Πέτρος Γλέζος (1902-1996). Ο Πέτρος Γλέζος γεννήθηκε στην Απείρανθο της Νάξου, γιος του κτηματία Δημήτρη Γλέζου, ο οποίος πέθανε όταν ο συγγραφέας ήταν εννιά ετών, και της Καλλιόπης Ζευγώλη. Είχε εφτά αδέρφια. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στη χώρα της Νάξου και -μετά το θάνατο του πατέρα του- στην Αθήνα, όπου εγκαταστάθηκε με τη μητέρα και τα αδέρφια του. Τέλειωσε το Διδασκαλείο Μέσης Εκπαίδευσης του Δημήτρη Γληνού και στη συνέχεια σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του εργάστηκε ως αντιγραφέας σε δικηγορικό γραφείο, ως διορθωτής στην Καθημερινή του Γεωργίου Βλάχου και τα Χρονικά του Κώστα Κοτζιά και ως υπάλληλος του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας. Μετά την αποφοίτησή του εργάστηκε ως δικηγόρος και ως υπάλληλος του Υπουργείου Γεωργίας και της Αγροτικής Τράπεζας. Συνεργάστηκε ως αρθρογράφος με πολλά περιοδικά και εφημερίδες της Αθήνας και της επαρχίας, κυρίως με τη Νέα Εστία, το Βήμα και την Ελευθερία. Τιμήθηκε με το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών (1977 για τη συλλογή διηγημάτων Τα θαμπά μάτια) και το Α΄ Κρατικό Βραβείο Διηγήματος (1986 για τη συλλογή διηγημάτων Τα απομνημονεύματα ενός κυρίου). Από το 1980 και για σειρά ετών διετέλεσε πρόεδρος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Έργα του μεταφράστηκαν στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά και δανέζικα. Πέθανε στην Αθήνα το 1996, την ίδια χρονιά με τη σύζυγο και δια βίου σύντροφό του, την ποιήτρια Διαλεχτή Ζευγώλη. Την πρώτη του εμφάνιση στη λογοτεχνία πραγματοποίησε γύρω στο 1920 με τη δημοσίευση του ποιήματος Απριλιάτικη νύχτα στο περιοδικό Οικογενειακός Αστήρ. Την ίδια περίοδο έδωσε μια διάλεξη με τίτλο Ελληνικό Φως, για την οποία βραβεύτηκε από την Περιηγητική Λέσχη και το 1936 δημοσίευσε το διήγημα Οικογένεια στο περιοδικό Νέα Εστία και με το ψευδώνυμο Πέτρος Βαλμάς, το οποίο διατήρησε ως το 1949. Παρά το μακρόχρονο της ζωής του και τον πλούτο των εμπειριών του, ο Πέτρος Γλέζος, που βίωσε τα ιστορικά γεγονότα που σφράγισαν τον ελλαδικό χώρο, από τη μικρασιατική καταστροφή ως τη δικτατορία του ’67 και τη μεταπολίτευση, σπάνια και μόνο υπαινικτικά αναφέρεται στον ιστορικό και κοινωνικό περίγυρο τον ηρώων των έργων του. Εκείνο που κυρίως τον απασχολεί είναι να μεταδώσει την υπαρξιακή τους αγωνία, όπως αυτή διαμορφώνεται υπό την πίεση των εξωτερικών γεγονότων και στην οποία υποτάσσονται σιωπηλά, με κάποια πικρία ίσως αλλά χωρίς να προβάλουν αντίσταση. Η γραφή του χαρακτηρίζεται από χαμηλών τόνων ευαισθησία, έμφαση στη σκιαγράφηση της ψυχολογίας των προσώπων και νοσταλγία για το παρελθόν που χάνεται. Γενικότερα το έργο του Πέτρου Γλέζου αν και στο μεγαλύτερο μέρος του τοποθετείται χρονικά στη μεταπολεμική περίοδο της ελληνικής πεζογραφίας, συνεχίζει μάλλον την παράδοση της ελληνικής ψυχογραφικής ηθογραφίας που ξεκίνησε ήδη από τον προηγούμενο αιώνα με κορυφαίους εκπροσώπους τον Γεώργιο Βιζυηνό και τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη και συνεχίστηκε με συγγραφείς όπως ο Παύλος Νιρβάνας ή ο Ιωάννης Κονδυλάκης. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Πέτρου Γλέζου βλ. Γιαλουράκης Μανώλης, «Γλέζος Πέτρος», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 5. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ., Μενδράκος Τάκης, «Πέτρος Γλέζος», Η μεσοπολεμική πεζογραφία · Από τον πρώτο ως το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο (1914-1939) Γ΄, σ.160-174. Αθήνα, Σοκόλης, 1992 και .χ.σ., «Γλέζος Πέτρος», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 3. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1985. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).

