Ο Ορχάν Παμούκ γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1952. Σπούδασε αρχιτεκτονική και δημοσιογραφία, πολύ γρήγορα όμως αφιερώθηκε στη λογοτεχνία. Το 1978 σε ηλικία εικοσιέξι μόλις ετών δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημα "Cevdet Bey ve Ogullari" ("Τζεβντέτ Μπέης και Υιοί"), ένα ογκώδες έργο εξακοσίων είκοσι σελίδων, στο οποίο αφηγείται, μέσα από την ιστορία τριών γενεών μιας οικογένειας τούρκων εμπόρων, τη δημιουργία της τουρκικής αστικής τάξης και έμμεσα της σύγχρονης Τουρκίας (κίνημα των Νεοτούρκων 1908 - στρατιωτικό πραξικόπημα 1971). Το μυθιστόρημα αυτό βραβεύτηκε το 1979 στο διαγωνισμό μυθιστορήματος των εκδόσεων Μιλλιέτ. Το βιβλίο αυτό εκδόθηκε το 1982 και την επόμενη χρονιά πήρε το βραβείο μυθιστορήματος Ορχάν Κεμάλ. Ακολούθησαν το 1983 το "Sessiz Ev" ("Το σπίτι της σιωπής"), το 1985, το "Beyaz Kale" ("Λευκό κάστρο") και το 1990 το "Kara Kitap" ("Μαύρο βιβλίο"). Στα έργα αυτά ο συγγραφέας δίνει εικόνες μιας κοινωνίας που προσπαθεί να βρει το πρόσωπό της ακροβατώντας στο γεωγραφικό και πολιτιστικό όριο δύο κόσμων. Η εκδυτικοποίηση της τουρκικής κοινωνίας με τη σύσταση του σύγχρονου τουρκικού κράτους και την άνοδο της τουρκικής αστικής τάξης, η έννοια της ατομικότητας και το θέμα της ιστορίας είναι θέματα που απασχολούν έντονα το συγγραφέα. Έχει τιμηθεί με πολλά λογοτεχνικά βραβεία στη χώρα του και τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 50 γλώσσες. Το 2005, και ενώ αντιμετώπιζε προβλήματα στη χώρα του εξαιτίας του ό,τι αναφέρθηκε δημόσια στη γενοκτονία των Αρμενίων, τιμήθηκε με το βραβείο Ειρήνης των Γερμανών βιβλιοπωλών στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου της Φραγκφούρτης. Το 2006 τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του, σύμφωνα με την ανακοίνωση της Σουηδικής Ακαδημίας, καθώς "αναζητώντας τη μελαγχολική ψυχή της γενέθλιας πόλης του, ανακάλυψε καινούργια σύμβολα για τη σύγκρουση και τη συνύφανση των πολιτισμών".

Γεννήθηκε το 1949 στην Κωνσταντινούπολη της Τουρκίας. Σπούδασε οικονομικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης (έως το 1971). Από το 1995, ο Θάνος Ζαράγκαλης είναι μεταφραστής λογοτεχνικών έργων (από τα τουρκικά στα ελληνικά και αντίστροφα), μεταξύ άλλων των Atilgkan Yusuf, Sampachattin Ali Bouquet Ouzouner, Τhun Kiretitsi, Esmachan Aikol, Recha Tsamouroglou και Γιώργου Λογοθέτη.

Γεννημένος το 1928, ο Αρά Γκιουλέρ ονομάστηκε "το μάτι της Πόλης". Το 1958 εργάζεται ως φωτογραφικός ρεπόρτερ των περιοδικών "Time", "Life", "Paris Match", και "Dr. Stern". Μετά τη γνωριμία του, το 1961, με τον Henri Cartier-Bresson συνδέεται με το πρακτορείο Magnum. Την ίδια χρονιά το αγγλικό περιοδικό "Photography Annual" τον ορίζει ως έναν από τους επτά καλύτερους φωτογράφους του κόσμου. Το 1962 κερδίζει τον διάσημο τίτλο τού "Master of Leica" και, το 1979, παίρνει το πρώτο βραβείο ρεπορτάζ του Συλλόγου των τούρκων δημοσιογράφων. Το 1999, του απονέμεται στην Τουρκία ο τίτλος του "Φωτογράφου του αιώνα". Ο Αρά Γκιουλέρ έχει επίσης φωτογραφίσει πολλές προσωπικότητες, μεταξύ άλλων, του Ουίνστον Τσώρτσιλ, Ίντιρα Γκάντι, Άλφρεντ Χίτσκοκ, Σαλβαντόρ Νταλί, Πάμπλο Πικάσσο. Ζει και εργάζεται στην Πόλη.