Ο Ernst Theodor Amadeus Hoffmann (1776-1822), εμβληματική μορφή του ρομαντισμού στη γερμανική λογοτεχνία έζησε στα τέλη του 18ου με αρχές του 19ου αιώνα. Γεννήθηκε στο Κένιγκσμπεργκ της Πρωσίας από γονείς νομικούς. Από μικρή ηλικία έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για τις τέχνες, ιδιαίτερα τη μουσική και τη ζωγραφική, και διακρίθηκε για τις διανοητικές του ικανότητες. Σπούδασε νομικά και εργάστηκε σε διάφορες θέσεις στο πρωσικό δημόσιο. Εγκατέλειψε τη νομική για να εργαστεί ως μουσικός (έγραψε την όπερα "Undine" το 1814), μουσικοκριτικός και διευθυντής ορχήστρας. Στα τριάντα του όμως συνειδητοποίησε ότι δεν θα φτάσει ποτέ στο ύψος των μουσικών που θαύμαζε (ανάμεσά τους ο Mozart, προς τιμήν του οποίου το A. - Amadeus στην υπογραφή του), κι έτσι στράφηκε στη συγγραφή. Μετά την έκδοση των πρώτων διηγημάτων του, ο Hoffmann έγινε γρήγορα ένας από τους πιο δημοφιλείς συγγραφείς της εποχής του. Έγραψε πολλές ιστορίες, όπου η πραγματικότητα πλέκεται με δεξιοτεχνία με τη φαντασία αλλά και με κωμικά γεγονότα. Τα έργα του, κυρίως το "Νυχτερινά κομμάτια" (1816), ήταν από τα πρώτα έργα "φρίκης" και επηρέασαν βαθιά πολλούς μεταγενέστερους συγγραφείς, ανάμεσά τους τον Έντγκαρ Άλαν Πόε, τον Ρόμπερτ Λιούις Στίβενσον και τον Φραντς Κάφκα, ενώ η "Δεσποινίς ντε Σκιντερί" μπορεί να θεωρηθεί ένας προάγγελος της "Μις Μαρπλ" της Αγκάθα Κρίστι. Εμπνευσμένος ίσως από τη δική του πάλη να συμφιλιώσει την καριέρα του με τις δημιουργικές του φιλοδοξίες, έδινε σε πολλούς από τους χαρακτήρες του διχασμένη προσωπικότητα, έντιμοι τη μέρα, δολοφόνοι και κλέφτες τη νύχτα. Πολλά χοροδράματα στηρίζονται σε έργα του όπως τα: "Κοπέλια" του Ντελίμπ, "Καρυοθραύστης" του Τσαϊκόφσκι και "Καρντιγιάκ" του Χίντεμιτ, ενώ πολλά άλλα διασκευάστηκαν για το θέατρο.

Η Κατερίνα Ζωιτοπούλου - Μαυροκεφαλίδου γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου και τελείωσε το γυμνάσιο. Κατόπιν πήγε στο Δυτικό Βερολίνο, όπου σπούδασε ηλεκτρολογία στο Πολυτεχνείο. Μετά το προδίπλωμα μεταγράφηκε στην Κρατική Σχολή Κινηματογράφου και Τηλεόρασης, απ' όπου αποφοίτησε το 1965. Εργάστηκε για πολλά χρόνια στην τηλεόραση του Δυτικού Βερολίνου και σε κινηματογραφικές παραγωγές σαν υπεύθυνος για το μοντάζ σε ταινίες ντοκιμαντέρ, μεγάλου μήκους και διαφημιστικά. Το 1978 προσλήφθηκε σαν ειδική σύμβουλος για το μοντάζ στην Ακαδημία Κινηματογράφου και Τηλεόρασης προσπαθώντας να μεταδώσει στους μαθητές της, εκτός από τις τεχνικές γνώσεις και το αισθητικό κριτήριο στην εικόνα και στον ήχο. Ταυτόχρονα παρακολουθούσε στο πανεπιστήμιο ειδικά μαθήματα για την ιστορία, το δίκαιο και την κοινωνιολογία του κινηματογράφου. Την ίδια εποχή έγραφε άρθρα και ανταποκρίσεις σε εφημερίδες και περιοδικά της Αθήνας και του Βόλου για τους Έλληνες μετανάστες, καλλιτεχνικά και πολιτιστικά θέματα, ταξιδιωτικές περιγραφές κ.ά. Το 1983 επέστρεψε στην Αθήνα, όπου είχε εργαστήριο επεξεργασίας κινηματογραφικών ταινιών (μοντάζ) και εργάστηκε σαν μοντέρ σε διάφορες εξωτερικές παραγωγές της κρατικής τηλεόρασης, των υπουργείων Πολιτισμού, Γεωργίας κλπ. Με την επικράτηση του βίντεο στις τηλεοπτικές παραγωγές ασχολείται με μεταφράσεις κλασικών έργων της γερμανικής λογοτεχνίας, την επιμέλεια εκδόσεων και τη συγγραφή σεναρίων.