Ο Νίκος Μακρής είναι απόφοιτος του Τμήματος Φιλοσοφίας - Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος στην Ψυχολογία από το παραπάνω τμήμα και διδακτορικού διπλώματος στη Γνωστική Ψυχολογία από το τμήμα Ψυχολογίας του ίδιου πανεπιστημίου. Σήμερα είναι επίκουρος καθηγητής Γνωστικής Ψυχολογίας στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης. Έχει συμμετάσχει σε δεκάδες ελληνικά και διεθνή συνέδρια και έχει δημοσιεύσει σημαντικό αριθμό κειμένων τα οποία αφορούν στους μηχανισμούς αυτορρύθμισης των γνωστικών διεργασιών, τη θεωρία του νου, τη συνείδηση και τον εκτελεστικό έλεγχο.

Ο Μανώλης Μαρκάκης (1942 - 2001), κοινωνιολόγος, φιλόσοφος και ποιητής, γεννήθηκε το 1942 στο Πετροκεφάλι Ηρακλείου. Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Παρακολούθησε σεμινάρια κοινωνιολογίας στη Γερμανία και ακολούθησε διδακτορικές σπουδές κοινωνιολογίας στις ΗΠΑ. Δίδαξε κοινωνιολογία στο Πανεπιστήμιο Delaware.

Ο Θανάσης Παπαθανασόπουλος (Περίστα Ναυπακτίας, 1937), ποιητής και πεζογράφος, έχει τιμηθεί με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών το 1990 για το επικό του ποίημα "Διγενής Ακρίτας" (25.000 δεκαπεντασύλλαβοι, Αθήνα, 1990) και πρόσφατα ολοκλήρωσε τη δημοσίευση των λυρικών του απάντων σε πέντε τόμους με τον γενικό τίτλο "Ποιήματα" (τόμοι Α΄-Ε΄, Αθήνα, 1987-2007). Στο χώρο της πεζογραφίας τιμήθηκε το 1991 με το κρατικό βραβείο για τη μυθιστορία του "Η πλατεία" (χρονικό 1940-1957, Αθήνα, 1991). Το 1996 έλαβε το βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών για την ποιητική τους συλλογή "Ο ίσκιος του απολύτου" (Αθήνα, 1996). Το 1997 η Εταιρεία Χριστιανικών Γραμμάτων βράβευσε την ποιητική του συλλογή "Ρουμελιώτικα" (β΄ σειρά, Αθήνα, 1997). Το 2000 έλαβε το βραβείο Καζαντζάκη από το δήμο Ηρακλείου Κρήτης για τα δοκίμιά του περί Καζαντζάκη. Το 2005, ο φιλολογικός σύλλογος Παρνασσός βράβευσε με το πρώτο βραβείο του θεατρικού καλοκαιρίνειου διαγωνισμού το μυθολογικό του δράμα "Μελέαργος" (Αθήνα, 2005). Άλλα έργα του στο χώρο της πεζογραφίας: "Δοκιμασία" (διηγήματα, Αθήνα, 1981), "Έγκατα" (διηγήματα, Αθήνα, 1986), "Λαοκόων και άλλα διηγήματα" (Αθήνα, 1990), "Ο αγριόχοιρος της Καλυδώνας" (μυθιστόρημα, Αθήνα, 1995), "Ο φοβερός τόπος" (χρονικό 1957-1996, Αθήνα, 1997), "Το ρόδι της Εφέσου" (μυθιστόρημα, Αθήνα, 2002), Κυνηγοί και θηράματα (διηγήματα, Αθήνα, 2002).

