έχει λάβει μέρος σε πολλά επιστημονικά συνέδρια και ερευνητικές αποστολές και έχει δημοσιεύσει βιβλία και μελέτες σχετικά με τα παραπάνω θέματα καθώς και με θέματα σχετικά με την ιστορία της Βενετοκρατίας και την ιστορία της Λέσβου. Είναι μέλος επιστημονικών εταιριών και μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού "Ο Ερανιστής" του Ομίλου Μελέτης του Νεοελληνικού Διαφωτισμού. Από το 2003-2009 διδάσκει στο Ελληνικό Ανοικτό Παν/μιο.