Τὸ ἀνὰ χεῖρας βιβλίο εἶναι μιὰ ἱστορικὴ παρουσίαση τῶν ἐντέχνως λησμονημένων ἀπὸ τὴν ἀριστερόστροφη ἱστοριογραφία καὶ δημοσιογραφία, ἀντικομμουνιστικῶν ἐξεγέρσεων στὴν τέως Ἀνατολικὴ Εὐρώπη. Οἱ λαοὶ τῆς Ἀνατολικῆς Εὐρώπης, ἀφημένοι σὰν δοῦλοι ἐξωνημένοι στὰ δολοφονικὰ χέρια τοῦ Στάλιν – μὲ μιὰ ἁπλῆ σημείωση σὲ ἕνα τσιγαρόχαρτο στὴ Σύνοδο τῆς Γιάλτας, ὅπου οἱ “Μεγάλοι” χώρισαν τὸν κόσμο στὰ δύο – ἐξεγέρθηκαν ἐναντίον τῆς κομμουνιστικῆς τυραννίας. Ἐξεγέρθηκαν ἄοπλοι, ἀγωνιζόμενοι μὲ τὴν ψυχή τους, ἐλπίζοντας ὅτι ἡ Δύση θὰ τοὺς βοηθήσει νὰ ἀπελευθερωθοῦν ἀπὸ τὴ σοβιετικὴ κτηνωδία. Ἀλλὰ οἱ ἐξεγέρσεις τους ἦταν καταδικασμένες νὰ πνιγοῦν στὴ βία καὶ στὸ αἷμα ἀφοῦ ἡ ὑποκριτικὴ Δύση τοὺς εἶχε ξεγράψει ὁριστικά. Ἰδοὺ λοιπὸν ἡ ἱστορία αὐτῶν τῶν ξεγραμμένων ἡρώων, αὐτῶν τῶν πολεμιστῶν χωρὶς αὔριο στὸ Βερολῖνο τὸ 1953, στὴν Πολωνία καὶ τὴν Οὑγγαρία τὸ 1956, στὴν Τσεχοσλοβακία τὸ 1968. Ἀναφορὰ καὶ μνήμη σὲ μιὰ Εὐρώπη ποὺ ἀντιστάθηκε καὶ ὠδὴ σὲ μιὰν Ἄνοιξη ποὺ χάθηκε κάτω ἀπὸ τίς ἑρπύστριες τῶν σοβιετικῶν ἁρμάτων μάχης ποὺ εἰσέβαλαν στὴν κοινὴ εὐρωπαϊκή μας πατρίδα “χορεύοντας βάλς”, σύμφωνα μὲ εἰρωνικὸ σχόλιο τῆς ἐποχῆς.