Η Χρύσα Σπυροπούλου γεννήθηκε στις Σέρρες το 1957. Σπούδασε Κλασική και Αγγλική Φιλολογία και εργάζεται στη Μ.Ε. Ασχολείται με την κριτική βιβλίου και συνεργάζεται με εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά. Βιβλία της: "Ο αρχαιοελληνικός κόσμος στην ποίηση της Ζωής Καρέλλη", μελέτη, Α.Σ.Ε., Θεσσαλονίκη 1988, "Αναγνώσεις", δοκίμια, Πρόσπερος, Αθήνα 1992, "Αντανακλάσεις", διηγήματα, Πρόσπερος , Αθήνα 1994, "Ομίχλη στη λίμνη", αστυνομικό, Οδός Πανός, Αθήνα 1998, "Μάσκες στη σκιά", ψυχοθρίλερ, Άγκυρα 2000, "Ένα αθώο παιχνίδι", αστυνομικό, Άγκυρα 2004, Συμμετοχή στο συλλογικό τόμο με κείμενα για την ποίηση του Ορέστη Αλεξάκη, "Ακροατής οριζόντων", Γαβριηλίδης 2004, "Δίχως ίχνη", αστυνομικό, Κέδρος 2006, "Το μυστικό της λίμνης", αστυνομικό για εφήβους, Κέδρος 2008, "Οικοεγκλήματα", επιμέλεια, συμμετοχή, διηγήματα, Κέδρος 2008, "Το μυστήριο της Αίγινας", αστυνομικό για εφήβους, Κέδρος 2010, "Η απουσία του έρωτα", επιμέλεια, συμμετοχή, διηγήματα, Μοντέρνοι Καιροί 2011. Εισαγωγή στη συλλογή διηγημάτων του Ντενίζ Καβοκτζούογλου, "Καθημερινές πολίτικες ιστορίες", μετάφραση Αγγελική Μελλιού, Iason Books 2011. Μεταφράσεις: "Αλόη", Κάθριν Μάνσφηλντ, νουβέλα, Οδός Πανός, Αθήνα 1993, "Κάρολ", Πατρίσια Χάισμιθ, μυθιστόρημα, Πρόσπερος, Αθήνα 1993, "Δύο αδέρφια διαφορετικού φύλου", (Κινεζικό αφήγημα, μεταφρασμένο από τα αγγλικά), Οδός Πανός, Αθήνα 1995. Μέλος της κριτικής επιτροπής του Athens Prize for Literature (για το ελληνικό μυθιστόρημα) του περιοδικού (Δε)κατα.

