Η Ευγενία Χατζίκου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε σκηνοθεσία, υποκριτική, γαλλική φιλολογία και μουσική, και ειδικεύθηκε στην τηλεόραση, υπότροφος στις Βρυξέλλες. Το 1972 ιδρύει το Σπουδαστήριο Τέχνης. Η δραματική σχολή υπό την επωνυμία της, κατατάσσεται στην Γ' βαθμίδα εκπαίδευσης και γίνεται ανωτέρα. Η σχολή κινηματογράφου και τηλεόρασης υπό την επωνυμία της βραβεύεται στο Μόναχο από ειδική επιτροπή καθηγητών επειδή έχει παρουσιάσει σημαντική πρόοδο χωρίς κρατική ή άλλη υποστήριξη. Η Ευγενία Χατζίκου έχει βραβείο σεναρίου σε διαγωνισμό της ΕΡΤ με πρόεδρο τον Ιάκωβο Καμπανέλη. Έχει σκηνοθετήσει 50 παραστάσεις χωρίς κερδοσκοπικό χαρακτήρα με τις δύο ομάδες που λειτουργούσαν στη σχολή της και έχουν κερδηθεί βραβεία ερμηνείας, θεατρικού έργου και παρουσίασης. (Φεστιβάλ Ιθάκης). Έχει σκηνοθετήσει τρεις ταινίες που προβλήθηκαν στην κρατική τηλεόραση ("Το αγγελούδι μας", με θέμα την έκτρωση, "Γένους θηλυκού", με θέμα τη σημερινή θέση της γυναίκας και "Μικ-μηκ", με θέμα θεματολογική και μορφική ανάπτυξη της μικρού μήκους ταινίας στην Ευρώπη). Από το 1972 διδάσκει συνεχώς υποκριτική, αυτοσχεδιασμό και κινηματογράφο στις δύο υπό την επωνυμίας της σχολές. Έχει μεταφράσει 15 βιβλία με θέματα σχετικά με το αντικείμενο του θεάματος για γνωστούς εκδοτικούς οίκους: "Ο κινηματογράφος" του Ανρί Αζέλ, εκδόσεις "Φέξη". "Η γλώσσα του κινηματογράφου" και "Σουρεαλισμός στον κινηματογράφο", το πρώτο του Μαρσέλ Μαρτέν, το δεύτερο του Άδωνι Κύρου για τις εκδόσεις "Κάλβος", "Οι σταρ" του Έντγκαρ Μορέν για τις εκδόσεις "Παϊρίδη", "Η τεχνική του κινηματογράφου" του Λο Ντύκα για τις εκδόσεις "Ζαχαρόπουλου", "Το μονταζ" του Ρότζερ Κρίτεντεν για τις εκδόσεις "Καστανιώτη" και άλλα.

Ο Παντελής Βούλγαρης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 23 Οκτωβρίου του 1940. Το 1960 γράφτηκε στη Σχολή Σταυράκου για να σπουδάσει κινηματογράφο, ενώ από το 1961 μέχρι το 1965 εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη σε 35 ταινίες της Φίνος Φιλμ. Το 1965 παρουσίασε την πρώτη του ταινία μικρού μήκους, τον "Κλέφτη", και την επόμενη χρονιά την επίσης μικρού μήκους "Τζίμης ο Τίγρης". Το 1971 γύρισε το ντοκιμαντέρ "Ο χορός των τράγων" και την ίδια χρονιά μοντάρισε στο Παρίσι την αντιδικτατορική ταινία "Ce n'est qu' un debut..." Το 1972 ολοκλήρωσε την ταινία μεγάλου μήκους "Το προξενιό της Άννας", που σημείωσε μεγάλη καλλιτεχνική επιτυχία τόσο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης όσο και στο εξωτερικό. Την επόμενη χρονιά, μετά από πρόταση του Μάνου Χατζιδάκι, γύρισε τον "Μεγάλο Ερωτικό", μια ποιητική μεταφορά στη μεγάλη οθόνη του ομώνυμου δίσκου. Το 1974 εξορίστηκε από τη χούντα στη Γυάρο. Το 1975 σκηνοθέτησε το πρώτο τηλεοπτικό του ντοκιμαντέρ με τίτλο "Οι ψάλτες", ενώ το 1976 συμμετείχε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με την ταινία "Χάππυ Νταίη". Την ίδια χρονιά γύρισε για την τηλεόραση το ντοκιμαντέρ "Κάρολος Κουν" και την επόμενη μια σειρά έξι επεισοδίων με τίτλο "Κείμενα της Μεγάλης Εβδομάδας", με την Έλλη Λαμπέτη. Το 1978 γύρισε επτά ντοκιμαντέρ για τη σειρά "Εικόνες από τη Βόρεια Ελλάδα". Την ίδια χρονιά ξεκίνησε την προετοιμασία