Το Ποίημα του Αγέρα και το Ποίημα του Τέλους, δύο μεγάλες ποιητικές συνθέσεις της Μαρίνας Τσβετάγιεβα που φανερώνουν όλο το εύρος των πειραματισμών της μεγάλης ρωσίδας ποιήτριας.
Γραμμένα σε διαφορετικούς χρόνους και με διαφορετικές αφορμές, οι δύο αυτές ποιητικές συνθέσεις, αποκαλύπτουν στον αναγνώστη τον πνευματικό κόσμο της Μαρίνας Τσβετάγιεβα, την αέναη περιπλάνηση της στην επικράτεια των ανθρώπινων παθών και αισθημάτων, τη βαθιά γνώση και αγάπη της προς τον άνθρωπο.
Αν αναζητούσαμε κάτι κοινό στα δύο αυτά έργα της Μαρίνας Τσβετάγιεβα, θα λέγαμε πως είναι η αίσθηση του τέλους ως κάθαρση. Μια κάθαρση την οποία βιώνουν οι πρωταγωνιστές των έργων και μαζί τους και ο αναγνώστης. Το κυριότερο όμως είναι ότι τη στιγμή που οι δύο αυτοί κόσμοι (ο πρωταγωνιστής και ο αναγνώστης) συναντώνται σε αυτό το σημείο της μέγιστης δυνατής προσέγγισης, την ίδια στιγμή χωρίζουν για πάντα.
Μαρίνα Τσβετάγιεβα (1892 – 1941) είναι η ρωσίδα ποιήτρια, το έργο της οποίας σημάδεψε όχι μόνο τη λογοτεχνία της πατρίδας της, μα και την παγκόσμια.
Ευαίσθητη μα και μαχητική, λυρική μα και πολιτική, ερωτική μα και μυστηριώδης, η Μαρίνα Τσβετάγιεβα είναι ο χρησμός του μέλλοντος για τον Αργυρό αιώνα της ρωσικής ποίησης.
Γητεύτρα λέξεων και ανθρώπων, πλανήθηκε στην Ευρώπη, μετά το 1922, μα δεν άντεξε την αναγκαστική υπερορία και επέστρεψε στην πατρίδα της για να δει το σύζυγό και το παιδί της να συλλαμβάνονται και να κλείνονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μη αντέχοντας τις προσβολές και τις ύβρεις, αυτοκτόνησε, όταν την αρνήθηκαν τη δουλειά της λαντζιέρας σε μια μικρή κωμόπολη της ρωσικής ενδοχώρας.
Η εισαγωγή και η μετάφραση είναι του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη.