Η Ντόρα Μπακογιάννη γεννήθηκε στην Αθήνα, τον Μάιο του 1954, και είναι κόρη του πρώην πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και της Μαρίκας Μητσοτάκη το γένος Γιαννούκου. Το 1968,λίγους μήνες μετά την άνοδο της δικτατορίας στην εξουσία, η Ντόρα Μπακογιάννη και η οικογένεια της έφυγαν στην εξορία στο Παρίσι. Το 1974 επέστρεψε στην Ελλάδα, αμέσως μετά την πτώση της Χούντας και τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς παντρεύτηκε με το γνωστό δημοσιογράφο Παύλο Μπακογιάννη. Aπό το γάμο της απέκτησε δύο παιδιά, την Αλεξία και τον Κώστα. Στις 26 Σεπτεμβρίου του 1989 δολοφονήθηκε ο σύζυγός της Παύλος Μπακογιάννης, βουλευτής της Ν.Δ στην μονοεδρική της Ευρυτανίας, από την τρομοκρατική οργάνωση "17 Νοέμβρη". Μετά από εννέα χρόνια χηρείας, τον Ιούλιο 1998 παντρεύτηκε με το Ισίδωρο Κούβελο. Ολοκλήρωσε τις μαθησιακές της σπουδές στη Γερμανική Σχολή του Παρισιού. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Επικοινωνία στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Μετά την επιστροφή της στην Ελλάδα, συνέχισε τις ακαδημαϊκές της σπουδές στη Νομική Σχολή, όπου αποφοίτησε από το τμήμα Δημοσίου Δικαίου της Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών. Ομιλεί και γράφει τη γερμανική, γαλλική και την αγγλική γλώσσα. Το 1977 έδωσε εξετάσεις στο Υπουργείο Συντονισμού και προσελήφθη ως υπάλληλος στη Διεύθυνση Θεμάτων της Ε.Ο.Κ.. Από το 1984 ως το 1989 ήταν υπεύθυνη του Πολιτικού Γραφείου του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Μετά τη δολοφονία του συζύγου της, τον Οκτώβριο του 1989 υπέβαλε υποψηφιότητα, με τη Νέα Δημοκρατία, για την μονοεδρική περιφέρεια της Ευρυτανίας, όπου είχε εκλεγεί ο Παύλος Μπακογιάννης στις εκλογές του Ιουνίου του 1989. Στις 5 Νοεμβρίου του 1989 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου κερδίζοντας τη μονοεδρική περιφέρεια της Ευρυτανίας, όπου επανεξελέγη και στις δύο επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις: της 8ης Απριλίου του 1990 και της 10ης Οκτωβρίου του 1993. Τον Οκτώβριο του 1990 ορκίστηκε στην κυβέρνηση Μητσοτάκη της Νέας Δημοκρατίας Υφυπουργός στον Πρωθυπουργό και τον Δεκέμβριο του 1992 ανέλαβε το Υπουργείο Πολιτισμού. Στις εκλογές του 1996, άλλαξε εκλογική περιφέρεια και υπέβαλλε υποψηφιότητα στην πρώτη εκλογική περιφέρεια της Αθήνας. Στις 22 Σεπτεμβρίου του 1996 εξελέγη πρώτη βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας στην εκλογική περιφέρεια της Α' Αθηνών, όπου και επανεξελέγη, πρώτη πάλι, στις εκλογές της 9ης Απριλίου του 2000. Από τον Σεπτέμβριο του 1991 και ως τον Αύγουστο 1992 ήταν Γραμματέας Διεθνών Σχέσεων της Νέας Δημοκρατίας και είχε την ευθύνη της εκπροσώπησης του κόμματος της στην Ευρωπαϊκή Δημοκρατική Ένωση (EDU) και στην Διεθνή Δημοκρατική Ένωση (IDU). Στις 29 Απριλίου 1994 εξελέγη από το Γ΄ Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας, πρώτη σε σειρά εκλογής για την Κεντρική Επιτροπή του κόμματος, καθώς και στο Δ΄ Συνέδριο στις 22 Μαρτίου του 1997 κατά το οποίο, επανεξελέγη πρώτη σε ψήφους για την νέα Κεντρική Επιτροπή και η οποία στη συνέχεια την εξέλεξε για δύο θητείες στην Εκτελεστική Επιτροπή της Νέας Δημοκρατίας. Τον Σεπτέμβριο του 1997 ορίστηκε από τον Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας Κ. Καραμανλή, υπεύθυνη του τομέα Ανάπτυξης της Νέας Δημοκρατίας και από τον Μάιο του 2000 ορίστηκε Υπεύθυνη του τομέα Εξωτερικών Υποθέσεων και Άμυνας της Νέας Δημοκρατίας. Μετά τις εκλογές του 2000, είναι μέλος της Διαρκoύς Επιτροπής, της Βουλής, Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων και της Διαρκούς Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων. Στις 29 Μαρτίου του 2002 κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Ν.Δ., αποδέχθηκε την πρόταση του Πρόεδρου του κόμματος Κ. Καραμανλή, να είναι υποψήφια Δήμαρχος της Αθήνας στις δημοτικές εκλογές του Οκτωβρίου του 2002. Στις 20 Οκτωβρίου του 2002 εξελέγη, η πρώτη γυναίκα στην ιστορία της πόλης των Αθηνών Δήμαρχος Αθηναίων, με ποσοστό 60,6%, που είναι το μεγαλύτερο που έχει πάρει ποτέ δήμαρχος στο δήμο της Αθήνας. Τον Μάρτιο του 1992 της απονεμήθηκε από το Διεθνές Κέντρο Γυναικών το βραβείο "International Leadership Award" και τον Ιούνιο του 1993 της απονεμήθηκε από το 14ο Διεθνές Συμπόσιο "Fontana di Roma", ως εξέχουσα προσωπικότητα στο χώρο του Πολιτισμού. Η Ντόρα Μπακογιάννη, ύστερα από πρόσκληση του προέδρου της Commission, Romano Prodi συμμετέχει από τον Ιανουάριο του 2003 -μαζί με άλλες 12 επιφανείς προσωπικότητες της Ευρώπης- στην Στρογγυλή Τράπεζα που εξετάζει τον νέο κοινωνικό χαρακτήρα, την πολιτισμική ταυτότητα αλλά και το οικονομικό σχέδιο της νέας Ευρώπης -των 25 χωρών μετά τη διεύρυνση.