της ταινίας "Ελευθέριος Βενιζέλος 1910-1927" και σκηνοθέτησε για πρώτη φορά στο θέατρο. Το 1980 ολοκληρώθηκε ο "Ελευθέριος Βενιζέλος", που όμως δίχασε κριτικούς και κοινό, με αποτέλεσμα ο Π. Βούλγαρης να αποσυρθεί προσωρινά από τον κινηματογράφο και ν' ασχοληθεί αποκλειστικά με την τηλεόραση: πέντε ντοκιμαντέρ για τη σειρά "Εδώ γεννήθηκε η Ευρώπη" και τα σίριαλ "Ο κήπος με τα αγάλματα" και "Οι απόμαχοι". Παράλληλα, συνέχισε να σκηνοθετεί για το θέατρο, ενώ ασχολήθηκε ευκαιριακά και με τη διαφήμιση. Το 1985 επανήλθε στον κινηματογράφο με τα "Πέτρινα χρόνια", που αποτέλεσε μεγάλη καλλιτεχνική και εισπρακτική επιτυχία. Το 1987 γύρισε ένα ντοκιμαντέρ για τον Γιάννη Ρίτσο και το 1988 την ταινία "Η φανέλα με το εννιά". Το 1991 παρουσίασε τις "Ήσυχες μέρες του Αυγούστου", το 1995 την ταινία "Ακροπόλ" και το 1998 το "Όλα είναι δρόμος". Το 2004, μετά από πολλές περιπέτειες, ολοκλήρωσε το φιλόδοξο διεθνές εγχείρημα των "Νυφών", το οποίο προετοίμαζε από το 1999, και το 2009 την τελευταία μέχρι στιγμής ταινία του, για τον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο, "Ψυχή βαθιά".

Ο Κώστας Φέρρης γεννήθηκε στις 18 Απριλίου 1935 στο Κάιρο της Αιγύπτου. Είναι Έλληνας και η οικογένεια του έχει κυπριακές και λιβανέζικες (από την οικογένεια Λαχούντ) καταβολές. Η παιδεία του ήταν προσανατολισμένη στο διεθνή ορίζοντα, αλλά βασισμένη στις ελληνικές ρίζες του. Σπούδασε στην Αμπέτειο Σχολή και στη Δραματική Σχολή του Τάκη Τσάκωνα, στο Κάιρο, στην Ανωτέρα Σχολή Κινηματογράφου, στην Αθήνα, και συνέχισε τις σπουδές του με stages στη Nanterre και στη Σορβόννη, στο Παρίσι. Απ' το 1957 εγκαθίσταται στην Ελλάδα. Δουλεύει ως βοηθός σκηνοθέτη σε περισσότερες από 60 ταινίες μυθοπλασίας. Συνεργάζεται, ανάμεσα σε άλλους, με τους Μιχάλη Κακογιάννη, Νίκο Κούνδουρο, Τάκη Κανελλόπουλο, Γρηγόρη Γρηγορίου, Andrew Marton, James Neilson, Robert Aldrich, Edouard Molinaro, Richard Sarafian, Laszlo Benedeck, Richard Wilson, Pierre Kast, Jean-Daniel Pollet, κ.ά. Εντάσσεται στην ομάδα έρευνας για το ρεμπέτικο τραγούδι, και συγχρόνως δημιουργείται, με δική του κυρίως πρωτοβουλία, η Ομάδα για την ανανέωση του Ελληνικού Κινηματογράφου. Ίσαμε το 1967, σκηνοθετεί την πρώτη του ταινία μικρού μήκους, "Τα ματόκλαδά σου λάμπουν" (1961), ανώνυμα την ταινία "Ένας Ντελικανής" (1963), που υπογράφει ο συγγραφέας Μανώλης Σκουλούδης, και την πρώτη (με την υπογραφή του) ταινία μεγάλου μήκους, "Μερικές το προτιμούν χακί" (1965). Από πριν, αλλά και κατά τη διάρκεια της εξορίας του στο Παρίσι (1967-1973), συνεργάζεται στενά με το Γάλλο σκηνοθέτη (και φίλο του από το 1962) Jean-Daniel Pollet. Μαζί του συμμετέχει ενεργά στο κίνημα του Μάη του 1968. Σ' αυτό το χρονικό διάστημα γνωρίζεται επίσης με τους Volker Schloendorf, Werner Hertzog, Barbet Schroeder, Nicholas Ray, Samuel Fuller, Ruy Guerra, Anatole και Pascale Dauman και άλλους. Το σενάριο μιας ταινίας, μία όπερα και ένα ροκ-ορατόριο σφραγίζουν την Παρισινή του περίοδο. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, το 1973, σκηνοθετεί τις ταινίες: "Η Φόνισσα", 1974, "Προμηθέας σε δεύτερο πρόσωπο", 1975, "Δυο φεγγάρια τον Αύγουστο", 1978, "Ρεμπέτικο", 1983 (Αργυρή Άρκτος Φεστιβάλ Βερολίνου, 1984 και Μεγάλο Βραβείο Φεστιβάλ Αλεξάνδρειας, 1985), και "Oh Babylon", 1988, καθώς και εννέα τηλεοπτικές σειρές, συνολικής διάρκειας περίπου 120 ωρών, για την Ελληνική τηλεόραση, αλλά και περισσότερες από 80 ώρες μουσικών προγραμμάτων, ντοκιμαντέρ, εκπαιδευτικών και ερευνητικών ταινιών. Χαρακτηριστικές είναι οι σκληρές πολεμικές σκηνοθετών -κριτικών, στις οποίες ο Φέρρης πρωτοστατεί από το 1974 ως το 1990. Σκηνοθέτης και σεναριογράφος, κινηματογράφου, θεάτρου, πολυμέσων και άλλων θεαμάτων, λιμπρετίστας, στιχουργός, θεωρητικός του οπτικοακουστικού, παραγωγός ταινιών και μουσικών έργων, μοντέρ και ενίοτε ηθοποιός ή... τραγουδιστής, κατά καιρούς δημοσιογράφος, εκδότης, τηλεοπτικός παρουσιαστής και δάσκαλος σκηνοθεσίας, με τρία διεθνή βραβεία και περισσότερα από 30 εθνικά, μέλος της Ακαδημίας Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, ο Κώστας Φέρρης υπήρξε ένας από τους πλέον πολυπράγμονες κινηματογραφικούς δημιουργούς στη χώρα μας. Τηλεοπτικές σειρές "Οι Έμποροι των Εθνών", 52 επεισόδια, ΕΡΤ, 1973-1974 "Μενεξεδένια Πολιτεία", 30 επεισόδια, ΕΡΤ, 1975 "Η Ωραία Ελένη των γαϊδάρων", 26 επεισόδια, ΕΡΤ, 1976 "Έρωτας και επανάσταση", 6 επεισόδια, ΕΡΤ, 1978 "Έγκλημα στο Ψυχικό", 20 επεισόδια, ΕΡΤ, 1979 "Οικογένεια Ζαρντή", 14 επεισόδια, ΕΡΤ, 1982 "Απόδραση", 13 επεισόδια, ΕΡΤ, 1985 "Ρεμπέτικο" η μίνι σειρά, 4 επεισόδια, ΕΡΤ, 1985 "Καίτη Γκρέϋ: Η ζωή μου" (Σαν παραμύθι), 280 λεπτά, ανέκδοτο Μουσικές και θεατρικές τηλεοπτικές σειρές "Η Συνέλευση των ζώων", μουσικό παραμύθι σε video art, 30 λεπτά, ΕΡΤ 1982 "Κοινής αποδοχής", μουσική-θεατρική σειρά 13 επεισόδια, ΕΡΤ 1989 "Έλα στο φως", σε συνεργασία με τον Μίνω Βολανάκη, μουσική-θεατρική σειρά, 13 επεισόδια, ΕΡΤ 1990 "Απόψε στου Θωμά", μουσική σειρά, 13 επεισόδια, ΕΡΤ 1990 Διακρίσεις και Συμμετοχές *Μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου *Πρόεδρος Κριτικής Επιτροπής, φεστιβάλ Βαλκανικού Κινηματογράφου, 1981 *Μέλος του Συμβουλίου του European Script Fund, 1996-1997 (Λονδίνο) *Μέλος της Γαλλικής Εταιρίας θεατρικών Συγγραφέων (S.A.C.D.) *Εκπρόσωπος της Ελλάδας στη FERA (Ομοσπονδία Ευρωπαίων Σκηνοθετών) *Εισηγητής στο Ευρωκοινοβούλιο, 1996, για την Παιδεία του Οπτικοακουστικού Λόγου

Ο Δημήτρης (Τάκης) Σπετσιώτης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1954. Σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου και γύρισε τις ταινίες "Στην αναπαυτική μεριά" (1981), "Μετέωρο και Σκιά" (1985 - Α΄ Κρατικό Βραβείο Καλύτερης Ταινίας, κυκλοφορεί και σε DVD από την MKS VIDEO στις ΗΠΑ), "Εις το φως της ημέρας" (1986) και "Κοράκια" (1991). Σκηνοθέτησε επίσης για το θέατρο το έργο "Ψυχολογία Συριανού συζύγου" του Εμμ. Ροΐδη, Θέατρο "Χυτήριο", 1999-2001. Παράλληλα με τη σκηνοθεσία ασχολείται με τη μελέτη της νεοελληνικής λογοτεχνίας και τη δοκιμιογραφία, γράφοντας διάφορες κριτικές μελέτες, μερικές από οποίες συγκέντρωσε και κυκλοφόρησε σε δυο τόμους, "Στον Κώστα Ταχτσή, αντί στεφάνου" ("Λογοτεχνικό χρονικό", 1996) και "Χαίρε Ναπολέων" (δοκίμιο για την τέχνη του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, εκδόσεις Άγρα, με έργα του Άγγελου Παπαδημητρίου, 1999).