Η μοίρα του κόσμου βρίσκεται αυτή τη στιγμή στα χέρια μας. Η γραπτή ιστορία της ανθρωπότητας εκτείνεται σε ένα χρονικό διάστημα μόλις πέντε χιλιάδων ετών. Το ακόμη άγραφο μέλλον μας θα μπορούσε να διαρκέσει εκατομμύρια χρόνια, θα μπορούσε όμως και να λήξει, με δική μας υπαιτιότητα, αύριο. Ασύλληπτα μεγάλος αριθμός ανθρώπων θα ζήσουν με αξιοπρέπεια ή μέσα στην εξαθλίωση, ή δεν θα ζήσουν καν, ανάλογα με το τι επιλέγουμε να πράξουμε σήμερα.
Στο Τι χρωστάμε στο μέλλον, ο φιλόσοφος και καθηγητής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης Ουίλλιαμ ΜακΆσκιλ αναπτύσσει την ιδέα του μακρόπνοου αλτρουισμού, αντίληψης που αναδεικνύει το καθήκον των σημερινών ανθρώπων να επηρεάσουν θετικά το μακρινό μέλλον. Υπό αυτό το πρίσμα, δεν αρκεί να αντιστρέψουμε την κλιματική αλλαγή ή να αποτρέψουμε την επόμενη πανδημία. Οφείλουμε να διασφαλίσουμε πως ο πολιτισμός θα ανέκαμπτε αν κατέρρεε, πως δεν θα σταματήσει η ηθική πρόοδος και πως θα προετοιμαστούμε κατάλληλα για την έλευση της εποχής στην οποία τα εξυπνότερα όντα στον πλανήτη δεν θα είναι ανθρώπινα, αλλά ψηφιακά.