Ο Δημήτριος Γαλάνης (Αθήνα 1879 - 1966) ζωγράφος, χαράκτης και γελοιογράφος, Θεωρείται ο θεμελιωτής της χαρακτικής στην Ελλάδα. Το 1897-1899 φοίτησε στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του Πολυτεχνείου και το 1899 παρακολούθησε μαθήματα σχεδίου κοντά στο Νικηφόρο Λύτρα. Το διάστημα 1900-1902 σπούδασε στην Ecole des Beaux Arts του Παρισιού. Έζησε πολλά χρόνια στη Γαλλία , πήρε τη γαλλική υπηκοότητα ( αφού κατετάγη πρώτα το 1914 στην Λεγεώνα των Ξένων και υπηρέτησε στο Γαλλικό στρατό και τη διετία 1915-1917 στο συμμαχικό στρατό ) και αργότερα δίδαξε χαρακτική. Από το 1901-1912 είχε μια εξαιρετικά επιτυχημένη καριέρα ως γελοιογράφος και συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά της εποχής εκείνης στη Γαλλία. To 1945 εξελέγη καθηγητής χαρακτικής στην Ecole des Beaux Arts και ανακηρύχθηκε μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας. Το 1949 ανακηρύχθηκε μέλος και της Ακαδημίας Αθηνών.

Ο Γιάννης Κουτσοχέρας (Ζήρια Πάτρας 1904 - Αθήνα 1994), ήταν ποιητής, νομικός, βουλευτής, ευρωβουλευτής και πρέσβης στην UNESCO. Γεννήθηκε στη Ζήρια της Πάτρας και με το πολύπλευρο και πολυσήμαντο έργο του κάλυψε σχεδόν το σύνολο του 20ου αιώνα. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι: ανώτατα νομικά, οικονομικά και φιλοσοφία, κοινωνιολογία και θέατρο στη Σορβόννη. Ο ποιητής Κουτσοχέρας συγκαταλέγεται στους πιο αξιόλογους μεταπολεμικούς Έλληνες ποιητές. Η ποίηση του, πολυφωνική και πολυδιάστατη, διακρίνεται για τον έντονο λυρισμό, την ευαισθησία αλλά ταυτόχρονα και για τη δυναμικότητα και αγωνιστικότητά της. Δημοσιεύθηκαν 26 ποιητικές συλλογές του και μεταφράστηκε σε πολλές ξένες γλώσσες. Στο αρχείο του υπάρχει πλήθος ακόμα από αδημοσίευτα ποιήματά του. To ποιητικό έργο του Γιάννη Κουτσοχέρα τιμήθηκε με διάφορα διεθνή (Grand Prix d' Europe, 1985) και ελληνικά βραβεία. Κοσμοπολίτης και ελληνολάτρης διακρίθηκε από νωρίς και στον πολιτικό στίβο. Έλαβε ενεργό μέρος στους κοινωνικούς και δημοκρατικούς αγώνες, στην Εθνική Αντίσταση, στον αγώνα της Κύπρου, στον αντιδικτατορικό αγώνα και σε ειρηνιστικά κινήματα. Ως πολιτικός και βουλευτής (1964-1967, 1974-1985) υπήρξε ο εμπνευστής καινοτόμων αλλαγών: κοινωνική ασφάλιση, γυναικεία ψήφος, και πλήθος αγώνων διαδηλώνοντας την αγάπη του για τον άνθρωπο και την πίστη του σε μια κοινωνία του λυρισμού και της ευαισθησίας. Για το σύνολο της κοινωνικής και πνευματικής προσφοράς του προτάθηκε επανειλημμένα για το Νόμπελ Ειρήνης και Λογοτεχνίας. (Πηγή: ιστοσελίδα Ιδρύματος Γιάννη Κουτσοχέρα και Λένας Στρέφη - Κουτσοχέρα)

Ο Κώστας Σπανός (Δεσκάτη 1943) είναι συνταξιούχος εκπαιδευτικός. Από το 1968 ασχολείται με την ιστορία της Θεσσαλίας. Έχει δημοσιεύσει 240 μελέτες και άρθρα του σε ιστορικά περιοδικά και έχει εκδώσει, αυτοτελώς ή ως ανάτυπα, 71 έργα του. Έλαβε μέρος σε 80 επιστημονικά συνέδρια και ημερίδες με ισάριθμες ανακοινώσεις, παρουσιάζοντας Θεσσαλούς αγωνιστές του 1821, διαλυμένους οικισμούς της Θεσσαλίας, ονόματα και επώνυμα των Θεσσαλών από τον 16ο αιώνα και εξής, και ιστορικά στοιχεία για θεσσαλικούς οικισμούς από κώδικες των Μετεώρων και άλλων θεσσαλικών μονών. Από το 1980 εκδίδει, στη Λάρισα, το ιστορικό περιοδικό "Θεσσαλικό Ημερολόγιο", με 48 τόμους έως τώρα. Το έτος 2000 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για ην πολυετή ενασχόλησή του με την ιστορία της Θεσσαλίας και την έκδοση του "Θεσσαλικού Ημερολογίου".