Ο Maurice Maeterlinck (Μωρίς Μαίτερλινκ) γεννήθηκε στις 29 Αυγούστου 1862 στην Γάνδη, από πλούσια αστική οικογένεια της πόλης. Το 1890 δημοσιεύει το πρώτο θεατρικό του έργο, "Πριγκίπισσα Μαλέν". Πρόκειται για ένα από τα οκτώ έργα του, μέχρι το 1894, με τα οποία θα δημιουργήσει ένα θέατρο της ψυχής, όπως το πρεσβεύει ο συμβολισμός σ' αυτήν την νέα θεατρική φόρμα. Τρεις αρχές κυριαρχούν: το στατικό δράμα (πρόσωπα ακίνητα, παθητικά και δεκτικά του αγνώστου), το υψηλό πρόσωπο (που συχνά ταυτίζεται με τον θάνατο, είναι η μοίρα ή το πεπρωμένο, κάτι πιο σκληρό ίσως κι απ' τον θάνατο), η καθημερινότητα του τραγικού (απουσία ηρωισμού, το απλό γεγονός να ζει κανείς ένα τραγικό). Την ίδια χρονιά γράφει τα θεατρικά "Η παρείσακτη" και "Οι τυφλοί", και το 1892, το "Πελλέας" και "Μελισσάνθη", που θεωρείται το αναμφισβήτητο αριστούργημα του συμβολικού θεάτρου. Το 1894 γράφει τα έργα "Εσωτερικό" και "Ο θάνατος του Τενταζίλ". Το 1902 γράφει το ιστορικό δράμα "Μόννα Βάννα", έπειτα από το οποίο θα ασχοληθεί λιγότερο με το θέατρο, ενώ η γραφή του, καθώς απομακρύνεται από την επίδραση του συμβολισμού, γίνεται πολύ πιο συμβατική, με στοιχεία ιστορικά, ψυχολογικά και θεαματικά. Το 1907 μελοποιείται από τον Πωλ Ντυκά το έργο του "Αριάδνη και Κυανοπώγων". Το 1908 γράφει το "Γαλάζιο πουλί" (δραματικό παραμύθι για παιδιά) το οποίο ανεβάζει πρώτος ο Στανισλάβσκι στο Θέατρο Τέχνης της Μόσχας. Το 1910 αρνείται να πολιτογραφηθεί Γάλλος προκειμένου να γίνει δεκτός στη Γαλλική Ακαδημία ενώ το 1911 του απονέμεται το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Τα έργα του μεταφράζονται αμέσως. Κανείς βέλγος δραματουργός δεν γνώρισε μεγαλύτερη από αυτόν διεθνή απήχηση. Πέθανε στην Νίκαια στις 5 Μαΐου 1949.

Ο Paul Claudel γεννήθηκε το 1868 στο Villeneuve-sur-Fere (Aisne) και πέθανε το 1955 στο Παρίσι. Διπλωμάτης, δραματουργός και δοκιμιογράφος. Το 1946 εξελέγη μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας. Το έργο του διαπνέεται από τον καθολικισμό. Έργα του: "Connaissance de L'Est", "Poemes de guerre (1914-1916", "Le soulier de satin", "L' annonce fiate a Marie".