Γεννήθηκε στην Ελευσίνα στις 17 Αυγούστου 1938. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Οικονομικά (Διδάκτωρ των Οικονομικών Επιστημών) στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού Ι (Πάνθεον Σορβόνη) με υποτροφία της Γαλλικής Κυβερνήσεως. Με σημαντική δράση στο φοιτητικό κίνημα και ιδρυτικό μέλος της Νεολαίας Λαμπράκη, διαδραμάτισε ενεργό ρόλο στον αντιδικτατορικό αγώνα με αποτέλεσμα να του αφαιρεθεί η ελληνική ιθαγένεια από την χούντα το 1968. Από το 1969 μέχρι το 1978 εργάσθηκε στη Σορβόνη ως Εντεταλμένος Διδάσκαλος και Ερευνητής σε θέματα οικονομικής ανάπτυξης, προγραμματισμού και χωροταξίας. Διετέλεσε επίσης Διευθυντής του Ινστιτούτου Οικονομικής Ανάπτυξης του ίδιου Πανεπιστημίου. Το 1981 εκλέχθηκε για πρώτη φορά βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ, ιδιότητα την οποία κατέχει αδιάλειπτα μέχρι σήμερα. Διετέλεσε Υφυπουργός Εμπορίου (1982), Υφυπουργός Εξωτερικών για θέματα Ευρωπαϊκής Κοινότητας (1984), Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών (1985-1989). Κατά την περίοδο 1989 μέχρι 1993 ορίστηκε Αντιπρόσωπος του Ελληνικού Κοινοβουλίου στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Τον Οκτώβριο 1993 ορκίστηκε και πάλι Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών. Τον Ιούλιο 1994 αναλαμβάνει Υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών. Τον Ιανουάριο 1996 ορκίστηκε Υπουργός Εξωτερικών ασκώντας τα καθήκοντά του μέχρι τον Φεβρουάριο 1999. Τον Απρίλιο του 2000 ορκίσθηκε Υπουργός Πολιτισμού διατηρώντας το αξίωμα έως το Νοέμβριο 2000. Διετέλεσε Επικεφαλής της Ελληνικής Αντιπροσωπείας στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση της Δυτικοευρωπαϊκής Ένωσης και του Συμβουλίου της Ευρώπης. Τον Ιούνιο του 2003 ορίσθηκε εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ στο Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής. Το Νοέμβριο του 2004 ορίσθηκε Συντονιστής της προεκλογικής εκστρατείας του ΠΑΣΟΚ. Επανεκλέχθηκε μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ και ορίσθηκε αρμόδιος του Τομέα Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Πολιτικής Καταναλωτών. Στη συνέχεια ανέλαβε την ευθύνη του Τομέα Αυτοδιοίκησης, Δημόσιας Διοίκησης και Δικαιοσύνης ενώ σήμερα προΐσταται στον νευραλγικό Τομέα Εξωτερικής Πολιτικής, Ασφάλειας και Άμυνας. Τον Σεπτέμβριο του 2006 ανέλαβε Γενικός Εισηγητής του ΠΑΣΟΚ στις διαδικασίες για την Συνταγματική Αναθεώρηση. Από το 2004 έως τις εκλογές του 2009 εκπροσώπησε την Βουλή των Ελλήνων στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση της Δυτικοευρωπαϊκής Ένωσης και του Συμβουλίου της Ευρώπης. Μεταξύ Οκτωβρίου 2009- Μαΐου 2012 ήταν Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης. Είναι συγγραφέας πολλών άρθρων και διαφόρων βιβλίων μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουν τα "Παγκοσμιοποίηση και Αριστερά" (2001), "Εφήμεροι προφήτες, αδιέξοδα του νεοφιλελευθερισμού και κοινωνικά κινήματα στην εποχή της παγκοσμιοποίησης" (2005), "Η Ευρώπη σε σταυροδρόμι" (2005), "Παρέμβαση στην επικαιρότητα" (1994) και "Η Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα" (1988). Είναι παντρεμένος με την Χριστίνα Χριστοφάκη και πατέρας πέντε παιδιών. Η ιστοσελίδα του στο διαδίκτυο είναι: www.pangalos.gr.

