Ο Πωλ Βαλερύ (1871-1945) γεννήθηκε στο Μονπελιέ, όπου σπούδασε νομικά, και πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα με το ποίημα "Νάρκισσος". Το 1892 έρχεται στο Παρίσι, όπου αναλίσκεται σε επιστημονικές, κυρίως, μελέτες (λογοτεχνικά, το 1894 είναι η χρονιά του "Μια βραδιά με τον κύριο Τεστ"). Επανέρχεται στην ποίηση και το 1917 δημοσιεύει τη "Νεαρή μοίρα", συμβολικό ποίημα που τον κάνει διάσημο. Στην ίδια κοίτη, θ' ακολουθήσουν το "Θαλασσινό κοιμητήρι", ο δεύτερος "Νάρκισσος", οι "Κλάδοι της νίκης" κ.ά. ποιήματα λεπτόηχου συμβολισμού. Γίνεται μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας το 1925. Τα πεζογραφήματα του (μεταξύ άλλων, "Η ψυχή και ο χορός", 1925, "Ευπαλίνος", 1925) και οι στοχασμοί του (μια σειρά από δοκίμια, όπως οι "Ματιές στον σύγχρονο κόσμο", και σημειώσεις εργασίας όπως αυτές των "Τετραδίων") έχουν ως κύριο άξονα την πολλαπλότητα του εγώ, του ανεξάντλητου και πολυπρισματικού εγώ, ιδωμένου μέσα από τον μεγεθυντικό φακό ενός πνεύματος ασκημένου και οξυμένου στο έπακρο.

Ο Ιωάννης-Ανδρέας Βλάχος γεννήθηκε το 1947 στο Παρίσι. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στην Αθήνα και στο Παρίσι, και εργάζεται στο Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού. Έχει μεταφράσει στα γαλλικά τις "Ωδές" του Ανδρέα Κάλβου (συνέκδοση Ίνδικτος - L' Age d'Homme, Κρατικό Βραβείο 1998), και στα ελληνικά ποιήματα του Πωλ Βαλερύ και άλλων Γάλλων ποιητών. Το πανεπιστήμιο του Μονπελλιέ έχει εκδώσει δύο εκτενείς μελέτες του με αντικείμενο τις σχέσεις του Π. Βαλερύ με την αρχαία ελληνική αρχιτεκτονική και την ελληνική μυθολογία ("Revue des etudes Valeryennes", Universite Paul Valery), μία από τις οποίες έχει κυκλοφορήσει και στην Ελλάδα ("Ο Πωλ Βαλερύ και ο Παρθενώνας", εκδ. Ίνδικτος). Για τις εργασίες του αυτές η Γαλλική κυβέρνηση τον τίμησε πρόσφατα με το παράσημο του Ιππότη Γραμμάτων και Τεχνών. Έχει επίσης ασχοληθεί με την ομηρική Οδύσσεια ως πηγή έμπνευσης του Γάλλου συγγραφέα Αντρέ Ζιντ (περιοδικό Ίνδικτος, τεύχος 9). Με τα ομηρικά έπη ασχολείται συστηματικά από τρεις περίπου δεκαετίες. Το βιβλίο "Όμηρος και Λέσβος" αποτελεί το πρώτο από μια σειρά μελετών του, προϊόν της πολύχρονης αυτής ενασχόλησης με το ομηρικό έργο, οι οποίες εστιάζονται στην εξιχνίαση των στενότατων σχέσεων του κορυφαίου ποιητή της αρχαιότητας με την ευρύτερη περιοχή του βορειο-ανατολικού Αιγαίου και ειδικότερα με τη Λέσβο.