Πώς διαμορφώνονται τα καλλιτεχνικά ρεύματα μετά την ιστορική τομή που χάραξε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος; Το παρόν βιβλίο ξεκινά με μία εκτενή εισαγωγή για την περίοδο 1850-1940 αποτιμώντας και την κατάσταση των τεχνών στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Κατόπιν περιγράφονται και αναλύονται όλες οι σημαίνουσες καλλιτεχνικές τάσεις στη ζωγραφική, τη γλυπτική και την αρχιτεκτονική που αναδύονται από τα μέσα της δεκαετίας του 1940 έως τα τέλη της δεκαετίας του 1970. Στο πρώτο μέρος περιλαμβάνονται τα ρεύματα που συγκροτήθηκαν τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια στην Ευρώπη και την Αμερική, από την Art informel, τη γεωμετρική αφαίρεση, την op art, την κινητική τέχνη και τον Spazialismo έως τον αφηρημένο εξπρεσιονισμό, το νεονταντά, τη ζωγραφική των σκληρών άκρων και την Post-painterly abstraction. Οι καλλιτεχνικές αυτές εξελίξεις εξετάζονται υπό το πρίσμα της μετατόπισης του κέντρου βάρους από το Παρίσι στη Νέα Υόρκη που καθόρισε και την τύχη του σουρεαλισμού τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια. Όπως δείχνει ο συγγραφέας, το νέο περιβάλλον του Ψυχρού Πολέμου προσδιόρισε επίσης τη μεταπολεμική σύγκρουση μεταξύ παραστατικότητας και αφαίρεσης ενώ παγίωσε την επικράτηση του σοσιαλιστικού ρεαλισμού στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού. Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου δίνεται αρχικά έμφαση στην αναδυόμενη τομή μεταξύ μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης στην εκπνοή της πρώτης μεταπολεμικής περιόδου. Την τομή αυτή πιστοποιεί η εμφάνιση μίας σειράς νέων τάσεων που περιγράφονται αναλυτικά, από το Gutai στην Ιαπωνία έως τους Nouveaux Réalistes, τους Καταστασιακούς και την ποπ αρτ στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Στη συνέχεια γίνεται εκτενής αναφορά σε νέα καλλιτεχνικά είδη, όπως το χάπενινγκ και η περφόρμανς, αλλά και σε καλλιτεχνικές τάσεις και ομάδες όπως το Fluxus, ο Aktionismus της Βιέννης και η ιταλική Arte Povera.