Ο Δρ. Κώστας Υφαντής είναι αντιπρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Ευρωπαϊκών Μελετών, αναπληρωτής καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και αναπληρωτής διευθυντής του Jean Monnet Centre of Excellence του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σπούδασε νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και Διεθνείς Σχέσεις στο Πανεπιστήμιο Bradford της Αγγλίας, όπου του απονεμήθηκε ο διδακτορικός τίτλος. Υπήρξε λέκτορας Διεθνούς και Ευρωπαϊκής Πολιτικής στα Πανεπιστήμια Bradford και Portsmouth της Αγγλίας (1991-1995) και εργάστηκε στο ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών ως Ειδικός Σύμβουλος σε θέματα Ευρωπαϊκής Αμυντικής Πολιτικής (1997-1998). Το καλοκαίρι του 1998, εργάστηκε ως Research Fellow στο Κέντρο Πολιτικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, και το 2002, ως υπότροφος του Fulbright στο John F. Kennedy School of Government του Πανεπιστημίου Harvard. Από το Μάρτιο 2002, είναι μέλος του Groupe de Reflexion Europeen, του Conseil Economique de la Defense (CED) του γαλλικού Υπουργείου Άμυνας και τον Οκτώβριο 2004, διορίστηκε Διευθυντής Έρευνας στο Κέντρο Ανάλυσης και Σχεδιασμού του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών. Έχει συγγράψει και επιμεληθεί βιβλία, και μελέτες του έχουν συμπεριληφθεί σε συλλογικούς τόμους και επιστημονικές επιθεωρήσεις.

Ο Κώστας Β. Βεργόπουλος γεννήθηκε το 1942 στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, οικονομικές και πολιτικές επιστήμες στη Σορβόννη. Διδάκτωρ οικονομικών επιστημών (Doctorat d' Etat) του Πανεπιστημίου της Σορβόννης. Καθηγητής πολιτικής οικονομίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού. Επισκέπτης καθηγητής σε Πανεπιστήμια της Βόρειας και Νότιας Αμερικής. Διεθνής εμπειρογνώμων στα Ηνωμένα Έθνη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Βιβλία του έχουν μεταφραστεί και διδάσκονται σε δέκα γλώσσες. Έργα του ιδίου:"Το Αγροτικό Ζήτημα στην Ελλάδα" (Εξάντας, 1975)."Ο Δύσμορφος Καπιταλισμός" (σε συνεργασία με τον Samir Amin, Παπαζήσης, 1975). "Κράτος και Οικονομική Πολιτική" στον 19ο Αιώνα (Εξάντας,1978). "Εθνισμός και Οικονομική Ανάπτυξη" (Εξάντας, 1979). "Η Ελλάδα σε εξέλιξη" (διεύθυνση, Εξάντας, 1985). "Οι Νέες Τεχνολογίες στην Ευρωπαϊκή Οικονομία Τροφίμων" (Βρυξέλλες, 1986). "Η Απο-ανάπτυξη σήμερα" (Εξάντας, 1987). Εκδόσεις των έργων του κυκλοφορούν επίσης στα γαλλικά, αγγλικά, ισπανικά, πορτογαλικά, ιταλικά, ολλανδικά, κινέζικα.

Ο Μ. Ι. Τσινισιζέλης γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στην Ελλάδα και στο Ηνωμένο Βασίλειο και έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο του Manchester το 1985. Είναι Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ο Γιάννος Παπαντωνίου γεννήθηκε το 1949. Σπούδασε οικονομικά στα Πανεπιστήμια της Αθήνας και του Wisconsim (ΗΠΑ) και ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης (Παρίσι). Πήρε το διδακτορικό του δίπλωμα στα οικονομικά στο Πανεπιστήμιο του Cambridge (Αγγλία). Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του δίδαξε στο Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ παράλληλα εργαζόταν στο Κέντρο Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ). Από το 1978 ως το 1981 ήταν στέλεχος του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) στο Παρίσι. Την ίδια περίοδο υπήρξε σύμβουλος του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Ανδρέα Παπανδρέου και συμμετείχε στην επεξεργασία του Κυβερνητικού Προγράμματος του ΠΑΣΟΚ. Το 1981 εκλέχθηκε ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ. Έχει διατελέσει υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας, υπουργός Εμπορίου και υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών. Από το 2001 είναι υπουργός Εθνικής Άμυνας. Εκλέγεται βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στην Α΄ Αθηνών και είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής. Έχει συγγράψει βιβλία και άρθρα για θέματα οικονομίας και πολιτικής.

Ο Γιώργος Αλογοσκούφης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 17 Οκτωβρίου 1955. Μεγάλωσε στην καρδιά της πόλης όπου πέρασε και τα περισσότερα χρόνια της ζωής του. Ο Γιώργος Αλογοσκούφης είναι από τους πιο διακεκριμένους Έλληνες οικονομολόγους, με μεγάλη και επιτυχή δραστηριότητα τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Απεφοίτησε με άριστα από το Οικονομικό Τμήμα της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1977) και ανακηρύχθηκε διδάκτωρ (1981) της Οικονομικής Σχολής του Λονδίνου (London School of Economics). Διετέλεσε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου (από το 1984) και καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (1990) σε ηλικία μόλις 35 ετών. Με πλούσιο ερευνητικό και συγγραφικό έργο, έχει εκδώσει τέσσερα βιβλία και πάνω από 40 εργασίες που έχουν δημοσιευτεί στα πιο σημαντικά διεθνή επιστημονικά περιοδικά με πολλές αναφορές στη διεθνή βιβλιογραφία. Η διδακτορική του διατριβή (1981) βραβεύτηκε με το βραβείο Sayers του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Το Δεκέμβριο του 2002, το βιβλίο του: "Η Δραχμή: Από τον Φοίνικα στο Ευρώ" βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών. Διατέλεσε Πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας (1992-1993) καθώς και Σύμβουλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Το 1996 εκλέγεται βουλευτής Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας. Το 2000 εκλέγεται βουλευτής Α' Αθηνών της Νέας Δημοκρατίας. Το Μάρτιο του 2004 εκλέγεται εκ νέου βουλευτής Α' Αθηνών και αναλαμβάνει Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών. Ο Γιώργος Αλογοσκούφης είναι παντρεμένος με τη Δίκα Αγαπητίδου με την οποία έχουν τρία παιδιά, τον Σπύρο, την Αθηναΐδα και τη Δανάη.