Ο Θανάσης X. Τζούλης (1932-2010) γεννήθηκε στο Μαυρονόρος Ιωαννίνων. Σπούδασε παιδαγωγικά στα Γιάννενα και στην Αθήνα. Ανήκε στην εκδοτική ομάδα του λογοτεχνικού περιοδικού των Ιωαννίνων "Ενδοχώρα". Συνέχισε τις σπουδές του στην ψυχολογία, την ψυχανάλυση της τέχνης και τη σύγχρονη λογοτεχνία στη Γαλλία κι έγινε διδάκτωρ ψυχολογίας με την εργασία του πάνω στην ανάγνωση του έργου του Κάφκα. Εργάστηκε ως διευθυντής στη Ζαρίφειο Παιδαγωγική Ακαδημία Αλεξανδρούπολης, ως επίκουρος καθηγητής ψυχολογίας, αναπληρωτής καθηγητής και αργότερα ως καθηγητής πρώτης βαθμίδας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. Στην Αλεξανδρούπολη, όπου έζησε από το 1980 έως τη συνταξιοδότησή του, το 1997, διηύθυνε το περιοδικό λόγου και τέχνης "Εξώπολις". Στα βιβλία του, συγκαταλέγονται: "Σπόνδυλοι", Δίφρος, 1961, "Ισθμός", Κέδρος, 1975, "Ρινόκεροι", Κέδρος, 1975, "Απόγευμα των μύρων", Εγνατία, 1977, "Αμφίβια", Εγνατία, 1980, "Η γλώσσα του Αδάμ", Εγνατία, 1982, "Όταν ο Θεός εις το σώμα έλθει πολύς", Καστανιώτης,1990, "Και γάμον Έβρου του ποταμού", Μανδραγόρας, 1996. Δοκίμια: "Approche psychopathologique de Kafka", Aix-en-Provence, 1976, "L'ecriture de Kafka et la demande interdite", Aix-en-Provence, 1979, "Το ασυνείδητο και η συμβολική τάξη: από τον Freud στον Lacan", Αθήνα, 1985, "Η συναισθηματική μεταβίβαση στην ψυχαναλυτική θεραπεία και μια ανα-φορά στον Κώο γιατρό Απολλωνίδη", Κομοτηνή, 1985, "Μελετήματα για την ψυχανάλυση", Μπαρμπουνάκης, Θεσσαλονίκη, 1992, "Ψυχανάλυση και λογοτεχνία", Οδυσσέας, Αθήνα, 1993 (β' έκδοση: 1996). Το έργο του "Ισθμός" μεταφράστηκε και εκδόθηκε στη Γαλλία ("Isthme", 1988). Πέθανε στην Αθήνα "εν σιωπή" στις 23 Φεβρουαρίου 2010, σε ηλικία 78 ετών, και κηδεύτηκε στη γενέτειρά του. Ήταν μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Λίγες μέρες αργότερα, την Κυριακή 14 Μαρτίου 2010 πραγματοποιήθηκε, ως φιλολογικό μνημόσυνο, εκδήλωση αφιερωμένη στο έργο του, στην Παλαιά Βουλή, με ομιλητές τους Μιχάλη Μερακλή, Σάββα Μιχαήλ, Τάσο Πορφύρη και Κώστα Κρεμμύδα.

Ο Παν. Χρ. Χατζηγάκης γεννήθηκε το 1915 στα Τρίκαλα, όπου και έζησε μέχρι το 1946 που εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ιταλική φιλολογία και πολιτισμό στο Ιταλικό Ινστιτούτο Αθηνών. Μετεκπαιδεύτηκε στο Πανεπιστήμιο της Περούτζια με υποτροφία του. Δικηγόρος παρ' Αρείω Πάγω. Από νέος ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία δημοσιεύοντας εργασίες του σε έγκυρα λογοτεχνικά περιοδικά. Είναι αντιπρόεδρος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και της Ελληνικής Εταιρείας Μεταφραστών Λογοτεχνίας, μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Αισθητικής κ.ά.