Η Δήμητρα Κονδυλάκη είναι θεωρητικός θεάτρου, σκηνοθέτις και μεταφράστρια. Σπούδασε Επικοινωνία και ΜΜΕ στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (1991-1995) και θέατρο στο Παρίσι με υποτροφία του ΙΚΥ. Έχει μεταπτυχιακή ειδίκευση στις Θεατρικές Σπουδές (Institut d’études théâtrales, Censier Paris III) και διδακτορικό τίτλο στη Συγκριτική Λογοτεχνία (PARIS IV-Sorbonne, 2003). H διδακτορική της διατριβή αφορά τη θεατρική έκδοση στην Ελλάδα και στη Γαλλία κατά τα έτη 1980-2000 και τη συμβολή της στην ανάδυση ενός νέου «θεάτρου λόγου». Έχει διδάξει κλασική, νεότερη και σύγχρονη δραματολογία, θέατρο και επικοινωνία και πολιτική θεατρικών εκδόσεων ως επιστημονική συνεργάτις στα Τμήματα Θεατρικών Σπουδών των Παν/μίων Πατρών και Πελοποννήσου από το 2004 έως το 2012. Από το 2009 διευθύνει μαζί με τον Αντρέα Στάικο το Εργαστήριο Θεατρικής Μετάφρασης του Γαλλικού Ινστιτούτου. Έχει μεταφράσει στα ελληνικά Μαρίνα Τσβετάγεβα, Μωρίς Μαίτερλινκ, Ζαν Ζενέ, Κλωντίν Γκαλεά, Φρεντερίκ Σοντάγκ, Γκυγιώμ Γκαλιέν, Μισέλ Βιναβέρ, Καρίν Λακρουά και στα γαλλικά Δημήτρη Δημητριάδη, Γιάννη Μαυριτσάκη, Μιχάλη Βιρβιδάκη, Έλενα Πέγκα, Κωνσταντίνο Τζήκα (θέατρο). Μέλος της εκδοτικής επιτροπής του Atelier européen de la traduction (Scène Nationale d’Orléans, 2005-2008) και της Maison Antoine Vitez (Centre international de traduction théâtrale), έχει συντονίσει το «Φόρουμ σύγχρονης δραματουργίας» του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου (2008-2009) και τη «Συνάντηση για το σύγχρονο θέατρο» του Γαλλικού Ινστιτούτου (2010-2011). Σύμβουλος δραματουργίας και μεταφράστρια στο πλαίσιο του αφιερώματος στον Δημήτρη Δημητριάδη στο Odéon-Théâtre de l’Europe (Paris). Μέλος της τριμελούς ομάδας εργασίας για την αναδιάρθρωση του συστήματος των θεατρικών επιχορηγήσεων (2010), αντιπρόεδρος της επταμελούς επιτροπής επιχορηγήσεων του Υπουργείου Πολιτισμού (2011-2012), μέλος της επιτροπής εμπειρογνωμόνων για το πρόγραμμα επιδότησης εκδόσεων Γάλλων συγγραφέων στην Ελλάδα Jacqueline de Romilly (Γαλλική Πρεσβεία στην Ελλάδα, 2011-2013). Σκηνοθέτις και δραματουργός των παραστάσεων: Μάτση Χατζηλαζάρου, Σβήσε το πρόσωπό μου και ξαναρχίζουμε (Φεστιβάλ Φιλίππων, Θέατρο Νέου Κόσμου, Knot Gallery 2012-2013) και Σόνιετσκα της Μαρίνα Τσβετάγεβα (Θέατρο Φούρνος 2006). Κριτικά κείμενά της για το σύγχρονο θέατρο έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα βιβλία και περιοδικά. Από το 2004 διευθύνει τις σειρές «Η γλώσσα του θεάτρου», όπου έχουν εκδοθεί κείμενα των Ζαν Ζενέ, Μωρίς Μαίτερλινκ, Δημήτρη Δημητριάδη, Γιάννη Μαυριτσάκη, Ολιβιέ Πυ, και «Θέατρο: Τέχνη-Κοινωνία-Πολιτική» των Εκδόσεων Νεφέλη.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1944. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και θέατρο στο Conservatoire National d'Art Dramatique στο Παρίσι. Έζησε στο Παρίσι από το 1967 έως το 1981. Έγραψε κυρίως θεατρικά έργα, τα οποία παρουσιάστηκαν σε κρατικές και ιδιωτικές σκηνές, στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις της Ελλάδας. Συνήθως γράφει θέατρο με τη σύμπραξη ομάδος ηθοποιών, κατά τη διάρκεια των δοκιμών. Εξαιτίας αυτής της ιδιομορφίας σκηνοθετεί ο ίδιος τα περισσότερα έργα του, τουλάχιστον στην πρώτη παρουσίασή τους. Έχει γράψει δύο πεζογραφήματα, από τα οποία "Οι επικίνδυνες μαγειρικές" μεταφράστηκε σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες, καθώς και στα ιαπωνικά. Έχει διδάξει στο Τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Παντείου Πανεπιστημίου και στο Τμήμα Θεάτρου του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έχει μεταφράσει έργα των Pierre-Ambroise Choderlos de Laclos, Marivaux, Alfred de Musset, Eugene Labiche, Moliere, κ.ά.