Ο Παναγιώτης Κορλίρας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946. Είναι απόφοιτος του Λεοντείου Λυκείου, πτυχιούχος του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (πρώην ΑΣΟΕΕ) και Διδάκτωρ Οικονομικών Επιστημών (Ph.D) του Πανεπιστημίου του Rochester, ΗΠΑ. Η εξειδίκευσή του ήταν στη μακροοικονομική και στη νομισματική θεωρία και πολιτική, ενώ κύρια συμβολή του στην επιστήμη υπήρξαν τα μακροοικονομικά υποδείγματα ανισορροπίας (disequilibrium macroeconomics). Έχει διδάξει ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Pittsburgh, ΗΠΑ, και στο Πανεπιστήμιο της Aix-Marseille, Γαλλία, ενώ από το 1978, είναι καθηγητής στο Τμήμα Οικονομικής Επιστήμης του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου τα τελευταία χρόνια διδάσκει Ιστορία Οικονομικών Θεωριών και Νομισματική Θεωρία. Έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους, καθώς και μονογραφίες και βιβλία, με πιο πρόσφατο τη Νομισματική Θεωρία (Αθήνα, 2000). Παράλληλα με την ακαδημαϊκή δραστηριότητα, έχει επίσης διατελέσει: Υποδιοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, Μέλος της Νομισματικής Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (χειρίστηκε τη συμμετοχή της Δραχμής στην Ευρωπαϊκή Νομισματική Μονάδα, την ECU), και επί επτά χρόνια Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Ιονικής Τράπεζας.

Ο Νίκος Παπαδάκης είναι επίκουρος καθηγητής εκπαιδευτικής πολιτικής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Έχει επίσης υπηρετήσει στη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, ενώ συνεργάζεται διδακτικά κι ερευνητικά με το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων (πρόγραμμα Ακαδημαϊκής Εξομοίωσης Εκπαιδευτικών), το Center for Research on Lifelong Learning (CRLL) του University of Stirling και το Καθολικό Πανεπιστήμιο της Mons (FUCAM). Εργάζεται επίσης ως επιστημονικός συνεργάτης στο Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ. Μελέτες του έχουν δημοσιευθεί σε ξένα και ελληνικά επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, το 1957. Αμέσως μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας, το Σεπτέμβριο του 1974, εισάγεται στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του συμμετείχε ενεργά στο φοιτητικό κίνημα και διετέλεσε μέλος του Συλλόγου Φοιτητών Νομικής και των Συμβουλίων της Φοιτητικής Ένωσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και της Εθνικής Φοιτητικής Ένωσης Ελλάδος. Αποφοίτησε από τη Νομική το 1978 και πραγματοποίησε τις μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού ΙΙ. Το 1980 αναγορεύθηκε Διδάκτωρ Νομικής στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου το 1984 εκλέχθηκε υφηγητής και στη συνέχεια καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου. Παράλληλα άσκησε το λειτούργημα του δικηγόρου στο Συμβούλιο της Επικρατείας και στον Άρειο Πάγο. Διετέλεσε, μεταξύ άλλων μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος, μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης και μέλος της Επιτροπής Τοπικής Ραδιοφωνίας (ανεξάρτητη αρχή αρμόδια για την εποπτεία των ραδιοφωνικών σταθμών). Ο Ευάγγελος Βενιζέλος έχει πάρει μέρος ως εισηγητής σε πολλά διεθνή συνέδρια, συμπόσια και άλλες συναφείς εκδηλώσεις. Είναι επίτιμος διδάκτορας νομικής του Πανεπιστημίου La Trobe της Μελβούρνης (Βικτώρια, Αυστραλία). Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει μεγάλο αριθμό βιβλίων και μελετών στο πεδίο του συνταγματικού δικαίου, της πολιτικής θεωρίας, της πολιτιστικής πολιτικής κ.ά. Τα τελευταία χρόνια το συγγραφικό του έργο, παράλληλα με την πολιτική του δραστηριότητα, έχει ως αντικείμενο την αναθεώρηση του Συντάγματος, την προοπτική του Ευρωπαϊκού Συντάγματος, τις σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας, το "ανοιχτό κόμμα" ως μορφή συλλογικού πολιτικού υποκειμένου της μεταβιομηχανικής εποχής, τον "Πολιτισμό των Πολιτισμών" ως απάντηση στη θεωρία της "σύγκρουσης των πολιτισμών", την σχέση "ελληνικότητας" και "δυτικότητας" κ.ά. Τον Οκτώβριο του 1993 εκλέχθηκε βουλευτής της Α' Περιφέρειας Θεσσαλονίκης. Εκλέχθηκε πάλι βουλευτής στις εκλογές του 1996 και στις εκλογές του 2000. Διετέλεσε Υφυπουργός Προεδρίας της Κυβέρνησης και Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, Υπουργός Τύπου και ΜΜΕ, Υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών, Υπουργός Δικαιοσύνης, Υπουργός Πολιτισμού και Υπουργός Ανάπτυξης (Ενέργειας, Βιομηχανίας, Εμπορίου, Τουρισμού και Τεχνολογίας). Το Νοέμβριο του 2001 έγινε για δεύτερη φορά Υπουργός Πολιτισμού. Ήταν επίσης μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑΣΟΚ. Είναι παντρεμένος από το 1980 με τη Βασιλική Μπακατσέλου, με την οποία έχει μία κόρη. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος ήταν ο εισηγητής της εκτεταμένης Αναθεώρησης του Ελληνικού Συντάγματος που άρχισε το 1996 και ολοκληρώθηκε τον Απρίλιο του 2001. Ιδιαίτερα πλούσιο είναι το νομοθετικό έργο του Ευάγελλου Βενιζέλου στους τομείς των μέσων ενημέρωσης, της δικαιοσύνης, της ενέργειας, του πολιτισμού κ.λ.π. Με εισήγηση του ψηφίστηκε μεταξύ άλλων ο βασικός νόμος για τα μέσα ενημέρωσης, ο νόμος για την απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, ο νέος νόμος για την προστασία των αρχαιοτήτων και εν γένει της πολιτιστικής κληρονομιάς κ.λ.π. Στο πεδίο της πολιτιστικής πολιτικής αξίζει να σημειωθεί η οργάνωση της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας ενόψει της Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας του 2004, με κεντρικό θέμα την αναζήτηση ενός "Πολιτισμού των Πολιτισμών". Με πρωτοβουλία του, μεταξύ άλλων, ιδρύθηκαν πολλοί νέοι πολιτιστικοί θεσμοί ενώ δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στη συνεργασία με διάφορα ξένα πανεπιστήμια για την ανάπτυξη των Ελληνικών σπουδών.