Ο Γιάννης Β. Κωβαίος γεννήθηκε στη Αθήνα το 1959. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και από το 1983 υπηρετεί στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Έχει αναπτύξει συγγραφική και δημοσιογραφική δράση από ηλικία 14 ετών. Είναι τακτικός συνεργάτης του περιοδικού " Ευθύνη" και έχει δημοσιεύσει σε περιοδικά και εφημερίδες εκατοντάδες δοκιμίων, επιφυλλίδων, μελετημάτων, άρθρων κ.λ.π. Δύο από τα δοκίμιά του περιλαμβάνονται στο σχολικό εγχειρίδιο " Δοκίμια λυκείου" της Κύπρου. Έχει συμμετάσχει σε δεκάδες επιστημονικών συνεδρίων ως εισηγητής ή ως σύνεδρος, έχει επιμεληθεί την έκδοση βιβλίων και περιοδικών, ενώ είναι εμπνευστής και συντονιστής από το 1996 της κίνησης Ο.Δ.Ο.Σ. Πολιτισμού των σχολείων της Βόρειας Αττικής. Έχει τιμηθεί με δημόσιο έπαινο του δρύματος Ιπεκτσί. Βιβλία του που έχουν εκδοθεί: "Ρήσεις και αντιρρήσεις μιας γραφίδας" (Φωνή του Ωρωπού, 1983), " Πού πάτε; Δεν σχολάσαμε...(Κ. Σαξών, 1987), "Λέγειν και γράφειν" (Τυπωθήτω, 1997), "Προσεγίσεις Λογοτεχνικών κειμένων, τ.Α' , τ. Β' (Gutenberg, 1997), " Πολύπτυχο αρχαίων Ελληνικών Α' λυκείου" (Σπουδή, 1998), " Το μύθευμα της απομυθοποίησης" (Οι εκδόσεις των φίλων, 1999), " Σπουδή στην έκφραση -έκθεση Β' λυκείου (Σπουδή, 1999).

Η Αγγελική Νικολακοπούλου είναι εκπαιδευτικός και υποψήφια διδάκτορας του Παιδαγωγικού Τμήματος Προσχολικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Στο πλαίσιο της διδακτορικής της διατριβής ασχολείται με τη διαχείριση της έννοιας του θανάτου και τη διερεύνηση των συναισθημάτων που προκαλεί στα παιδιά η απώλεια ενός προσφιλούς προσώπου ή ζώου.

Η Γεωργία Γκότση είναι Επίκουρη Καθηγήτρια στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών. Σπούδασε Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Συγκριτική Φιλολογία στο University of North Carolina at Chapel Hill (ΗΠΑ). Είναι διδάκτωρ Νεοελληνικής Φιλολογίας του King's College London (Τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών) και έχει διδάξει στο Brown University (ΗΠΑ). Ειδικότερα αντικείμενα έρευνας και διδασκαλίας της είναι η νεοελληνική και η ευρωπαϊκή λογοτεχνία καθώς και η θεωρία της λογοτεχνίας. Έχει γράψει το βιβλίο "Η ζωή εν τη πρωτενούση. θέματα αστικής πεζογραφίας από το τέλος τον 19ου αιώνα" (Νεφέλη, Αθήνα 2004) και επιμεληθεί την έκδοση του μυθιστορήματος του Ιωάννη Κονδυλάκη, "Οι Άθλιοι των Αθηνών" (Νεφέλη, Αθήνα 1999), καθώς και το αφιέρωμα του περιοδικού Αντί (1997) στο "Ελληνικό απόκρυφο μυθιστόρημα του 19ου αιώνα". Κριτικά άρθρα και μελέτες της έχουν δημοσιευθεί σε συλλογικούς τόμους, ελληνικά και ξένα περιοδικά.

Η Καίτη Διαμαντάκου - Αγάθου είναι λέκτορας στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Αθήνας. Έχει κάνει σπουδές κλασικής φιλολογίας και θεατρολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου και απέκτησε τον τίτλο της διδάκτορος το 1998. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στο χώρο του αρχαίου, ελληνικού και ρωμαϊκού δράματος, και επεκτείνονται στην αναβίωσή του από τη νέα ελληνική και παγκόσμια θεατρική σκηνή, όπως και στην αναζήτηση των διακειμενικών αποτυπώσεών του στη νέα ελληνική και παγκόσμια δραματουργία. Γύρω από αυτούς τους άξονες περιστρέφονται το εκπαιδευτικό και ερευνητικό της έργο, οι επιστημονικές ανακοινώσεις και δημοσιεύσεις της. Έχει επίσης μεταφράσει αρκετά βιβλία από τον ευρύτερο χώρο των ανθρωπιστικών επιστημών (κοινωνιολογία, θεωρία λογοτεχνίας, θεωρία θεάτρου και δράματος κ.ά.).