Γεννήθηκε στη Μπανγκόκ και μεγάλωσε στην Κον Καέν της βορειανατολικής Ταϊλάνδης. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Πανεπιστήμιο της Κον Καέν και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Σκηνοθεσία στη Σχολή του Ινστιτούτου Τεχνών του Σικάγο. Το 1994 ξεκίνησε τη δημιουργική του πορεία με μικρού μήκους ταινίες και βίντεο, ενώ το 2000 ολοκλήρωσε την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία. Από το 1998 δημιουργεί βιντεοεγκαταστάσεις και συμμετέχει σε αναρίθμητες εκθέσεις. Τα έργα του συχνά χαρακτηρίζονται από μη γραμμική αφήγηση και παρουσιάζουν αισθητά χαλαρή δομή, ενώ καταπιάνονται δεξιοτεχνικά με προσωπικά και πολιτικά ζητήματα. Μέσω της εταιρείας Kick the Machine, που ίδρυσε το 1999, επεδίωξε να προωθήσει πειραματικές, ανεξάρτητες ταινίες, παραμένοντας στις παρυφές της εμπορικής ταϊλανδικής κινηματογραφικής βιομηχανίας. Τα καλλιτεχνικά πρότζεκτ και οι μεγάλου μήκους ταινίες του εδραίωσαν διεθνώς τη φήμη του και του απέφεραν πολλά βραβεία σε κινηματογραφικά φεστιβάλ, συμπεριλαμβανομένων και τριών βραβείων στο Φεστιβάλ Καννών. Το 2005, το Υπουργείο Πολιτισμού της Ταϊλάνδης του απένειμε το Βραβείο Silpatorn που αποτελεί μία από τις σημαντικότερες βραβεύσεις για εικαστικούς καλλιτέχνες στη χώρα. Το 2008, έγινε ο πρώτος καλλιτέχνης που βραβεύτηκε στην 55η Έκθεση Carnegie International των HΠA. Την ίδια χρονιά, το Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας του απένειμε το μετάλλιο του Ιππότη της Τάξης των Τεχνών και των Γραμμάτων (Chevalier de l’Οrdre des Arts et des Lettres). Η ταινία του "Σύνδρομα κι ένας αιώνας", που ολοκληρώθηκε στα τέλη του 2006, ήταν η πρώτη ταϊλανδική ταινία που συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Βενετίας. Ύστερα από ανάθεση του Οίκου Louis Vuitton, ο Απίτσατπονγκ ανέλαβε να γυρίσει μια μικρού μήκους ταινία με τίτλο Vampire, η οποία παρουσιάστηκε στο Espace Louis Vuitton στο Παρίσι. Ο Απίτσατπονγκ ήταν ένας από τους 20 καλλιτέχνες και σκηνοθέτες στους οποίους ανατέθηκε από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα η δημιουργία ταινίας μικρού μήκους με αφορμή την 60η Επέτειο από την Παγκόσμια Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Το 2009, το Μουσείο Κινηματογράφου της Αυστρίας εξέδωσε μια μονογραφία στα αγγλικά για το σύνολο του έργου του. Η τελευταία του δουλειά, "Primitive", αποτελείται από μια μεγάλη βιντεοεγκατάσταση, δύο μικρού μήκους ταινίες, έναν κατάλογο και μια μεγάλου μήκους ταινία με τίτλο "Ο θείος Μπούνμι θυμάται τις προηγούμενες ζωές του". Η ταινία απέσπασε το Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών 2010 κι έγινε η πρώτη ταινία από τη νοτιανατολική Ασία (και η 7η από την Ασία) που λαμβάνει το σημαντικό αυτό κινηματογραφικό βραβείο. Ζει και εργάζεται στην Τσιανγκμάι της Ταϊλάνδης.

Ο Λευτέρης Αδαμίδης είναι κριτικός κινηματογράφου, μέλος της ΠΕΚΚ και καλλιτεχνικός διευθυντής του τμήματος "Ημέρες Ανεξαρτησίας" του ΦΚΘ.

Ο Νίκος Σαββάτης δημοσιεύει θεωρητικά δοκίμια για τον κινηματογράφο και τη μουσική από το 1975 (περιοδικό "Σύγχρονος Κινηματογράφος"). Σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης έχει επιμεληθεί συλλογικούς τόμους αφιερωμένους σε σκηνοθέτες ή σε εθνικές κινηματογραφίες (Ναγκίσα Όσιμα, Κεν Λόουτς, Ερίκ Ρομέρ, Φριτς Λανγκ, Αμπάς Κιαροστάμι, Χου Χσιάο-Χσιέν, Βραζιλιάνικος κινηματογράφος, Μίκιο Ναρούσε, Ουσμάν Σεμπέν, κ.ά.). Επίσης έχει εργαστεί ως ραδιοφωνικός παραγωγός, σεναριογράφος και σκηνοθέτης μιας ταινίας μεγάλου μήκους. Από το 1994 ως το 2001 δίδαξε κινηματογράφο στο Θεατρικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Πατρών.

Ο Λευτέρης Αδαμίδης είναι κριτικός κινηματογράφου, μέλος της ΠΕΚΚ και καλλιτεχνικός διευθυντής του τμήματος "Ημέρες Ανεξαρτησίας" του ΦΚΘ.