«Ένα καλό βιβλίο για µένα είναι µια σειρά ιστορίες που µπλέκονται µεταξύ τους», έλεγε η Αλίκη Γεωργούλη χρόνια πριν αρχίσει να γράφει η ίδια το δικό της βιβλίο. Όσο το έγραφε, ρωτούσε συγγενείς και φίλους αν ήταν καλό, αν «άξιζε τίποτα» ή µήπως σ’ όλους φαινόταν τόσο όµορφο επειδή την ξέραµε και την αγαπούσαµε.

Το βιβλίο ΕΙΝΑΙ όµορφο, όπως ήταν κι η Αλίκη. Είναι ιστορίες που µπλέκονται µεταξύ τους και αφηγούνται όχι τόσο τη ζωή της, όσο περιστατικά που έχουν πλάκα, ενδιαφέρον, συγκινήσεις και εικόνες από άλλες εποχές, κι ακόµα απ’ την εποχή που ζούµε. Τα πρόσωπα που ήξερε κι αγαπούσε περνάνε µέσ’ απ’ τις σελίδες λέγοντας τις δικές τους ιστορίες. Ο Τσαρούχης, ο Κατράκης, ηθοποιοί, καλλιτέχνες, φίλοι λένε τις ατάκες τους και φεύγουν για να δώσουν τη θέση τους σε άλλους που συνεχίζουν απλά, φυσικά, όπως ακριβώς µιλάνε οι άνθρωποι µεταξύ τους, όταν δεν έχουν πολλά πράγµατα να κρύψουν.

Όπως δηλαδή συµβαίνει στην κανονική ζωή. Το «Από τον Λένιν… στον Βερσάτσε» είναι ένα καλό βιβλίο σαν µια καλή ζωή.