H Ζωή Σαβίνα γεννήθηκε στην Αθήνα (δίπλα στο Καλλιμάρμαρο στάδιο) από Πόντιους γονείς, Πρόσφυγες του '22. Σπούδασε σε Επαγγελματική σχολή για εκπαιδευτικός σε παρόμοιες σχολές και ζωγραφική και διακοσμητική στην Academia delle Belle Arti της Φλωρεντίας-Ιταλία. Κατά την περίοδο εκείνη δημιούργησε εικαστικά collages που εκτέθηκαν στην Φλωρεντία και στην Pistoia της Ιταλίας. Το 1982 παρουσίασε 22 ΄Ελληνες ποιητές "Nuovi Poeti Greci" για τον εκδοτικό οίκο Grafic Olympia di Milano, στην Ιταλία. Ασχολείται με την ποίηση, το δοκίμιο, τη μετάφραση, το παραμύθι, και γράφει κριτικά σημειώματα. Έχει εκδώσει τις εξής ποιητικές συλλογές: "Αποχρώσεις" (1979), "Χωρίς Αρχαγγέλους" (1980), "Πολίχνες" (1981), "Ακροβάτες" (1983), "Μάγισσες" -δίγλωσσο (1985), "Φακοί επαφής" ( 1989), "Μάγισσες" (3η έκδοση μεταφρασμένη σε έξι γλώσσες - 1994), "20+20" δίγλωσσο (1989), "Ο Άρχων στην Κρύπτη", δίγλωσσο (1994), "Παγκόσμια Ανθολογία Χαϊκού -τα φύλλα στο δέντρο ξανά"-, 50 χώρες, 186 ποιητές σε παράλληλη μετάφραση - 500 σελίδες (2002), "Αγγίζω τα πράγματα" (2005), "Το Σπίτι -χαϊκού-" δίγλωσσο (2008), "La Casa" (To Σπίτι- στα Ισπανικά, εκδίδεται από το "Κέντρο Σπουδών Νεοελληνικής Λογοτεχνίας" στην Κολομβία (2009). Οι εργασίες της έχουν παρουσιαστεί σε έντυπα, ανθολογίες, λεξικά, εφημερίδες, Who is Who, ραδιόφωνο και τηλεόραση σε 20 χώρες, με παράλληλες διαδικτυακές παρουσιάσεις, από τις περισσότερες από αυτές, του ποιητικού της έργου. Έχει βραβευτεί στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και με ένα διεθνές βραβείο στην Ιαπωνία. Είναι μέλος της Εθνικής Εταιρίας των Ελλήνων Λογοτεχνών, επίτιμο μέλος της Yugoslav Haiku Association of Yugoslavia και μέλος επίσης της World Haiku Assocation (Fujimi Saitama-Japan). Είναι ιδρυτικό στέλεχος του Συντονιστικού Κέντρου Ελληνισμού. Υπήρξε μέλος της Association Eyropeenne pour la Promotion A.S.B.L. της Λουβέν, Βελγίου. Έχει συμμετάσχει σε Συμπόσια, Συνέδρια κι έχει επίσης πραγματοποιήσει διάφορες ομιλίες στην Ελλάδα κι εκτός. Έχει ταξιδέψει στις ΗΠΑ, στην Ευρώπη, στην Ιαπωνία, στο Ισραήλ, στην Τουρκία, κ.α.

Η ιστορικός τέχνης Κλαίρη Παπαπαύλου σπούδασε στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Παρίσι, ΗΠΑ, Τόκυο), με ελληνική κρατική (ΙΚΥ) και με ξένες υποτροφίες. Κατέχει διπλώματα ιστορίας και αρχαιολογίας από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, ιστορίας της (ευρωπαϊκής) τέχνης και αισθητικής από τή Σορβόνη, μεταπτυχιακό και διδακτορικό από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϋ (UCB), μετά από μακρόχρονη ειδίκευση στον Απωανατολικό πολιτισμό και ειδικότερη έρευνα σε θέματα της τέχνης και της στενής σχέσης της με τη λογοτεχνία. Εκπροσώπησε την Ελλάδα στην Κίνα, στο πρόγραμμα πολιτιστικών ανταλλαγών των δυο χωρών (1984) και δημοσίευσε, σε αυτόνομες ή συλλογικές εκδόσεις (εγκυκλοπαίδειες κ.ά.), πολλές μελέτες σινοϊαπωνικού ή συγκριτικού χαρακτήρα, καθώς και κείμενα ευρύτερου περιεχομένου. Ξεκίνησε τη διδασκαλία του κινέζικου και του Ιαπωνικού πολιτισμού στις φιλοσοφικές σχολές των Πανεπιστημίων Κρήτης (1983-1985) και Αθηνών (1994-1997), πολύ πριν από την πρόσφατη ίδρυση Τμημάτων Ασιατικών Σπουδών, στο Καποδιστριακό και το Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Συνέβαλε στην εξοικείωση του φοιτητικού και του ευρύτερου κοινού με τον Απωανατολικό πολιτισμό, μέσα από συμμετοχές σε Συμπόσια και Συνέδρια, και ομιλίες ή σεμινάρια σε διάφορα εκπαιδευτικά ιδρύματα και πολιτιστικούς φορείς (Πανεπιστήμια Πειραιώς, Πατρών, Ιωαννίνων, Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, πρώην ΕΛΙΑΜΕΠ, Αρχαιολογική Εταιρεία, ανοικτό Πανεπιστήμιο Δήμου Αθηναίων, ΧΕΝ Αθηνών κ.α.). Μετά την απόσυρσή της από την ενεργό υπηρεσία, συμβάλλει ανελλιπώς και πάντοτε στα πλαίσια της διδασκαλίας του Απωανατολικού πολιτισμού, στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα του Λαϊκού (ανοικτού στο κοινό) Πανεπιστημίου της Εταιρείας των Φίλων του Λαού, της οποίας είναι Εταίρος. Είναι βραβευμένη από την Ακαδημία Αθηνών (με έπαινο για το έργο της "Αναζητώντας τον Άνθρωπο" σε μονοπάτια της Ευρώπης και της Άπω Ανατολής, 2000) και από την ιαπωνική κυβέρνηση (με έπαινο του Υπουργού Εξωτερικών, για τη συνολική προσφορά της, 2006).