O Ρόναλντ Ντουόρκιν (1931-2013) συγκαταλέγεται στους σημαντικότερους πολιτικούς φιλοσόφους της εποχής μας. Γεννήθηκε στο Πρόβιντενς του Ρόουντ Άιλαντ, στις ΗΠΑ. Σπούδασε φιλοσοφία και νομικά στα πανεπιστήμια Χάρβαρντ, Γέιλ και στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Δίδαξε φιλοσοφία του δικαίου στο Γέιλ έως το 1969, και στη συνέχεια στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, όπου διαδέχτηκε τον μεγάλο φιλόσοφο του δικαίου Χέρμπερτ Χαρτ. Το 1998 εγκατέλειψε την Οξφόρδη και συνέχισε να διδάσκει στο University College του Λονδίνου. Παράλληλα, από το 1970 δίδασκε φιλοσοφία του δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης (NYU). Ο Νουόρκιν δεν αρκέστηκε ποτέ στα θεωρητικά ερωτήματα που έθετε η αναλυτική φιλοσοφία του δικαίου: στο έργο του η φιλοσοφία του δικαίου διαπλέκεται με την πολιτική φιλοσοφία, το συνταγματικό δίκαιο, τα πολιτικά και τα κοινωνικά δικαιώματα. Η σημαντικότερη συνεισφορά του στην πολιτική φιλοσοφία αφορούσε το θέμα της ισότητας. Κατά τον Ντουόρκιν, η έννοια της ελευθερίας προηγείται της ισότητας, αλλά η σχέση τους δεν αποτελεί "παίγνιο μηδενικού αθροίσματος". Η δε ελευθερία προϋποθέτει, εκτός από την έλλειψη καταναγκασμού από το κράτος και τη θετική υποχρέωση "ίσου ενδιαφέροντος και σεβασμού" για κάθε πολίτη -ηθική αρχή η οποία θα πρέπει να διέπει κάθε σύστημα δικαίου. Ως ένας από τους σημαντικότερους δημόσιους διανοούμενους των ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια, δεν περιορίστηκε μόνο στην έρευνα και τη διδασκαλία αλλά παρενέβαινε ενεργά στο δημόσιο διάλογο, αρθρογραφώντας στη "New York Review of Books" για θέματα ατομικών, πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Επίσης, αναλάμβανε σημαντικές υποθέσεις που αφορούσαν τα ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ και διετέλεσε νομικός σύμβουλος του Δημοκρατικού Κόμματος. Πέθανε στο Λονδίνο στις 14 Φεβρουαρίου 2013, σε ηλικία 81 ετών, από λευκαιμία από την οποία υπέφερε.

Ο Στέλιος Βιρβιδάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1955. Είναι απόφοιτος του Κολεγίου Αθηνών. Σπούδασε φιλολογία και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (Πτυχίο τμήματος φιλοσοφίας, παιδαγωγικής και ψυχολογίας) και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Paris I / Sorbonne - Pantheon Maitrise (DEA) και Princeton (Ph.D). Αναγορεύθηκε διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Princeton το 1984, με θέμα διατριβής "Transcendenta Arguments, Transcendental Idealism and Scepticism". Έχει διδάξει φιλοσοφία στο Αμερικανικό Κολέγιο Ελλάδος (Deree), όπου διετέλεσε και διευθυντής του Τομέα Ανθρωπιστικών Σπουδών, στο Πολυτεχνείο Κρήτης, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, και ως επισκέπτης Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Rennes I. Από το 2005 είναι καθηγητής φιλοσοφίας του τμήματος μεθοδολογίας, ιστορίας και θεωρίας της επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα σε ελληνικά και διεθνή επιστημονικά περιοδικά, σε συλλογικούς τόμους, πρακτικά συνεδρίων και φιλοσοφικά λεξικά, στο χώρο της γνωσιολογίας, της ηθικής και της ιστορίας της φιλοσοφίας, καθώς και τη μονογραφία "La robustesse du bien", Nimes: Jaqueline Chambon, 1996. Είναι μέλος διαφόρων ελληνικών και διεθνών φιλοσοφικών εταιρειών όπως της Διεθνούς Ομοσπονδίας Φιλοφικών Εταιρειών (FISP) και της συντακτικής επιτροπής των περιοδικών "Δευκαλίων", "Ισοπολιτεία", "Επιστήμη και Κοινωνία" και "Cogito".

O Σταύρος Ζουμπουλάκης γεννήθηκε το 1953 στη Συκιά Λακωνίας. Σπούδασε νομική και φιλολογία στην Αθήνα και φιλοσοφία στο Παρίσι. Δίδαξε πολλά χρόνια στη μέση εκπαίδευση. Από το 1998 ως το 2012 διετέλεσε διευθυντής του περιοδικού "Νέα Εστία". Είναι πρόεδρος, από το 2008, του Δ.Σ. του βιβλικού ιδρύματος "Άρτος Ζωής". Το 2013 ανέλαβε τη θέση του προέδρου του Εφορευτικού Συμβουλίου της Εθνικής Βιβλιοθήκης.