Το «Σημάδι» είναι η ιστορία ενός παιδιού.
Υπάρχουν παιδιά στις μέρες μας; Άγριοι καιροί, δεν είναι ασφαλές για τα παιδιά να υπάρχουν.
Μα το «Σημάδι» δεν εκτυλίσσεται στις μέρες μας.
Αν κάποιος ήθελε να το τοποθετήσει σε μια περίοδο, η πιο ταιριαστή του εποχή θα ήταν ανάμεσα στους δύο μεγάλους πολέμους, τότε που η ανθρωπότητα ξανακάλυπτε την αθωότητα για να κλείσει για λίγο τις μεγάλες πληγές της ενοχής.
Μα το Σημάδι θα μπορούσε να έχει «συμβεί» σε οποιαδήποτε άλλη περίοδο της ανθρωπότητας μετά τη βιομηχανική επανάσταση.
Γιατί το σημάδι είναι κάτι παραπάνω από την ιστορία ενός παιδιού που παρά τις αντιξοότητες η αθωότητα μέσα του παρέμεινε αμόλευτη.
Είναι ένα μικρό κομμάτι της ιστορίας της ανθρωπότητας που κάνει ξανά και ξανά τα ίδια λάθη, της ανθρωπότητας που όταν σκοτώνει την παιδικότητα στους ενήλικες, σαν τον Κρόνο θα πέσει να φάει τα ίδια της τα παιδιά.
Είχε δίκιο λοιπόν ο καλός μας ο Παύλος ο Σιδηρόπουλος, όταν μας μήναγε:
«Έχε το νου σου στο παιδί…»
«Γιατί αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα»
«Το Σημάδι», είναι ένα βιβλίο που γράφτηκε για να υπερασπιστεί το «Παιδί» απέναντι στους σκληρούς καιρούς που γνώριζα ότι θα ερχόντουσαν. Όταν ήταν πια πολύ αργά.
Για αυτό και είναι και το μόνο μου ελπιδοφόρο βιβλίο.
Γιατί σε καιρούς απελπισίας που φέρνει πάντα η ανοησία, μονάχα η ελπίδα μπορεί να μας κρατήσει «Ζωντανούς» με όλη την πληρότητα της λέξης.