Ο πολυταξιδεμένος και πολυγραφότατος Στέφαν Τσβάιχ γεννήθηκε στη Βιέννη στις 28 Νοεμβρίου 1881. Ως το 1935 -αν εξαιρέσουμε το πολυάριθμα ταξίδια του στο εξωτερικό- ζει στην Αυστρία (Βιέννη και Σάλτσμπουργκ). Μεταφράζει Βερλαίν, Μπωντλαίρ και Βεράρεν, δημοσιεύει ποίηση ("Ασημένιες χορδές", "Τα πρώτα στεφάνια"), νουβέλες ("Φόβος", "Αμόκ", "Σύγχυση των αισθήσεων" κ.ά.), θεατρικά ("Βολπόνε"), δοκίμια, καθώς και τα περισσότερα έργα μια μεγάλης σειράς βιογραφικών μελετών και λογοτεχνικών πορτρέτων για μεγάλες προσωπικότητες του παρελθόντος ("Τρεις δάσκαλοι: Μπαλζάκ-Ντίκενς-Ντοστογιέφσκι", "Ρομαίν Ρολάν", "Μαρία Αντουανέτα", "Μαρία Στιούαρτ", "Θρίαμβος και τραγωδία του Εράσμου του Ρότερνταμ" κ.ά.). Το 1933, με την ανάληψη της εξουσίας από τους εθνικοσοσιαλιστές στη γειτονική Γερμανία, τα βιβλία του Τσβάιχ γίνονται στόχος της ναζιστικής προπαγάνδας. Το 1935 εγκαταλείπει οριστικά την Αυστρία, εγκαθίσταται στο Λονδίνο και το 1940 αποκτά τη βρετανική υπηκοότητα. Το 1941 φεύγει για τις ΗΠΑ και από κει για τη Βραζιλία. Πικραμένος από τα πολιτικά γεγονότα και από το τέλος της εποχής που περιγράφει στο αυτοβιογραφικό του έργο "Ο χθεσινός κόσμος", αυτοκτονεί μαζί με τη γυναίκα του στις 23 Φεβρουαρίου 1942 στην Πετρόπολη, κοντά στο Ρίο ντε Τζανέιρο.

Ζακυνθινός στην καταγωγή, ο Αλέξης Καρρέρ γεννήθηκε το 1912 στη Μανσούρα της Αιγύπτου κι έζησε ολόκληρη τη ζωή του στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο της Αθήνας. Δικηγόρησε για ένα διάστημα και μετά αφιερώθηκε στη δημοσιογραφία. Εργάστηκε στις εφημερίδες: "Λαοκρατία", "Δημοκρατικός", "Δημοκρατική", "Ελεύθερη Ελλάδα", "Προοδευτική αλλαγή", "Φιλελεύθερος", "Αυγή", "Δημοκρατική αλλαγή" και παράλληλα στα περιοδικά "Ρομάντσο", "Γυναίκα", "Ελληνίδα", "Ψυχαγωγία" κ.ά. Στην περίοδο της Κατοχής αγωνίστηκε κατά των ξένων κατακτητών από την Αχτίδα Διανοουμένων (του ΚΚΕ), την Οργάνωση Δικηγόρων, τον παράνομο τύπο, κι όταν επισημάνθηκε, με εντολή της Οργάνωσης ανέβηκε στο βουνό. Εκεί του ανατέθηκε η διεύθυνση της εφημερίδας "Ρούμελη" της Κ.Ε. του ΕΑΜ Στερεάς Ελλάδας, όπως και η υπευθυνότητα Διαφώτισης. Στις 6 του Δεκέμβρη του '44 πιάστηκε και στάλθηκε στη Ελ Ντάμπα. Γύρισε μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας και το 1947 εκτοπίστηκε στην Ικαρία. Από το 1960 έγινε μέλος της ΕΣΗΕΑ, το '67 συνελήφθηκε και την ίδια χρονιά διαφράφθηκε από την 'Ενωση Συντακτών για "αντεθνική δράση". Όταν επανήλθε με δικαστική απόφαση, συνέχισε το συνδικαλιστικό αγώνα του.