"...έσσεται αθάνατος και αγήραος ήματα πάντα" είπε ο Κύπριος χρησμολόγος Εύκλους προφητεύοντας τη γέννηση του Ομήρου. Ο χρησμός εκπληρώνεται. Ο θείος ποιητής παραμένει αθάνατος. Η ποίησή του ενέπνευσε και εμπνέει τους θεράποντες των γραμμάτων και των τεχνών, και για τον σχολιασμό της αναλώθηκε περισσότερο μελάνι από όσον αίμα κελαινόν κραταιών κορυστών κοτυλήρυτον κελάρυσε στο Τρωικό πεδίο για τους φλογερούς οφθαλμούς της καλλίκομης καλλονής της Λακεδαίμονος.
Στα Ομηρικά κείμενα παρεμβάλλεται και περιγράφεται με τρόπο αριστοτεχνικό η αρχαία Ελληνική παράδοση. Οι πρόγονοί μας με τη γόνιμη φαντασία τους θεοποίησαν τις δυνάμεις της φύσεως. Ο καλλιρήμων ποιητής με άφθαστη παραστατικότητα εξανθρώπισε τους αθανάτους και τους κατέβασε στη γη απαθανάτισε τους ήρωες και τους εξύψωσε στον ουρανό. Σ' αυτόν τον υπέροχο τόπο θνητοί και αθάνατοι έσμιξαν, χάρηκαν και υπέφεραν, μίσησαν και ερωτεύθηκαν. Για να κατανοήσει ο αναγνώστης τον κόσμο των θεών του Ομήρου θα πρέπει να τον κρίνει ως πνευματικό καλλιτεχνικό δημιούργημα αστείρευτης εμπνεύσεως. [...] (Από το σημείωμα του μεταφραστή)

- Αρχαίο κείμενο με έμμετρη απόδοση στη νέα Ελληνική
- Αναλυτικό ευρετήριο κυρίων ονομάτων με σύντομα σχόλια
- Πλούσια ασπρόμαυρη και έγχρωμη εικονογράφηση από σπάνιες εκδόσεις 17ου - 20ού αιώνα