Ο Δημήτρης Ξενάκης είναι επιστηµονικός Συνεργάτης στη Βουλή των Ελλήνων και διδάσκει στο Τµήµα Πολιτικής επιστήµης του Πανεπιστηµίου Κρήτης (Π.Δ. 407/80). Σπούδασε Διεθνείς και Ευρωπαϊκές Πολιτικές στην Ελλάδα και την Αγγλία, ενώ για τη διδακτορική του διατριβή µε τίτλο "Transforming Regional Orders: The Helsinki and Barcelona Processes Compared" (Πανεπιστήµιο του Exeter, 2000), η Ελληνική Πανεπιστηµιακή Ένωση Ευρωπαϊκών Σπουδών του απένειµε το 2002 το Βραβείο Ευρωπαϊκών Μελετών. Έχει διατελέσει Ειδικός επιστήµων Διεθνών Σχέσεων και Διεθνών Οργανισµών στη Γραµµατεία Οικονοµικού Σχεδιασµού και Αµυντικών Επενδύσεων του Υπουργείου Εθνικής Άµυνας. Έχει επίσης διδάξει στο Πάντειο Πανεπιστήµιο και στην Εθνική Σχολή Δηµόσιας Διοίκησης, ενώ έχει εργαστεί ως Στρατηγικός Αναλυτής στο Ινστιτούτο Αµυντικών Αναλύσεων. Συνεργάζεται µε ερευνητικά ιδρύµατα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, και είναι µέλος διεπιστηµονικών δικτύων για τη µελέτη της Μεσογείου.

Ο Κώστας Α. Λάβδας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1964 και σπούδασε πολιτική επιστήμη, διοικητική επιστήμη και διεθνείς σχέσεις στην Ελλάδα, τη Βρετανία (L.S.E., Manchester) και τις Ηνωμένες Πολιτείες (M.I.T.). Είναι καθηγητής Ευρωπαϊκής Πολιτικής, Πρόεδρος του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Αναπληρωτής Διευθυντής του Κέντρου Πολιτικής Έρευνας και Τεκμηρίωσης (ΚΕΠΕΤ) του Πανεπιστημίου Κρήτης. Έχει διατελέσει, μεταξύ άλλων, καθηγητής στην Έδρα Ελληνικών και Ευρωπαϊκών Σπουδών "Κωνσταντίνος Καραμανλής" στη Fletcher School of Law and Diplomacy του Πανεπιστημίου Tufts της Μασαχουσέτης (ΗΠΑ), Senior Research Fellow στη London School of Economics, Αντιπρύτανης και Κοσμήτορας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Πριν εκλεγεί στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης, δίδαξε πολιτική ανάλυση και ευρωπαϊκή πολιτική σε πανεπιστήμια στη Βρετανία και τις ΗΠΑ καθώς επίσης και στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης της Αθήνας. Έχει λάβει μέρος σε διεθνή συνέδρια στην Ευρώπη, την Αμερική και την Ασία και έχει κληθεί ως ερευνητής ή για να δώσει διαλέξεις, μεταξύ άλλων, στο M.I.T., το L.S.E., το Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Tufts, το Κέντρο Ευρωπαϊκών Σπουδών του Harvard, το Πανεπιστήμιο της Catania και το Πανεπιστήμιο Humboldt του Βερολίνου. Τα ερευνητικά και διδακτικά ενδιαφέροντα του είναι στα πεδία της ευρωπαϊκής πολιτικής, της ελληνικής πολιτικής, της συγκριτικής ανάλυσης των οργανωμένων συμφερόντων και της εφαρμοσμένης πολιτικής θεωρίας. Είναι συγγραφέας των βιβλίων: "The Europeanization of Greece: Interest Politics and the Crises of Integration" (London/ New York: Macmillan, 1997), "Politics, Subsidies and Competition" (με Μ. Μενδρινού) (Cheltenham: Edward Elgar, 1999), "Δημιουργία και εξέλιξη της Ευρωπαϊκής Κοινότητας" (Πάτρα: Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, 2003), "Συμφέροντα και πολιτική: Οργάνωση συμφερόντων και πρότυπα διακυβέρνησης" (Αθήνα: Παπαζήσης, 2004), "Η πολιτική ανάμεσα στο δυνητικό και το οικείο: παρεμβάσεις και αναθεωρήσεις" (Αθήνα: Εκδόσεις Ι. Σιδέρης, 2010), "A Republic of Europeans: Civic Potential in a Liberal Milieu" (με Δ. Χρυσοχόου) (Cheltenham: Edward Elgar, 2011), "Αμερική: πολιτική ανάπτυξη, δημοκρατία και εξωστρέφεια στις Η.Π.Α." (Αθήνα: Παπαζήσης, 2012). Συγγραφέας πολλών κεφαλαίων σε διεθνείς και ελληνικούς συλλογικούς τόμους (π.χ., στους τόμους: "Privatization and Public Policy", "Republicanism in Theory and Practice", "Verbaende und Verbandssysteme in Europa", "The New Balkans", "Intercultural Dialogue and Citizenship", "Εισαγωγή στις Ευρωπαϊκές Σπουδές", "Παγκόσμια Ευρώπη", "Η Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ένωση", "Εκπαίδευση και Εκπαιδευτική Πολιτική", κ.ά.) καθώς επίσης και πλήθους δημοσιεύσεων σε κορυφαία διεθνή επιστημονικά περιοδικά (όπως European Journal of Political Research, West European Politics, Politics, Political Studies, Journal of Political and Military Sociology, κ.α.). Επιμελήθηκε τους συλλογικούς τόμους "Ευρωπαϊκή ενοποίηση και πολιτική θεωρία: Η πρόκληση του Ρεπουμπλικανισμού" (με Δ. Χρυσοχόου) (Αθήνα: Εκδόσεις Ι. Σιδέρης, 2004) και "Κατευθύνσεις στη μελέτη των διεθνών σχέσεων" (με Δ. Ξενάκη και Δ. Χρυσοχόου) (Αθήνα: Εκδόσεις Ι. Σιδέρης, 2010). Κριτής (referee) σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά (όπως "European Journal of Political Theory", "Journal of European Public Policy", "Ethnic and Racial Studies", "Political Studies", κ.α.) και ιδρύματα χρηματοδότησης της έρευνας. Διετέλεσε τακτικό μέλος του Δ. Σ. του Ελληνικού Κέντρου Ευρωπαϊκών Μελετών (ΕΚΕΜ) και του Κέντρου Εκπαιδευτικής Έρευνας (ΚΕΕ). Είναι μέλος της Ακαδημίας Πολιτικής Επιστήμης της Νέας Υόρκης και της Βρετανικής Εταιρείας Πολιτικών Επιστημών. Μέλος της συντακτικής επιτροπής του επιστημονικού περιοδικού "Τετράδια Πολιτικής Επιστήμης".

Η Ηρώ Νικολακοπούλου - Στεφάνου είναι Καθηγήτρια ευρωπαϊκού κοινωνικού δικαίου και κοινωνικής πολιτικής στο Γενικό Τμήμα Δικαίου του Παντείου Πανεπιστημίου, όπου είναι κάτοχος ευρωπαϊκής έδρας Jean Monnet. Είναι μέλος πολλών επιστημονικών εταιρειών (ΕΔΕΚΑ, ΕΠΕΕΣ, ΕΚΕΜΕ) και Αντιπρόεδρος της Επιστημονικής Εταιρείας Κοινωνικής Ασφάλειας (ΕΕΚΑ). Συμμετέχει σε πολυάριθμα διεθνή ερευνητικά δίκτυα και είναι αναπληρωτής εθνικός εκπρόσωπος στο Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Κοινωνικής Ασφάλειας. (EISS). Στις δημοσιεύσεις της περιλαμβάνονται οι εξής μονογραφίες: "Οι συνέπειες του διαζυγίου" (Διδ. διατριβή), εκδ. Αφών Π. Σάκκουλα, 1986. - "Σύγκλιση συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης στη Δυτική Ευρώπη" εκδ. Ι. Σιδέρη, 1992. - "Πολιτικές απασχόλησης στην Ευρωπαϊκή Ένωση", εκδ. Παπαζήση, 1997. Στις αρχές του 2002 εκδίδεται η μονογραφία της με θέμα "Πολιτικές φαρμάκου στην Ευρωπαϊκή Ένωση".

Ο Δημήτρης Ν. Χρυσοχόου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1970. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στην Αθήνα, στο LSE (ΜSc) και στο Reading (PhD). Είναι αναπληρωτής καθηγητής της Διεθνούς Οργάνωσης στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης. Έχει διατελέσει Reader στο Πανεπιστήμιο Exeter, επιστημονικός διευθυντής στο Ινστιτούτο Αμυντικών Αναλύσεων του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, επισκέπτης καθηγητής στο Πάντειο και στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Visiting Fellow στο Center of International Studies του Cambridge και στο European Institute του LSE και Visiting Scholar στο Institute on Western Europe του Columbia. Έχει διδάξει στο LSE, στο Reading, στο Portsmouth, στο Birkbeck College και στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης. Τα ενδιαφέροντά του είναι στο πεδίο της διεθνούς θεωρίας. Έχει γράψει αρκετά βιβλία.

Ο Νίκος Μ. Χριστοδουλάκης γεννήθηκε το 1952 στην Κρήτη και σπούδασε αρχικά στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Ως φοιτητής έλαβε ενεργό μέρος στο αντιδικτατορικό κίνημα -ήταν μέλος της συντονιστικής επιτροπής κατάληψης του Πολυτεχνείου το 1973- και στη μεταπολίτευση υπήρξε στέλεχος της ανανεωτικής αριστεράς. Μετά το 1980 συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ, από το οποίο έλαβε διδακτορικό δίπλωμα και εργάστηκε στο Τμήμα Εφαρμοσμένων Οικονομικών έως το 1986. Στην συνέχεια εργάστηκε ως ερευνητής στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας, στο Ινστιτούτο Tinbergen του Άμστερνταμ και το London Business School, ενώ διετέλεσε επισκέπτης-καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Καρόλου της Πράγας και στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Την τριετία 1992-95 είχε εκλεγεί Αντιπρύτανης στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο. Έχει δημοσιεύσει πολλές εργασίες και άρθρα σε διεθνή περιοδικά για θέματα οικονομικής πολιτικής, διακυμάνσεων και ανάπτυξης, καθώς και δύο βιβλία ("Το νέο τοπίο της ανάπτυξης", 1998, "Το εκκρεμές της σύγκλισης", 2006). Την περίοδο 1993-96 διετέλεσε Γενικός Γραμματέας Έρευνας και Τεχνολογίας και αργότερα οικονομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού κ. Κ. Σημίτη. Τον Σεπτέμβριο του 1996 ορίστηκε Υφυπουργός Οικονομικών αρμόδιος για τον προϋπολογισμό και την διαχείριση του δημόσιου χρέους, κατά την κρίσιμη περίοδο ένταξης της Ελλάδος στην ΟΝΕ. Στην διάρκεια της θητείας του εφαρμόστηκαν νέα μισθολόγια για όλο τον δημόσιο τομέα και ιδρύθηκε ο Οργανισμός Περίθαλψης Δημοσίων Υπαλλήλων και Συνταξιούχων. Εκσυγχρονίστηκε η αγορά ομολόγων και εισήχθησαν νέα εργαλεία ενεργού διαχείρισης του δημόσιου χρέους με αποτέλεσμα την μείωση του κατά 10% του ΑΕΠ σε μια τριετία. Τον Απρίλιο του 2000 ορίστηκε Υπουργός Ανάπτυξης με αρμοδιότητα τους τομείς Ενέργειας, Βιομηχανίας, Τουρισμού, Εμπορίου και Έρευνας. Στη διάρκεια της θητείας του αναβαθμίστηκαν οι αρμοδιότητες της Επιτροπής Ανταγωνισμού, χορηγήθηκαν οι πρώτες άδειες ιδιωτών παραγωγών ηλεκτρισμού, απελευθερώθηκε ο ξενοδοχειακός τομέας στην Αθήνα, άλλαξε το πλαίσιο βιομηχανικής δραστηριότητας στην Αττική και ξεκίνησε η οικιακή και εμπορική χρήση φυσικού αερίου στις μεγάλες πόλεις. Τον Οκτώβριο 2001 ανέλαβε Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών έως τις εκλογές του Μαρτίου 2004. Κατά το δεύτερο εξάμηνο του 2002 προήδρευσε στην Ομάδα Υπουργών της Ευρωζώνης (Eurogroup). Διετέλεσε βουλευτής και μέλος της Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ μεταξύ 2004-2007. Σήμερα είναι καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΑΣΟΕΕ) και Research Associate στο LSE.

Η Άννα Διαμαντοπούλου γεννήθηκε στην Κοζάνη το 1959. Σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Περιφερειακή Ανάπτυξη. Ξεκίνησε τη πολιτική της σταδιοδρομία ως Νομάρχης Καστοριάς το 1985. Κατά τη διάρκεια της πολιτικής της σταδιοδρομίας ανέλαβε πολλές και ποικίλες πολιτικές θέσεις. Έχει διατελέσει Επίτροπος στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αρμόδια για την Απασχόληση και τις Κοινωνικές Yποθέσεις (1999-2004). Έχει επίσης διατελέσει Υφυπουργός Aνάπτυξης, Βουλευτής Νομού Κοζάνης, Γενική Γραμματέας Bιομηχανίας, Νέας Γενιάς και Λαϊκής Επιμόρφωσης, Πρόεδρος του ΕΟΜΜΕΧ και Νομάρχης Καστοριάς. Στις εκδολές της 7η Μαρτίου 2004 εξελέγη βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας και ανέλαβε συντονίστρια για θέματα Εθνικής Άμυνας και εξωτερικών υποθέσεων. Τον Οκτώβρη του 2009 επανεκλέγεται βουλευτής Α' Αθήνας και αναλαμβάνει τα καθήκοντα Υπουργού Παιδείας Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων. Είναι μέλος του Εθνικού Συμβουλίου (Κεντρική Επιτροπή) του ΠΑΣΟΚ από το 1990. Έχει τιμηθεί με το παράσημο του Τάγματος της Λεγεώνας της Τιμής από τον Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας για την προσφορά της στην κοινωνική πολιτική της Ευρώπης. Είναι παντρεμένη και έχει ένα γιο.

Ο Θεόδωρος Κ. Πελαγίδης είναι καθηγητής οικονομικής ανάλυσης στο Πανεπιστήμιο Πειραιά. Ήταν επίκουρος καθηγητής Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και έχει διδάξει επίσης ως επισκέπτης επικ. καθηγητής στο Π.Σ.Ε. "Διαχείριση Ανθρωπίνων Πόρων και Διοίκηση" του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει διατελέσει ερευνητής SPES των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στο Πανεπιστήμιο Paris VIII και P.D. Fellow στο Center for European Studies, στο Πανεπιστήμιο Harvard. Στις τελευταίες του διεθνείς δημοσιεύσεις περιλαμβάνονται το βιβλίο "Welfare State and Democracy in Crisis" (with L. Katseli and J. Milios, Ashgate Publ.) καθώς και άρθρα στα περιοδικά "Challenge", "The Magazine of Economic Affairs", "Industrial Relations", "Economy and Society", "Review of International Studies", "Cambridge Journal of Economics" κ.λπ.

