Η Σούζαν Σόνταγκ (1933-2004) γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη αλλά μεγάλωσε στο Tuscon της Αριζόνα και πήγε γυμνάσιο στο Λος Άντζελες. Μετά την αποφοίτησή της από το πανεπιστήμιο του Σικάγο έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη φιλοσοφία, τη λογοτεχνία και τη θεολογία στο πανεπιστήμιο Χάρβαρντ και στο κολέγιο Saint Anne's του πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Έγραψε τέσσερα μυθιστορήματα ("The Benefactor", "Death Kit", "The Volcano Lover", "In America"-τα δύο τελευταία στα ελληνικά από τις εκδόσεις Οδυσσέας), μια συλλογή διηγημάτων ("I, etcetera"), αρκετά θεατρικά έργα ("Alice in Bed", "Lady From the Sea", κ.ά.) και οκτώ δοκίμια, από τα οποία γνωστότερα είναι τα "Ενάντια στην ερμηνεία" (ελλ. εκδ. Καφρέφτης), "Περί φωτογραφίας" (εκδ. περιοδικού "Φωτογράφος"), "Η ασθένεια ως μεταφορά" (εκδ. Ύψιλον), "Παρατηρώντας τον πόνο των άλλων" (εκδ. Scripta) και "Where the Stress Falls". Άρθρα και πεζά της εμφανίστηκαν τακτικά στα περιοδικά "New Yorker", "The New York Review of Books", "The Times Literary Supplement", "Art in America", "Antaeus", "Parnassus", "The Threepenny Review", "The Nation", "Granta", και πολλά άλλα, ενώ τα βιβλία της έχουν μεταφραστεί, μέχρι σήμερα, σε 32 γλώσσες. Γύρισε, επίσης, τέσσερις ταινίες μεγάλου μήκους ("Duet for Cannibals", 1969, "Brother Carl", 1971-και τις δύο στη Σουηδία-, "Promised Land", 1974, στο Ισραήλ, κατά τη διάρκεια του πολέμου του Οκτωβρίου 1973, και "Unguided Tour", 1983, στην Ιταλία) και σκηνοθέτησε πολλά θεατρικά έργα, ανάμεσα στα οποία το "Περιμένοντας τον Γκοντό", το καλοκαίρι του 1993, στο πολιορκημένο Σεράγεβο, όπου πέρασε πολυ καιρό στο διάστημα μεταξύ 1993-1996 και ανακηρύχθηκε επίτιμη δημότης. Πολιτική ακτιβίστρια στον αγώνα για τα ανθρώπινα δικαιώματα για πάνω από δύο δεκαετίες, υπήρξε πρόεδρος του Αμερικανικού PEN Club μεταξύ 1987-1989 και έλαβε μέρος σε εκστρατείες για την ελευθερία της έκφρασης και την απελευθέρωση πνευματικών δημιουργών που διώχθηκαν για τις απόψεις τους. Η Σούζαν Σόνταγκ υπήρξε πολυβραβευμένη, εν ζωή: τιμήθηκε με το National Book Critics Circle Award, to 1978, για το δοκίμιό της "Περί φωτογραφίας", με το National Book Award, το 2000, για το μυθιστόρημα "Αμερική", με το βραβείο Malaparte στην Ιταλία το 1992, με τον τίτλο τιμής "Διοικητής του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων" στη Γαλλία, το 1999, με το βραβείο Jerusalem, το 2001, για το σύνολο του έργου της και με το βραβείο Ειρήνης των Γερμανών βιβλιοπωλών, το 2003. Πέθανε στις 28 Δεκεμβρίου 2004 στη Νέα Υόρκη.

Η Χριστίνα Παπαδοπούλου είναι επιστημονική συνεργάτιδα στην Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Έκανε σπουδές Διεθνών Σχέσεων, Πολιτικής Κοινωνιολογίας, Ανάλυσης του Αραβικού Κόσμου και Σωφρονιοτικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, το Paris I-Sorbonne, το Institut d' Etudes Politiques de Paris και το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Εργάστηκε σε ερευνητικά προγράμματα του Πανεπιστημίου της Αθήνας και του Πανεπιστημίου του Καΐρου, με υποτροφία της Αιγυπτιακής Κυβέρνησης (1991-1996). Ήταν αρχηγός αποστολής στο πρόγραμμα των Γιατρών του Κόσμου στην Παλαιστίνη (1997-1998) και συντονίστρια του προγράμματος δραστηριοτήτων στη Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική του IRCT (Διεθνές Συμβούλιο για την Αποκατάσταση Θυμάτων Βασανιστηρίων) στην Κοπεγχάγη (1999-2004). Έχει δημοσιεύσει σε εφημερίδες και περιοδικά μεσογειακών θεμάτων, με έμφαση σε ζητήματα προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.