Ποιος θα μας ξυπνήσει
εδώ που είμαστε
σαν αδέλφια
στο πρώτο κλάμα;

Αν ήταν η πόρτα κλειδωμένη...

"...Ο Μεθόδιος έστρεψε την προσοχή του αδελφού του στις τέσσερεις στάμνες που βρίσκονταν στο παράθυρο του κελιού τους, αλλά απ' έξω, απ' την άλλη πλευρά των κάγκελων.
...Αν ήταν η πόρτα κλειδωμένη πώς θα έπαιρνες μια απ' αυτές τις στάμνες;... ρώτησε. Ο Κύριλλος έσπασε μια στάμνα, πέρασε τα κομμάτια ένα ένα μέσα από τα κάγκελα στο κελί και ξανακόλλησε τη στάμνα με σάλιο και άργιλο από το δάπεδο κάτω από τα πόδια του. Το ίδιο έκαναν και με τη σλαβική γλώσσα, την έσπασαν σε κομμάτια, την έβαλαν μέσα από τα κάγκελα των κυριλλικών γραμμάτων στα στόματά τους και κόλλησαν τα κομμάτια με το σάλιο τους και την ελληνική άργιλο κάτω από τις πατούσες τους..." Ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος είναι, εξάλλου, εκτός από δημιουργοί της σλαβικής γραφής, και οι πρώτοι ποιητές που στιχούργησαν στη γλώσσα αυτή. Η πόρτα που υποθετικά κλείδωσαν δεν έκλεισε ποτέ. Η λίγη ελληνική άργιλος στα πόδια τους έγινε η απαρχή και η κοιτίδα ενός νέου πολιτισμού που εκλαμβάνει τη γη των Ρωμιών σαν το νότιο σπίτι του.
Ένας Σέρβος ποιητής που νιώθει την ανάγκη να γράφει στα ελληνικά ανοίγει κι αυτός μια πόρτα που σβήνει τα σύνορα της μητρικής γλώσσας:

Η μητέρα μου με τρομάζει στον ύπνο μου· την
ακούω να προσεύχεται και τον πατέρα μου να λέει
φρονείν όσια. Πότε άκουσα για πρώτη φόρα ελληνικά;
Ακόμα τρέχει εκείνο το ροδάκινο στο πηγούνι μου
που πήγε να το σκουπίσει σε μια παραλία στον Όλυμπο
που πήγαμε διακοπές.
Διακοπές. Ακόμα νέα. Μια μελωδία ροδάκινο. Σαν
στη ψυχή μου, μέσα. Λες και γεννήθηκα με τους πελασγούς
να περνάνε οι προσευχές.

Μετανάστευσε στην Ελλάδα όταν ξέσπασε στη χώρα του ο πιο παράλογος πόλεμος. Μια νέα ενωμένη Ευρώπη με υπόγειες πόρτες... Επιστρατεύτηκαν οι θρησκείες, οι εθνικισμοί, ο νόμος του σάπιου μήλου. Στις 13/07/1991 πέρασε λοιπόν τα σύνορα με τουριστική βίζα διάρκειας τριών μηνών με το παλιό λάντα που οδηγούσε ο πατέρας του. Έμεινε να κάνει διακοπές μέχρι να τελειώσει ο πόλεμος και τα λεφτά.
Μια νύχτα, 19 χρονών, έμαθε πως ο διάβολος είναι αυτός που διαβάλλει και λίγο αργότερα παρέλυσε στον ύπνο του από φόβο. Είδε στο όνειρό του ένα γατί που, αντί για πατούσα του αριστερού μπροστινού ποδαριού του, είχε ένα χεράκι που κρατούσε μολύβι κι έγραφε τα πιο ωραία ποιήματα που θα έβρισκε το πρωί.