Ο Ναπολέων Μαραβέγιας γεννήθηκε το 1955 στη Βουδαπέστη και μεγάλωσε στην Κεφαλονιά. Σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές του στη Γαλλία (Grenoble) με υποτροφία της ΑΤΕ και του Ιδρύματος Ωνάση, όπου απέκτησε το D.E.A. στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Ολοκλήρωση και το Doctorat d' Etat στην Οικονομική Επιστήμη με Άριστα (1983). Δίδαξε για δύο χρόνια στο Πανεπιστήμιο της Grenoble (Μακροοικονομική) και αφού εκπλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις, προσελήφθη για μικρό διάστημα ως ειδικός συνεργάτης του Υπουργείου Γεωργίας. Στη συνέχεια εργάστηκε για τέσσερα χρόνια (1985-1989) ως ερευνητής στο Ίδρυμα Μεσογειακών Μελετών με Επιστημονικό Υπεύθυνο τον καθηγητή κ. Τ. Γιαννίτση και αντικείμενο τις επιπτώσεις της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης στην ελληνική οικονομία. Το 1989 εξελέγη επίκουρος καθηγητής, στη συνέχεια αναπληρωτής καθηγητής (1993) και καθηγητής (1997), στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών όπου διδάσκει μέχρι σήμερα Πολιτική Οικονομία, Αγροτική Πολιτική και Οικονομικά της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης. Επίσης, από το 1989 μέχρι το 1996 υπήρξε επισκέπτης καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών στο πλαίσιο του μαθήματος "Θεωρία και Πολιτική της Περιφερειακής Ανάπτυξης". Σήμερα, είναι καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας και Ευρωπαϊκής Οικονομικής Ολοκλήρωσης στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης. Έχει πάρει μέρος σε δεκάδες επιστημονικά συνέδρια με δημοσιευμένες εισηγήσεις. Έχει κληθεί να δώσει διαλέξεις σε όλα σχεδόν τα ελληνικά πανεπιστήμια, καθώς και στα ξένα πανεπιστήμια του Montpellier, της Valencia και της Οξφόρδης. Από το 1993 είναι κάτοχος μίας Ευρωπαϊκής Έδρας Jean Monnet στην Ευρωπαϊκή Οικονομία, από το σύνολο 4 παρόμοιων εδρών που έχει χορηγήσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα ελληνικά πανεπιστήμια, ενώ ήταν και Επιστημονικός Υπεύθυνος πολλών ελληνικών και ευρωπαϊκών προγραμμάτων. Παράλληλα είναι: - Μέλος του ΔΣ της Ελληνικής Πανεπιστημιακής Ένωσης (1993-1998) - Μέλος Διεθνών Επιστημονικών Δικτύων (RAFAC, NATURA, κ.ά.) - Μέλος Συντακτικών Επιτροπών τριών Επιστημονικών Περιοδικών (Επιθεώρηση Αγροτικής Οικονομίας, Επιθεώρηση Αστικών και Περιφερειακών Μελετών, Επιθεώρηση Αγροτικής Έρευνας) - Μέλος ΔΣ του Εθνικού Ιδρύματος Αγροτικής Έρευνας (ΕΘΙΑΓΕ) - Μέλος του Επιστημονικού Συμβουλίου του Ελληνικού Κέντρου Ευρωπαϊκών Μελετών (ΕΚΕΜ).

Ο Δημήτρης Ξενάκης είναι επιστηµονικός Συνεργάτης στη Βουλή των Ελλήνων και διδάσκει στο Τµήµα Πολιτικής επιστήµης του Πανεπιστηµίου Κρήτης (Π.Δ. 407/80). Σπούδασε Διεθνείς και Ευρωπαϊκές Πολιτικές στην Ελλάδα και την Αγγλία, ενώ για τη διδακτορική του διατριβή µε τίτλο "Transforming Regional Orders: The Helsinki and Barcelona Processes Compared" (Πανεπιστήµιο του Exeter, 2000), η Ελληνική Πανεπιστηµιακή Ένωση Ευρωπαϊκών Σπουδών του απένειµε το 2002 το Βραβείο Ευρωπαϊκών Μελετών. Έχει διατελέσει Ειδικός επιστήµων Διεθνών Σχέσεων και Διεθνών Οργανισµών στη Γραµµατεία Οικονοµικού Σχεδιασµού και Αµυντικών Επενδύσεων του Υπουργείου Εθνικής Άµυνας. Έχει επίσης διδάξει στο Πάντειο Πανεπιστήµιο και στην Εθνική Σχολή Δηµόσιας Διοίκησης, ενώ έχει εργαστεί ως Στρατηγικός Αναλυτής στο Ινστιτούτο Αµυντικών Αναλύσεων. Συνεργάζεται µε ερευνητικά ιδρύµατα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, και είναι µέλος διεπιστηµονικών δικτύων για τη µελέτη της Μεσογείου.

Ο Θεόδωρος Κ. Πελαγίδης είναι καθηγητής οικονομικής ανάλυσης στο Πανεπιστήμιο Πειραιά. Ήταν επίκουρος καθηγητής Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και έχει διδάξει επίσης ως επισκέπτης επικ. καθηγητής στο Π.Σ.Ε. "Διαχείριση Ανθρωπίνων Πόρων και Διοίκηση" του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει διατελέσει ερευνητής SPES των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στο Πανεπιστήμιο Paris VIII και P.D. Fellow στο Center for European Studies, στο Πανεπιστήμιο Harvard. Στις τελευταίες του διεθνείς δημοσιεύσεις περιλαμβάνονται το βιβλίο "Welfare State and Democracy in Crisis" (with L. Katseli and J. Milios, Ashgate Publ.) καθώς και άρθρα στα περιοδικά "Challenge", "The Magazine of Economic Affairs", "Industrial Relations", "Economy and Society", "Review of International Studies", "Cambridge Journal of Economics" κ.λπ.